GELİR DAĞILIMI VE YOKSULLUK

Ricardo, 1817 yılında kaleme aldığı ve 1821 yılında son hâlini verdiği ünlü eseri Politik Ekonominin ve Vergilendirmenin İlkeleri Üzerine isimli kitabının hemen girişinde, topraktan elde edilen ürünün; işgücü, sermaye ve makinenin ortak kullanımı ile ortaya çıktığını ve söz konusu üretimin de toprak sahipleri, sermayedarlar ve işçiler arasında paylaşıldığını ifade etmiştir.

Öte yandan Ricardo, üretilen mallar için mutlak bir değer ölçüsü aramış ve aradığı cevabı da emekte bularak Emek-Değer Teorisini ortaya koymuştur. Ricardo’ya göre bir malın değerini, o malın üretiminde kullanılan emeğin miktarı belirlemektedir. Yani, Ricardo’ya göre üretilen bir malın tüm değeri, o malın üretiminde kullanılan emekten kaynaklanmaktadır.

Marx’ın gelir dağılımı teorisi Ricardo’nunki gibi Emek-Değer Teorisi üzerine kuruludur. Yine, Marx’ın gelir dağılımı teorisi temelde Ricardo’nun gelir dağılımı teorisinin bir türevi olmakla birlikte, her iki teori arasında önemli farklılıklar bulunmaktadır.

Yine, Marx’ın gelir dağılımı teorisi temelde Ricardo’nun gelir dağılımı teorisinin bir türevi olmakla birlikte, her iki teori arasında önemli farklılıklar bulunmaktadır. Bu farklılıklardan en önemlisi de Marx’ın Ricardo’nun tersine, kâr ve rant arasında bir ayrıma gitmemiş olmasıdır. Marx, Azalan Verimler Kanununa inanmadığından, teorisinde buna yer vermemiş ve bunun bir sonucu olarak da kâr ve rant arasında bir ayrıma gitmemiştir.

Neoklasik iktisat anlayışı 1870’li yıllarda ortaya çıkmış ve Keynezyen devrime kadar iktisatta hakim paradigma olarak kalmıştır. Neoklasik iktisat, daha önceki iktisadi anlayışta önemli bir yere sahip olan emek-değer teorisini reddederek, yerine fayda teorisini (subjektif değer teorisi) koymuştur. İktisadi anlayışta yaşanan bu değişim, Marjinal Devrim olarak da nitelendirilmiştir.

1870’li yıllarda W. Stanley Jevons, Leon Walras ve Carl Menger birbirlerinden bağımsız olarak marjinallik kavramını geliştirmişler (Skousen, 2007: 189) ve böylece Neoklasik iktisadın ortaya çıkmasını sağlamışlardır.

Keynes iktisat eğitimi almamış olmasına rağmen yazdığı İstihdam, Faiz ve Paranın Genel Teorisi (1936) adlı kitabıyla iktisat alanında müthiş bir üne kavuşmuştur. 20. yüzyıla damga vuran bu eserle birlikte Keynes iktisadi düşüncede de bir devrim gerçekleştirmiştir. Keynes, ekonominin her zaman tam istihdamda dengeye gelmeyeceğini, hem eksik istihdamın ve hem de ekonomik dengenin aynı anda oluşabileceğini, Klasiklerin iddia ettiği gibi paranın yansız olmadığını ve iktisat politikası aracı olarak kullanabileceğini, ekonomiyi tam istihdam dengesine yöneltebilmek için devletin ekonomiye müdahale etmesi gerektiğini ileri sürmüştür. Özellikle İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Keynezyen ekonomi politikaları dünyada bir hayli etkili olmuştur.
Keynes, 1946 yılında Sussex’te hayatını kaybetmiştir. Ardından birçok eser bırakan
Keynes aynı zamanda makroekonomik akımın kurucusu olarak da bilinmektedir.