GELİR DAĞILIMI VE YOKSULLUK

"İşçilerin aldıkları ücret temel geçimlik seviyede olacaktır ve ücret seviyesi bunun üstüne çıksa bile bir süre sonra çeşitli dinamiklerin etkisiyle tekrar geçimlik seviyeye dönecektir" ifadesi Ücretlerin Tunç Kanunu prensibinin açıklamasıdır.

Milletlerin Zenginliği adlı eseriyle iktisatın bir bilim haline gelmesini sağlayan Adam Smith'dir.

Emek kıt olduğunda emeğin piyasa fiyatı yükselir, emek bol olduğunda emeğin piyasa fiyatı düşer.

Karl Marx'a göre, hemen her zaman emek arzının emek talebinden fazla olması ya da yedek işçi ordusu ücretlerin yükselmesine engel olmakta ve işçileri asgari geçimlik seviyede tutmaktadır.

Marx'ın Artık Değer Teorisi'nde üretim araçlarının mülkiyeti için kullanılan para sabit sermayeyi oluştururken, işçilere ücret olarak verilen para ise değişken sermayeyi  oluşturur.

Emek-değer teorisini reddederek, yerine fayda teorisini koyan Neoklasik Gelir Dağılımı Teorisidir.

Marjinal fayda kavramına göre bir malın fiyatı söz konusu malın tüketici nezdindeki marjinal faydası tarafından belirlenir.

Keynez'e göre, ekonomiyi tam istihdam dengesine yöneltmek için devletin ekonomiye müdahale etmesi gerekmektedir. Ekonomi her zaman tam istigdamda dengeye gelmez hem eksik istihdam ve hem ekonomik denge aynı anda oluşabilir.

Keynezyen anlamda bir gelir dağılımı teorisi oluşturma yolundaki en önemli teşebbüs Nicholas Kaldor'dan gelmiştir.

Karl Marx da temelde bir gelir dağılımı teorisi oluşturmaya çalışmıştır. Marx, gelir dağılımı teorisini Ricardo’nun Emek-Değer Teorisi üzerine bina etmiş ve oluşturduğu gelir dağılımı teorisinden hareketle toplumun kapitalistler ve işçiler olarak temelde iki sınıfa ayrıldığını ve işçilerin kapitalistler tarafından sömürüldüğünü ifade etmiştir.

1870’li yıllarda ortaya çıkan Neoklasik iktisat anlayışı ise ekonomide bir marjinal devrim yaşanmasına neden olmuştur.

Jevons, Walras ve Menger kendilerinden önceki iktisatçıların savunduğu Emek-Değer Teorisini reddederek bunun yerine Sübjektif Değer Teorisini savunmuşlar ve marjinallik kavramını ortaya atmışlardır.

1776’da basılan Milletlerin Zenginliği isimli eseri ile modern iktisat biliminin temellerini atan ve böylece Klasik İktisadın babası olarak addedilen Adam Smith’in temel uğraşı alanı üretimin ve dolayısıyla refahın nasıl arttırılabileceği olmuştur.

Klasik iktisadın önde gelen isimlerinden David Ricardo da bir gelir dağılımı teorisi ortaya koymaya çalışmıştır. Ricardo’nun gelir dağılımı teorisinde üç temel varsayım bulunmaktadır: 

- Emek-Değer Teorisi geçerlidir. Üretilen bir malın tüm değeri, onun üretiminde kullanılan emekten kaynaklanmaktadır. 

- Azalan Verimler Kanunu geçerlidir. Üretime açılan her yeni toprak daha az verime sahiptir. 

- Ücretlerin Tunç Kanunu geçerlidir. Buna göre, ücretler geçimlik seviyenin üzerine çıktığında nüfus artacak ve ücretler tekrar geçimlik seviyeye dönecektir. Tersi durumda da nüfus azalacak ve ücretler yükselerek tekrar geçimlik seviyeye çıkacaktır. Böylece, uzun vadede ücretler hep geçimlik seviyede kalacaktır.

Ricardo, 1817 yılında kaleme aldığı ve 1821 yılında son hâlini verdiği ünlü eseri Politik Ekonominin ve Vergilendirmenin İlkeleri Üzerine isimli kitabının hemen girişinde, topraktan elde edilen ürünün; işgücü, sermaye ve makinenin ortak kullanımı ile ortaya çıktığını ve söz konusu üretimin de toprak sahipleri, sermayedarlar ve işçiler arasında paylaşıldığını ifade etmiştir.

Marx Azalan Verimler Kanununa inanmadığından, teorisinde buna yer vermemiş ve bunun bir sonucu olarak da kâr ve rant arasında bir ayrıma gitmemiştir?

Marx’a göre, sermayedarlar işçilerin hakkı olan artık değeri onlara vermeyerek işçi sınıfını sömürmektedirler.

1870’li yıllarda W. Stanley Jevons, Leon Walras ve Carl Menger birbirlerinden bağımsız olarak marjinallik kavramını geliştirmişler

Clark, 1908 yılında yazdığı eserinin girişinde, her üretim faktörünün üretime katkısı ölçüsünde pay aldığını, bunun da doğal bir kanun çerçevesinde gerçekleştiğini ifade etmiş ve söz konusu çalışmasının hedefinin de bu durumu göstermek olduğunu belirtmiştir

Karl Marx da temelde bir gelir dağılımı teorisi oluşturmaya çalışmıştır. Marx,
gelir dağılımı teorisini Ricardo’nun Emek-Değer Teorisi üzerine bina etmiş ve
oluşturduğu gelir dağılımı teorisinden hareketle toplumun kapitalistler ve işçiler
olarak temelde iki sınıfa ayrıldığını ve işçilerin kapitalistler tarafından sömürüldüğünü ifade etmiştir.