GELENEKSEL ENERJİ KAYNAKLARI

Kömürün tamamen yanabilmesi için gerekli olan oksijen miktarına teorik oksijen miktarı denir.

Kömür yakma sistemleri sabit yataklı, akışkan yataklı, toz kömür ocakları, toz kömür ve sıvı karışımlarının yanması ve siklon ocaklar sistemleri olarak 5 ana başlık altında değerlendirilir. Katı ve koklaşma sistemleri ise kömür yakma sistemleri arasında yer almamaktadır.

Kömürün fiziksel, kimyasal, petrografik, kömürün cinsi ve proses koşulları koklaşma sürecini ve oluşacak kokun özelliklerini belirleyen parametrelerdir. Kömürün sıvılaştırılması ve katılaştılımış özellikleri kavramı koklaşma sürecini etkileyen parametreler arasında yer almamaktadır.

Türkiye de koklaşabilir kömür rezervlerinin bulunduğu il Zonguldak havzasının Karadon, Üzülmez ve Kozlu Bölgeleridir.

Koklaşma sürecinde sıcaklık altında sırasıyla ; Ön işlemler, kurutma, erime, yarı koklaşma ve koklaşma işlemleri, uygulanır.

İlk yeraltında gazlaştırma denemeleri, 1930 lu yıllarda eski Sovyetler Birliğinde başlamıştır.

Piroliz sıcaklığı, ısıtma hızı, kömürün parçacık boyutu ve piroliz ortamı kömürün pirolizini etkileyen faktörlerdir.

Afşin Elbistan, Manisa-Soma, Muğla-Milas, Muğla-Yatağan ve Trakya havzaları Türkiye'nin en önemli linyit sahaları olmaktadırlar.

Türkiye'de kurulu bulunan termik santrallerinden kullanılan ve kömür türleri itibariyle yakıt türü taş kömürü olan santral Çatalağzı - B termik santralıdır.

İnsan faaliyetleri sonucunda azalan yeşil alanlar ile birlikte atmosferde sera etkisi yapan gazların derişiminin artması sonucu olan durum "Küresel Isınma" olarak tanımlanmaktadır.