GASTRONOMİ VE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK

Devlet, kuruluş, şirket vb. yönetimlerin gıda konusunda istikrarlı bir şekilde sürdürmek istediği (üretici, üretim ve üretimde kullanılan tüm kaynaklar, ürün piyasası, dağıtımın her aşaması, tüketici, tüketiciye ulaşma süreci, gıda tüketimi üzerine oluşturulan kararlar, prensipler vb.) tüm yönlendiriciler gıda politikası olarak ifade edilebilir. Gıda politikası, ürünün üretilmesinden sofraya geldiği ana kadarki karmaşık bir sürecin açıklamasıdır. 

Birinci gıda rejimi İngiltere’nin hegemonyası altında biçimlenen 1870’lerden 1914 Birinci Dünya Savaşı’na kadar olan dönemi kapsamasından dolayı Kolonyal-Diasporik, Yerleşimci-Koloniyal ya da Emperyal Gıda Rejimi olarak adlandırılır.

Birinci Gıda Rejimi’nin lideri İngiltere, İkinci Dünya Savaşı sonrası liderliği ABD’ye kaptırdı ve bu yeni gıda rejimi ABD hegemonyası altında şekillendi.

Birinci Gıda Rejimi’nin lideri İngiltere, İkinci Dünya Savaşı sonrası liderliği ABD’ye kaptırdı ve bu yeni gıda rejimi ABD hegemonyası altında şekillendi.

Üçüncü Gıda Rejiminin zımni kurallarının, 1995’te Dünya Ticaret Örgütünün
kurulması ve çok taraflı Tarım Anlaşması’nın imzalanmasıyla birlikte, çok uluslu şirketlerin önündeki engellerin kaldırılması ekseninde biçimlendiği düşünülmektedir

Üründe meydana gelebilecek bozulmaları ve hastalığa yol
açabilecek olumsuz durumları kontrol etmeyi ve tüketiciye ulaşmadan önceki süreçte bunları önlemeyi hedefleyen HACCP sistemi içerisinde 7 önemli aşama vardır.

HACCP sistemi içerisinde 7 önemli aşama vardır. İlk adımda tehlike durumlarının tanımı yapılır. Sağlığı tehdit eden ürünlerin oluşturabileceği hasar analiz edilir ve bu hasarların önlenmesi amaçlanır.

HACCP sistemi içerisinde 7 önemli aşama vardır. Dördüncü adımda sürecin gözlemi yapılır. Üretimde belirlenen ölçütlere uygunluk denetlenir.

HACCP Standartları genel olarak gıda üreticileri tarafından kullanılırken,
ISO 22000 Standardı hayvan yemi üreticileri, gıdayla temas eden ambalaj üreticileri, gıda ekipmanları üreticileri, gıda sektörüne yönelik temizlik kimyasalları üreticileri, depolama ve taşıma hizmeti veren gıda sektörü tedarikçi işletmeleri gibi gıda sektörüyle ilgili geniş bir kesim tarafından da belgelendirme amaçlı olarak kullanılabilecektir

HACCP sistemi içerisinde 7 önemli aşama vardır. Bu aşamalar; tehlike analizi,
kritik kontrol noktalarını tespit, tehlike sınırları, gözlem, önleyici uygulamalar/düzeltici uygulamalar, kayıt, doğrulama sürecidir.

Etkileşimli iletişim, ön koşul programları ve sistem yönetimi ISO 22000 standardının
önemli bileşenleridir

Üründe meydana gelebilecek bozulmaları ve hastalığa yol açabilecek olumsuz durumları kontrol etmeyi ve tüketiciye ulaşmadan önceki süreçte bunları önlemeyi hedefleyen HACCP sistemi içerisinde 7 önemli aşama vardır.

Gıda politikası, ürünün üretilmesinden sofraya geldiği ana kadarki karmaşık bir sürecin açıklamasıdır. 

Lang, Barling ve Caraher’e (2009: 22) göre üretim, işleme, dağıtım, tüketim ve bu süreçleri kontrol eden resmî yönetimlerin, sistemin dinamiklerinin toplum üzerindeki etkisinden dolayı tüketici taleplerinin dikkate alınması gibi tüm süreci gıda politikasının sorumluluğu olarak gösterir. Basit bir tabirle gıda politikası, gıda üzerine açık ve hesap verilebilirlik sağlaması nedeniyle bir yanıyla demokratik bir araçtır. 

Gıda politikası, diğer politika alanları gibi belirli meslekteki kişilerin ilgilendiği bir alan değildir. Farklı disiplinlerin yaklaşımıyla bir inceleme gerektiren bu politika alanı birçok meslek grubunu ilgilendiren bir alandır. Gıda politikaları; ziraat, antropoloji, biyoloji ve biyokimya, ekonomi, çevre bilimi, epidemiyoloji, coğrafya, tarih, ev ekonomisi, gazetecilik, beslenme, siyaset bilimi, felsefe, psikoloji, halk sağlığı uzmanlığı, sosyoloji disiplinlerini içermektedir. (Lang, Barling ve Caraher, 2009: 23-25).

Gıda politikası içerisinde birçok sosyoekonomik, tüketim kültürü ve gıda tercihi etkenleri barındırmaktadır. Bu konuda Lang ‘gıda politikası nedir?’ sorusuna, ‘ekonomi için ekonomi politikası neyse, dış ilişkiler için oluşturulan politika ve toplumu şekillendirmek için oluşturulan sosyal politika gibi gıda politikası da besin için oluşturulan politikadır’ der ve diğer politika alanlarının profilinden yoksun olsa da gıdanın bir politika çerçevesine sahip olduğuna işaret eder. 

Emperyal Gıda Rejimi adı da verilen Birinci Gıda Rejimi, ikinci sanayi devriminin yaşandığı, ulusal ekonomilerin ortaya çıktığı ve serbest ticaret rejimi üzerinden emperyalizmin sürdüğü yıllara denk gelir 

İlk gıda rejimi, 1870-1914 yılları arasında İngiltere’nin egemen gücü altında gerçekleşti ve genel anlamda Avrupa’nın ithalat ürünlerine odaklandı. 

Ana özelliği, bir taraftan imal edilmiş malların ihracını desteklemek ve ham madde ithalatı için gerekli koşulları sağlamak, diğer taraftan imalat ürünlerinin ithalatını ve ülke içinde üretilen ham maddenin kaybını engellemektedir. Zenginliği arttırmanın ve hazineyi büyütmenin doğal aracı dış ticarettir. En önemli kural, yabancılardan tükettiğimizden daha fazlasını onlara satmaktır 

İkinci Gıda Rejimi 1947-1972 yılları arasında hüküm sürer ve endüstriyel gıda ticaretinin büyümesi nedeni ile Merkantil-Endüstriyel Gıda Rejimi olarak da adlandırılır.

İkinci Gıda Rejimi 1947-1972 yılları arasında hüküm sürer ve endüstriyel gıda ticaretinin büyümesi nedeni ile Merkantil-Endüstriyel Gıda Rejimi olarak da adlandırılır.