GASTRONOMİ TARİHİ

Orta Çağ mutfağında yemeklerde tatlı, tuzlu, ekşi, baharatlı tatlar bir arada yer alırdı. Yemeklerin baharatlı olmasının yanı sıra güzel kokulu ve renkli olması önemliydi. Safran, doğal kırmızı boya, ıspanak renk verici maddeler olarak kullanılan malzemelerdi. Şölen ve ziyafetlerde renkli, süslü ve incelikle hazırlanmış yemekler sunulurdu.

Bu döneme ait yemekler arasında et veya sebze suyuyla kuru ekmeklerin ıslatılması suretiyle hazırlanan tirit, hurma, tereyağı ve sütle hazırlanan bir tür helva hays yer alıyordu.

Fukka adı verilen beyaz şeker, bal, gül suyu, miskle yapılan, içine buz konarak soğutulan içecekler, kayısı, bal ve üzümle yapılıp kokulandırılan içecekler zenginler tarafından tercih edilirdi.

Abbasi mutfağı, İran mutfak kültüründen etkilenmiştir. En önemli yemekler İran kökenlidir. Dövülmüş ceviz, badem ve Şam Fıstığının yemeğe kıvam vermesi için sos içinde kullanılması, tatlı-ekşi, baharatlı yahniler İran mutfak geleneğinden miras kalmıştır. Yemekler İslami kurallara göre hazırlanırdı. Yemeğin tat alma duyusuna hitap etmesinin yanı sıra estetik bir zevk vermesi de önemliydi. Yemeklerin kokusu ve görsel sunumuna önem verilir, safran ve zerdeçal zenginlik simgesi olan altın rengini vermek için yemek- lerde kullanılırdı.

Rönesans Dönemi’nde yazılan en ilgi çekici kitaplardan biri tıp bilgini, simyacı ve astrolog Nostradamus’un 1555 yılında Lyon’da yazdığı reçeller kitabıdır.