GASTRONOMİ TARİHİ

Orta Çağ Avrupa’sında buğday, arpa, yulaf, karabuğday ve çavdar gibi tahıllar temel gıda maddeleriydi. Tahıllar en çok ekmek yapımında kullanılmakta fakirler çavdar, arpa ve yulaf unundan yapılan ekmekleri, soylular ise çok değerli olan buğday ekmeğini tükemekteydiler. Kıtlık dönemlerinde kestane, meşe palamudu, mercimek ve kuru bakla gibi baklagiller fakir halkın ekmek yapımında kullandığı malzemelerdi.

Orta Çağ Avrupa’sında buğday, arpa, yulaf, karabuğday ve çavdar gibi tahıllar temel gıda maddeleriydi. Tahıllar en çok ekmek yapımında kullanılmakta fakirler çavdar, arpa ve yulaf unundan yapılan ekmekleri, soylular ise çok değerli olan buğday ekmeğini tükemekteydiler. Kıtlık dönemlerinde kestane, meşe palamudu, mercimek ve kuru bakla gibi baklagiller fakir halkın ekmek yapımında kullandığı malzemelerdi. Çavdar veya yulaf unuyla hazırlanan siyah ekmek zengin sınıf tarafından tabak işlevi gören yemek servisi (trencher) olarak kullanılmaktaydı.

Hollanda’nın Edam peyniri, İtalyan Parmesan ve Fransız Brie peynirleri gibi günümüzde yaygın olarak bilinen popüler Avrupa peynirleri Orta Çağ döneminden itibaren üretilmeye başlanmıştı.

Koyun ve domuz eti Orta Çağ’da en çok tüketilen kırmızı et çeşitlerini oluşturuyordu. Büyükbaş hayvanlar iş gücü olarak kullanıldığı, yetiştirilmesi daha zor olduğu ve süt kaynağı olduğu için fazla tüketilmezdi. Koyun eti zenginlerin sofralarında, domuz eti ise halkın sofralarında daha çok tüketilirdi.