GASTRONOMİ TARİHİ

Meyveler: Avokado, böğürtlen, yerfıstığı, kızılcık, kakao, papaya, pekan cevizi, ananas, çilek.

Sebzeler: Fasulye (Phaseolus vulgaris. Yeşil fasulye, barbunya gibi tüm fasulye çeşitleri), biber (Capsicum. Dolmalık biber, yeşilbiber, kırmızıbiber), mısır, patates, tatlı patates, bal kabağı, sakız kabağı, ay çiçeği, domates, yer elması, manyok, kinoa.

Diğer: Tütün.

Baharat: Vanilya, yenibahar.

Hayvan: Hindi.

Eski Dünya’ dan Yeni Dünya’ ya Giden Bitki ve Hayvanlar

Tahıllar: Buğday, arpa, darı, yulaf, çavdar, pirinç

Meyveler: Elma, kayısı, muz, turunçgiller, badem, ceviz, kivi, karpuz, kavun, mango, zeytin, şeftali, armut, Şam Fıstığı, şeker kamışı, hurma, üzüm, nar, fındık.

Sebze ve baklagiller: Pancar, şeker pancarı, turp, şalgam, enginar, kuşkonmaz, lahana, brokoli, karalahana, Brüksel lahanası, karnabahar, pırasa, havuç, salatalık, patlıcan, sarımsak, marul, bamya, soğan, bezelye, ışkın, soya fasulyesi, nohut, mercimek, bakla, kolokas (göleviz), kereviz, ıspanak.

Baharat ve Otlar: Karabiber, tarçın, karanfil, kimyon, fesleğen, kakule, kişniş, rezene, zencefil, küçük Hindistan cevizi, hardal, kekik, susam, zerdeçal.

Diğer: Kahve, çay.

Hayvan: Tavuk, kaz, ehlileştirilmiş tavşan, sığır, inek, at, manda, koyun, keçi, domuz, bal arısı.

Rönesans Dönemi’nde gerçekleşen bir başka yenilik sofrada bireysel servis takımlarına geçiş, çatalın kullanımı ve sofrada uyulması gereken görgü kurallarının belirlenmesidir.  Orta Çağ Avrupa mutfağında yemek ve sos yapımında az miktarda kullanılan şeker, Rönesans aşçılığında her şeye katılabilen bir çeşni malzemesiydi. Şeker bu dönemde de zenginlik ve lüksün simgesiydi.