FOTOĞRAFIN KULLANIM ALANLARI

Boş bırakılan yere gelecek kavram “Doğrudan fotoğraf” olacaktır. Doğru cevap B’dir.

Fotoğraf çekmek, fotoğrafçının son hâline getirdiği görüntüyü çekim düğmesine basarak kaydetmesidir. Fotoğraf yapmak ise farklı zamanlarda ve durumlarda çekilmiş fotorafik görüntüleri karanlık odada ya da aydınlık odada kendi bağlamları dışına taşıyarak farklı anlamlar oluşturacak biçimde yeniden kurgulama işine verilen addır. Karanlık odada fotomontaj tekniğiyle ya da bilgisayar ortamında çeşitli programlar aracılığıyla bir araya getirilen görüntüler, yepyeni bir fotoğrafik görüntü olarak ortaya çıkar, böylece kendi bağlamları dışında farklı anlamlar taşımaya başlarlar. Çekim sonrası izleme yapmak seçeneği, çekilen fotoğrafa müdahale olmadığından dolayı “fotoğraf yapmak” kavramının anlamını içermez. Doğru seçenek B’dir.

“Photo Essey” kavramının karşılığı “Fotoğrafik Deneme”dir. Doğru cevap E’dir.

Bir fotoröportajda yan yana gelerek bir hikâye anlatan fotoğrafların zaman, mekân ya da konu ilişkisiyle birbirine bağlanması gerekir. Bir çalışmada zaman-mekân ve konuda birlik ararken üçünün bir arada bulunması istenebileceği gibi, üç elemandan birinin hikâyede ana unsur olarak öne çıkması da yeterlidir. Doğru cevap E’dir.

Üç anlam fotoröportajın elemanlarından biri değildir. Doğru cevap A’dır.

Fotoröportajın elemanları ; Üçbirlik: Zaman–Mekan-Konu; Üç Arayış: Yaratıcı-Anlatımcı–Derinlikli; Üç Beklenti: Haber-Bilgi–Tanıklık ve  Üç Destek: Çoğaltım-Dağıtım–Altyazı olarak belirlenmiştir. Verilen şıklar içindeki “Anlatımcı–Haber–Altyazı” seçeneği fotoröportajda esas olarak belirlenen elemanlar içerisinden karışık olarak verilmiştir. Doğru cevap A’dır.

Belgesel fotoğrafın tarzları; foto aktivizm, öznel belgesel, sosyal belgesel ve tanımlayıcı belgesel olarak dört şekilde ifade edilmiştir. Doğru cevap D’dir.

Foto aktivistler, ele aldıkları konuyla sadece fotoğrafçı olarak ilişki kurmakla yetinmezler. Aynı zamanda durumun öznesi olur, meseleye doğrudan katılarak belirli bir dönüşümü hedeflerler. Doğru cevap A’dır.

Fotoğrafçının daha bireysel bir tutum tercih ederek gerek seçtiği konuyu gerekse kullandığı fotoğrafik dili öznel gerçekliğiyle örtüştürdüğü çalışmalara “öznel belgesel” diyoruz. Doğru cevap C’dir.

Tanıklığa Hazır Olmak: Bir olayla karşılaştığı zaman gördüklerini, yaşadıklarını ve hissettiklerini durumun özgünlüğüne hiçbir müdahalede bulunmadan fotoğrafın tanıklığı aracılığıyla kalıcı hâle getirmek belgeselcinin temel yaklaşımlarından biridir. son derece riskli de olabilir. Ya da tam tersine günlük hayatın sıradan görünen sadeliği içinde gelişebilir.

"................. " da denilen bu uygulama, fotoğrafçılığın başlangıcından günümüze kadar devam eden en eski fotoğraflama yöntemidir. Cümlesinde boş bırakılan yere, "Doğrudun Fotoğraf" kavramı gelecektir. Fotoğrafçının son haline getirdiği görüntüyü  çekim düğmesine basarak kaydetmesi olarak tanımlanabilecek bu uygulama, Fotoğraf çekmek olarak da tanımlanabilir.

Fotoğrafçı, bakaçtan gördüklerini dünya görüşünün, kültürel birikiminin, etik yargılarının, estetik kaygılarının ve artistik yeterliliğinin süzgecinden geçirerek nasıl bir fotoğraf ortaya çıkaracağına karar verir. Çekim düğmesine bastıktan sonraki süreçte ham görüntüye yok denecek kadar az müdahale ederek doğrudan fotoğraf oluşturur

Tanıtım fotoğrafı

“Belgesel Fotoğraf ” dendiği zaman bir dizi başka tanımın-kavramın da birlikte ele alınması gerekiyor.  “Belgesel Fotoğraf ” üst başlığı altında değerlendirilebileicek fotoğraf uygulamaları, 

• Foto Röportaj,

• Foto Hikâye (Foto Öykü, Foto Story),

• Fotoğrafik Deneme (Photo Essey),

• Fotoğrafik Çözümleme (Foto Analiz)

olarak sıralanabilr.

Fotoğrafçının ele aldığı konuyu, fotoğraflar aracılığıyla bir röportajcı gibi kapsamlı biçimde anlatmasına, birbirinden farklı içerik taşıyan çok sayıda fotoğrafla konuyu hikâye etmesine fotoröportaj denir.

Bir fotoröportajda yan yana gelerek bir hikâye anlatan fotoğrafların zaman, mekân ya da konu ilişkisiyle birbirine bağlanması gerekir. Bir çalışmada zaman-mekân ve konuda birlik ararken üçünün bir arada bulunması istenebileceği gibi, üç elemandan birinin hikâyede ana unsur olarak öne çıkması da yeterlidir.

Fotoğrafçı çalışmasının konu seçimi aşamasından başlayarak, sonuçta ortaya çıkan fotoğrafları seçip dizme aşamasına kadar “yaratıcı” bir yaklaşım aramalıdır.

Tekdüze fotoğraflarla, sıradan bakışlarla, klişe kompozisyonlarla kurulmuş bir fotoröportajla yetinmek, fotoğrafçının yaratıcı kişiliğinin ortaya çıkmasını engeller. Oysa burada beklenti, gerek konuyu ele alış biçiminde, gerek anlatım tekniğinde, gerekse artistik ögelerde belgeselcinin kendi sınırlarını aşan yaratıcı benliğini dışa vurmasıdır

Bir fotoröportajda esas olarak üç beklenti öne çıkar: Ele alınan konunun bir haber iletiyor olması, bilgi verici bir yanı olması ya da özgün bir tanıklığı ifade etmesidir. Diğer bir deyişle, Haber, bilgi ve tanıklık, Bir fotoröportajda esas olarak öne çıkan beklentilerdir.

Belgesel çalışan fotoğrafçıların konuyla kurdukları ilişki, amaçları ve tanık oldukları karşısındaki tutumları birbirinden farklı olabilir. Fotoğrafçılıkta tek bir tarz olmadığı gibi belgesel fotoğrafta da farklı tarzlar, fotoğrafçının konusuyla kurduğu farklı ilişki biçimleri vardır. Bir belgeselci ele aldığı konulardan her birini farklı tarzlarda çalışabilir. Bu çalışma tarzları, Tanımlayıcı belgesel, Sosyal belgesel, Öznel belgesel ve Foto aktivizm olarak sıralanabilir. TV belgeseli konu ile ilgili bir kavram değildir. Doğru yanıt A seçeneğindedir.

Bir röportaj çalışmasının aşamaları, birbirini izleyerek tamamlayan dört dilimli bir daireyle açıklanabilir:

1. İlk dilim, konunun seçimidir.

2. İkinci dilim, seçilen konunun araştırılması, gözlemlenmesi, konunun içindeki insanlarla gerekli ilişkilerin kurulması ve çekim planının yapılmasıdır.

3. Üçüncü dilim, çekimdir.

4. Dördüncü dilim, ise çekilen fotoğrafların seçilmesi ve hikâyeyi oluşturacak biçimde yayınlanacağı mecraya uygun biçimde dizilmesidir.