FOTOĞRAFIN KULLANIM ALANLARI

Doğrudan fotoğrafta imgelerin sadece kendisini temsil etmesinden söz ederken üstünden zaman geçmişi imgelerin kendilerini temsil etmekten hızla uzaklaşarak anlam değiştirdiklerini de belirtmek gerekir. Bu konudaki tipik örneklerden biri “anı fotoğrafları”dır.

Belgesel fotoğraf en sade tanımıyla, fotoğrafçının ele aldığı konuyu kendi yorumuyla birlikte kapsamlı ve derinlemesine işleyerek birden fazla fotoğrafla anlatmasıdır.

Bir çalışmanın belgesel olup olmadığına konuya göre değil, o konuyu hangi yöntemle, nasıl bir yaklaşımla işlediğine bakılır.

Fotoğrafçının ele aldığı konuyu, fotoğraflar aracılığıyla bir röportajcı gibi kapsamlı biçimde anlatmasına, birbirinden farklı içerik taşıyan çok sayıda fotoğrafla konuyu hikâye etmesine fotoröportaj denir.

Fotoğrafçının ele aldığı konuyu tüm bileşenleriyle birlikte analiz ederek ayrıştırma işi diye anladığımız fotoğrafik çözümleme tanımı maksatla tam olarak örtüşüyor.

Bir çalışmada zaman-mekân ve konuda birlik ararken üçünün bir arada bulunması istenebileceği gibi, üç elemandanbirinin hikâyede ana unsur olarak öne çıkması da yeterlidir. • Fotoğrafçının çalıştığı konu belirli bir “zaman” dilimi içinde farklı yerlerde farklı konuları ele alabilir. Böylece zamanda birlik sağlayarak hikâye anlatılır. • Fotoğrafçı tanımlanmış bir mekânda farklı zamanlarda farklı konuları işleyen bir hikâye anlatabilir. Bu bize “mekân” üstünden anlatılmış bir çalışmaolarak gelir. • Fotoğrafçı seçtiği konuyu farklı zamanlarda farklı mekânlarda fotoğraflayarak bir hikâye kurabilir. Böylece “konu” sabit, mekânlar ve zaman farklıdır.

Üç arayış ilkesi yaratıcı, anlatımcı ve derinliklidir.

Bir fotoröportajın üç temel beklentisi haber, bilgi ve tanıklıktır.

Bir röportaj çalışmasının aşamalrı, birbirini izleyerek tamamlayan dört dilimli bir daireyle açıklanabilir: 1.İlk dilim, konunun seçimidir. 2. İkinci dilim, seçilen konunun araştırılması, gözlemlenmesi, konunun içindeki insanlarla gerekli ilişkilerin kurulması ve çekim planının yapılmasıdır. 3. Üçüncü dilim, çekimdir. 4. Dördüncü dilim, ise çekilen fotoğrafların seçilmesi ve hikâyeyi oluşturacak biçimde yayınlanacağı mecraya uygun biçimde dizilmesidir.

Fotoğrafın üç durumu mesafe, açı ve andır.

Yeniden kurgulama, farklı zamanlarda ve durumlarda çekilmiş fotoğrafik görüntüleri karanlık odada ya da aydınlık odada kendi bağlamları dışına taşıyarak, farklı anlamlar oluşturacak biçimde yeniden kurgulama işlemidir.

Bir çalışmada zaman-mekân ve konuda birlik ararken üçünün bir arada bulunması istenebileceği gibi, üç elemandan birinin hikâyede ana unsur olarak öne çıkması da yeterlidir.

Yaratıcı-Derinlikli-Anlatımcı

Teknik

Fotoğrafçı her karede, konu karşısındaki durumunu mesafe, açı ve an ölçütleri açısından belirlemelidir. • Doğru mesafede mi duruyorum? • Doğru aç›dan m› bak›yorum? • Doğru anda mı çekim düğmesine basıyorum, şeklinde kendisine sormalıdır.

Bakış açısı

Genel, orta ve yakın plan foto¤raflar, hikayenin kurulma aşamasında editöre zengin bir görüntü repertuarı verir; tekdüze olmayan, izleyicinin dikkatini diri tutan bir kurgu yapılmasına imkan sağar.

Fotoğrafçının, bir çalışma sırasında çektiği bütün fotoğrafların film karesiyle bire bir boyutlarda ve topluca karta basılmasına kontak baskı denir

Belgesel fotoğrafçılığın, günümüzde giderek yaygınlaşması ve fotoğrafçıya kendini ifade edebilme ve özgünleştirme açısından en temel özelliği hikâye yaratmasıdır

Reklam Fotoğrafçılığı