FOTOĞRAF TARİHİ - Deneme Sınavı - 8

Daguerre, Dagerotip ve Diyorama Usullerinin Tarihçesi ve Be- timlenmesi adlı broşürünü yayımlamıştır.

Daguerre 1837 yılında gerçekleştirdiği buluşuna Dagerotip (Daguerreotype) adını vermiştir.

Bir konuya, çıplak gözle değil optik aracılığıyla bakmak, örneğin; fotoğraf makinesinin objektifinden bakmak.

Dagerotip ile elde edilen fotoğrafın bir diğer özelliği de pozitif olmasıdır. Bu nedenle, levha üzerindeki fotoğraf sağ-sol olarak terstir.

Mekanik olarak kâğıt üzerine resim yapmayı sağlayan, bir sehpa
ve sehpaya takılan prizmadan oluşan aygıt. Latince adı ‘Camera Lucida’.

Negatif bir görüntüden çok sayıda pozitif görüntü elde edilmiştir

Fox Talbot’un buluşunu yaptığı fotoğraf yönteminin adı kalotip'tir.

Günümüzde kullanılan kartvizitlerin ilk örneği olarak kabul edilen “Carte-de-visite” adındaki fotoğraf yöntemini bulan kişi André Adolphe Eugène Disdéri'dir.

Birden fazla portre fotoğrafa sahip olma imkanı fotoğrafın paylaşılabilir bir hale gelmiş olması neden olmuştur.

mozaik kart

Sorunun çözümü A şıkkında verilmiştir

Sorunun çözümü C şıkkında verilmiştir

Sorunun çözümü D şıkkında verilmiştir

Sorunun çözümü D şıkkında verilmiştir

Talbot, 1840 yılının Ekim ayında karısının portrelerini çektiği ve 1841 yılının başlarında birçok patentle korumaya aldığı Kalotip yöntemini kamuoyuna duyurmuştur. Çekim yapıldıktan sonra banyo edilerek gizli görüntü olmaktan çıkarılan negatif bir görüntüden, artık birçok pozitif görüntü elde edilebilmektedir. Üstelik negatifin pozladıktan sonra saklanabilme ve daha sonra basılabilme avantajı vardır. Talbot’un yönteminin bu özelliği, dagerotip’in varsayılan avantajlarına meydan okumuştur. Talbot'un sonsuz sayıda çoğaltılabilen pozitif kopyaları (Kalotip), biricik olan bakır levhaların dagerotip hükümdarlığına son vermiştir. Kalotip ise dagerotip’e göre kullanım kolaylığı dolayısıyla öncelikle dış mekânda ve yolculuklarda uygulama alanı bulmuştur. Daha sonra Portre fotoğrafçılığında da yaygın bir şekilde kullanılmaya başlanmıştır.

Talbot’un Kalotip yöntemi en parlak gelişimini, kullanım haklarının serbest olduğu İskoçya’da, tarih ressamı olan David Octavius Hill ile Edinburgh’da bir portre atölyesi sahibi olan Robert Adamson’ın gerçekleştirdiği ortak çalışmalarda göstermiştir. Diğer yandan Hill ve Adamson’ın 1843-1847 tarihleri arasında Edinburgh yakınlarındaki Newheaven isimli balıkçı köyünde, balıkçılara daha iyi olanaklar sağlanması amacıyla gerçekleştirdikleri yaklaşık yüz elli Kalotip’ten oluşan serileri, toplumsal belgesel fotoğrafın ilk örnekleri arasında yer almıştır. Bu çalışma öncelikle Royal Scottish Academy’ye sunulmuş, sonra da 1851 Evrensel Sergisi’nde sergilenerek, gerek kamuoyu, gerekse eleştirmenler nezdinde büyük beğeni toplamıştır. Quentin Bajac’a göre teknikle sanat arasındaki ittifak, en güzel ifadesini bu ikilinin birlikte yürüttükleri çalışmalarda bulmuştur.

Carte-de-visite hızla Fransa’dan İngiltere ve Amerika Birleşik Devletleri’ne yayılmıs, özellikle 1860’lardan sonra hayli popüler bir yöntem hâline gelmiştir. Öyle ki stüdyoların çoğu Disderi’yle rekabet edebilmek için bu yöntemi kullanmak zorunda kalmıştır. İngilizler bu dönemi ifade etmek için “cartomania” terimini kullanmaya başlamaları da, bu yöntemin tüm dünyada göstermiş olduğu büyük başarısından kaynaklanmıştır. Uzun bir dönem tüm dünyada satılan milyonlarca portrenin en önemli bölümünü kartvizitler oluşturmuştur.

Carte-de-visite yöntemi: Tek bir levha üzerine birden fazla çekim yapabilme imkanı tanımıştır. Portre fotoğraflarının boyutlarını küçültmüştür. Poz sürelerini azaltmıştır. Maliyeti ve fiyatları düşürmüştür, satışları ve kar oranlarını arttırmıştır. Fotoğrafı halk arasında yaygınlaştırmıştır. Stüdyodaki aksesuarların çeşitliliğini arttırmıştır. Ünlülere ait portrelerin ticaretini arttırmıştır. Aile albümlerinin oluşması ve yaygınlaşmasını sağlamıştır. Fotoğrafı paylaşılabilir hale getirmiştir. Fotoğrafı taşınabilir hale getirmiştir

Tıp eğitimi alan, kairkatür yapan ve asıl adı Gaspar Félix Tournachon (1820-1910) olan Nadar, 1858’de havadan yeryüzünü, Paris kanalizasyon şebekesini ve 1861’de de yapay ışığı kullanarak Paris’n altında bulunan oda mezarlarını fotoğraflayan ilk kişi olmuştur. Birkaç yıl süren şaşalı döneminin ardından fotoğraftan uzaklaşmış olsa da ortaya koymuş olduğu çalışmalarıyla tarihin en büyük portre fotoğrafçıları arasında yer almıştır.

Bertillon görevli olarak çalıştığı karakolda, suçluların kimlik tespitlerini yapmak amacıyla onların yüz ölçümlerini almış ve bunlar üzerine belli bir standart geliştirmiştir. 1880’lerde Bertillon’un geliştirmiş olduğu bu (antropometrik) sistemle birlikte, sanık fotoğraflarının çekilmesi standart bir ilke hâline gelmiştir. Bu yaklaşım biçimi zamanla suçlu kişilere ilişkin geniş bir bilgi dosyalama sistemi oluşmasını sağlamıstır. 1883 yılında bu çalışmalar yardımıyla ilk kimlik belirlemeler yapılmaya başlanmıştır.