FOTOĞRAF TARİHİ - Deneme Sınavı - 3

Edward Steichen gibi bazı resimselciler kendilerinin ressamlarla eşit olduklarını gösterebilmek amacıyla elle boyadıkları fotoğrafların üzerine fırça izleri bile koymuşlardır. Ne var ki el işinin taklidi fotoğrafın güzel sanat olarak kutsanması için yeterli olmamıştır.

Bu anlamda, 20. yüzyılın başlangıcından itibaren ortaya çıkan Fütürizm, Dadaizm, vb. avangart sanat akımları içerisinde yeni bir ifade biçimi olarak fotoğrafın önemli bir rolü olmuştur. Bunun yanı sıra, fotoğraf sanatının resimselleştirilmiş ya da idealleştirilmiş geleneksel kurallarını dışlayarak, doğal ve anlık ifadeleri, rastlantısallığı ve sıradanlığı yücelten “şipşak” estetiği, fotoğrafın gündemini belirleyen önemli konulardan biri hâline gelmiştir.

Doğru cevap B'dir. Doğanın kalemi Henry Fox Talbot'un eseridir.

Doğru cevap A'dır. Hayatın iki yolu, Oscar Gustav Rejlander'ın eseridir.

Doğru cevap D'dir. Sönen hayat, Henry Peach Robinson'un eseridir.

Doğru cevap E'dir. Henry Fox Talbot resimselci fotoğrafçılardan biri değildir. 

Resimselci fotoğrafçılar, Sembolizm, Empresyonizm (İzlenimcilik) ve Natüralizm (Doğalcılık) gibi sanat yaklaşımlarından etkilenmişlerdir. Peter Henry Emerson (1856-1936), Frank Eugene (1865-1936), Robert Demachy (1859-1936), Clarence Hudson White (1871-1925), Alvin Langdon Caburn (1882-1966), Fred Holland Day (1864-1933), Gertrude Käsebier (1852-1934), Edward Steichen (1879-1973) ve Alfred Stieglitz (1864-1946) bu üslubun en önde gelen isimleri arasında yer almışlardır.

Doğru cevap E'dir. Mitolojiden yararlanmamıştır.

Doğru cevap B'dir. Fred Holland Day.

Doğru cevap D'dir. Peter Henry Emerson.

Doğru cevap B'dir. Fotoğrafa müdahaleyi kabul eder.

Doğru cevap C'dir. Fotoğraf bir makine aracılığıyla üretilmesinden dolayı sanat olarak kabul edilmesi zor olmuştur.

Bir fotoğraf karesi, tanımlayıcı, bilgilendirici ya da iletişim sağlayıcı bir belge, inandırıcılığı yüksek bir kanıt, ideolojiler sunan ve pazarlayan bir araç, duygusal bir bağ kurabileceğiniz ailenize ait bir portre, vb. pek çok farklı şey hâline gelebileceği gibi, aynı zamanda da bir sanat eseri olabilmektedir.

Fotoğrafın bulunduğu andan itibaren, fotoğrafçının bir sanatçı, fotoğrafın da bir sanat yapıtı olarak değer görebilmesi için 19.yüzyılın ikinci yarısında büyük bir mücadele verilmesi gerekmiştir.

Eugene Delacroix (1798-1863), Dagerotipi “bir danışman, bir tür sözlük gibi kullanacaklarına onu tablonun kendisi hâline getiren sanatçılara” yönelik bir eleştiride bulunmuştur. Dagerotip’in “nesneye tutulan ayna” gibi olduğunu, “sanatçıyı modelinin yapısı hakkında eksiksiz bir bilgi sahibi olma noktasına” götürdüğünü, ama nihayetinde dagerotip’in “bir çevirmenden başka bir şey olmadığını”ifade etmiştir.

Günümüz dijital teknolojilerine kadar hemen hemen tüm fotoğraf tarihinin üzerine kurulu olduğu negatif-pozitif ilkesini ortaya çıkartan Kalotip yönteminin mucidi William Henry Fox Talbot, 1844 tarihli “Doğanın Kalemi” başlıklı kitabında fotoğrafı yeni bir sanat aracı olarak tanımlamıştır.

Bu çalışma, stüdyo ortamında elde edilen otuz farklı negatifin albümen tekniği ile tek bir baskı üzerinde bir araya getirilmesiyle gerçekleştirilmiştir ve tamamlanması da altı hafta sürmüştür. Fotoğraf 4.4.

Robinson, resim sanatında olduğu gibi fotoğrafın da, ancak fotoğrafçının kendini sınırlamadığı, ifade olanaklarının kullanımına özgürce başvurduğu takdirde gelişeceğini iddia etmiştir. Fakat onun diğer bir özelliği, buna ilişkin düşüncelerini sadece fotoğraf çalışmalarıyla değil, aynı zamanda da daha geç
bir dönemde (1869) yayınladığı, manifesto niteliği taşıyan “Fotoğrafta Resimsel Etki” (Pictorial Effect in Photography) başlıklı kitabında dile getirmiş olmasıdır.

Cameron’un 1865 tarihli “Yaz Günleri” (Summer Days) başlıklı fotoğrafındaki genç kızlar melekleri andırmaktadır. Aynı yıl gerçekleştirdiği “Torunum” (My Grandchild) ismini taşıyan fotoğrafında ise, her ne kadar başlık o konuya gönderme yapmasa da, Hristiyan resim geleneğinin en bilinen temalarından birisi olan “Meryem Ana ve Çocuk İsa” yorumunun yapılmasını sağlayacak bir düzenleme hissedilmektedir.

Fakat 1898 tarihli İsa’nın son yedi sözünü, her sözünün bir kareye denk gelecek şekilde yedi fotoğraa tasvir ettiği “Yedi Söz” (The Seven Word) isimli serisi, Day’in en ünlü ve en çok tartışma yaratan çalışması olmuştur.

Bu dönemin en bilinen isimlerinden birisi olan İngiliz fotoğrafçı Peter Henry Emerson, Yüksek Sanatın yapay pozlara ve farklı negatiflerin tek bir baskı üzerinde birleştirilmesine dayanan fotomontaj tekniğiyle üretilmiş kompozisyonlarına karşı çıkmış, Resimselciliğin ise daha çok doğrudan ve doğal görüntüler üreten fotoğraf anlayışını savunan kesiminde yer almıştır.