FOTOĞRAF KÜLTÜRÜ

Fotoğrafçılar 1850’lerden itibaren resimselcilik (pictorialism) yaklaşımıyla, resim sanatının gelenek içinde oluşturduğu görsel düzenlemeleri fotoğraf yoluyla denemişlerdir. Oskar Gustave Rejlander (1813-1875), Henry Peach Robinson (1830-1901), Julia Margaret Cameron (1815-1879) gibi sanatçı ruhlu kişiler fotoğrafı, dönemin yaygın sanatı olan resim sanatına öykünerek kullandılar.

Lady Elizabeth Eastlake (1809-1893) yazılarında fotoğrafın bir sanat olmadığını belirtmiştir. Eastlake 1857’de yayınlanan bir yazısında, fotoğrafın sanat olmasına yönelik çabaların azınlıkta kaldığını belirtirken, büyük halk kitleleri tarafından ise hızlı, gerçeği yansıtan ve ucuz bir resmetme tekniği olarak yaygınlaştığını vurgulamıştır. Eastlake’e göre, fotoğraf insanlararası iletişime yöneliktir. Bunu yaparken de insanlar arasındaki boşluğu kapatan mektup ve resimden farklı bir biçim söz
konusudur. Ona göre fotoğrafın peşinde olduğu şey gerçekleri aktarmaktır. Yeni bir estetik arayış söz konusu olamaz. Fotoğraf günlük hayatla ilgili şeyleri sunar, bunlar gizli şeyler değildir. Herkesin gördüğü şeylerdir. Bu bağlamda Eastlake, fotoğrafın gerçekleri herkese açık olarak sunduğunu ve demokratik bir temsil aracı olduğunu ilk savunan yazardır.

Walter Benjamin, Fotoğrafın Küçük Tarihi (1931)
adlı ünlü denemesinde “Optik bilinçdışı” kavramından söz etmiştir.

Modernleşmenin sanatla ilişkilendirilmesi modernizmdir. Modernizm, klasik olana karşı çıkıştır.

Modernleşmenin sanatla ilişkilendirilmesi modernizmdir. Modernizm, klasik olana karşı çıkıştır.
Modernistler, klasik olanı reddederler. Fotoğraf da modernizm sürecinde ortaya çıkmıştır; klasik olan bir reddediştir.

Modernleşmenin oluşturduğu değişim içinde 1970’lerden başlayarak ve 1980’lerden sonra giderek yaygınlaşan yeni bir toplumsal durum ortaya çıkmıştır. Bu durum, felsefi bir kavram olan postmodernizm ile adlandırılmıştır.

Ünlü iletişim kuramcısı Marshall McLuhan (1911-1980), İletişim Araçlarını Anlama(8) (1964) adlı ünlü eserinde fotoğrafı ele almıştır. Bu şekilde bir kitle iletişim aracı olarak fotoğraf, iletişim kuramları açısından ele alınmıştır

Resmetme tekniği olarak fotoğraf denildiğinde tarihsel olarak birbirine bağlı üç durum söz konusudur. Bunları fotoğrafın farklı ortamlarda bulunuşu olarak da sınıflandırabiliriz. İlki resmetme tekniği olarak bulunuşudur ve 1827 yılında gerçekleştirilmiştir.

Fotoğrafın resmetme tekniği olarak bulunuşu ve negatif görüntünün bulunuşuyla mekanik çoğaltma tekniği olarak kullanılması, fotoğrafın teknoloji yönüyle ilgilidir.