FİNANSAL YÖNETİM

Bir işletmenin finansal durumunun ve finansal yönden gelişmesinin yeterli olup olmadığını belirlemek için ,

• Finansal tablo kalemlerindeki değişikliklerin,
• Kalemler arasındaki ilişkilerin, zaman içerisinde göstermiş oldukları eğilimlerin incelenmesi ve
• Gerektiğinde belirlenen standartlar ve sektör ortalaması ile karşılaştırılarak
yorumlanması faaliyetlerinin bütünü olarak tanımlanabilir.

Finansal analizde kullanılan temel finansal tablolar; Bilanço ve Gelir Tablosu’dur.
Finansal Analize konu olabilecek diğer finansal tablolar ise aşağıdaki şekildedir. Bu finansal tablolar, ek finansal tablolar olarak da adlandırılır.

Fon Ak›m Tablosu
• Nakit Akım Tablosu
• Kâr Dağıtım Tablosu
• Öz kaynaklar Değişim Tablosu
• Satışların Maliyeti Tablosu

Finansal analizde kullanılan başlıca teknikler;

• Karşılaştırmalı Finansal Tablolar Analizi,
• Dikey Yüzde Yöntemi,
• Trend (Eğilim Yüzdeleri) Yöntemi,
• Oranlar Yöntemi.

Bir işletmenin birbirini izleyen en az iki veya daha fazla faaliyet dönemine ait
finansal tablolarının karşılaştırmalı olarak düzenlenmek ve bu tablolarda yer alan kalemlerin zaman içinde göstermiş olduğu değişiklikleri ve gelişmeleri incelenmek amacıyla yapılan bir analiz türüdür.
Karşılaştırmalı  finansal tablolar analizi uygulaması kolay ve pratik bir tekniktir.
Karşılaştırılacak iki yıla ait bilanço ve gelir tablosu bilgileri yan yana getirilerek her kalemdeki artış veya azalış hem tutar hem de yüzde olarak hesaplanır. Ancak, bu analiz ile elde edilecek bilgiler sınırlıdır. Bu nedenle bu teknik daha çok diğer analiz teknikleri için bir ön hazırlık  olması amacıyla kullanılmaktadır.

Yüzde analizi sonucu yapılan yorumlarda üç temel bilgi sağlanır. Bunlar;
• Varlık dağılım, kaynak dağılım ve
• Varlık ve kaynak ilişkisi
• Gelir-gider ve kâr-zarar kalemlerinin net satışlar içerisindeki yeri.
Yukarıda sıralanan bu bilgilerin ilk üçü bilanço analizinden sağlanır, sonuncusu ise gelir tablosu analizi ile ilgilidir.

Cari Oran= Dönen Varlıklar:Kısa Vadeli Yükümlülükler

          2 = 6 000 :Kısa Vadeli Yükümlülükler

Kısa Vadeli Yükümlülükler  = 3000 

Likidite (Asit-Test)Oranı= Dönen Varlıklar-Stoklar:Kısa Vadeli Yükümlülükler

Likidite (Asit-Test)Oranı=6 000 -1 000 :3 000

Likidite (Asit-Test)Oranı=1,66

Alacak Tahsil Süresi (gün )=  Yıldaki Gün Sayısı/Alacak Devir Hızı

Alacak Tahsil Süresi (gün )=  365/5

Alacak Tahsil Süresi (gün )= 73

Likidite oranları, işletmenin kısa süreli borçlarını geri ödeme yeteneğini belirlemek amacıyla kullanılmaktadır. İşletmenin kısa vadeli borç ödeme gücünün tespiti için dönen varlıklar ile kısa vadeli yükümlülükler arasındaki oransal ilişkiler
incelenir.

Yabancı Kaynak Oranı: Bu oran, kısa vadeli ve uzun vadeli yükümlülükler, toplam kaynaklar içindeki yüzdesini verir.

Toplam Yükümlülükler Yabancı Kaynak Oranı =Toplam Yükümlülükler/Toplam Kaynaklar

Toplam Yükümlülükler Yabancı Kaynak Oranı =(kısa vadeli + uzun vadeli yükümlülükler)/toplam kaynaklar

0,5=(3 000 +kısa vadeli yükülülükler)/18 000

kısa vadeli yükülülükler=6 000

Tobin’in q oranı yaklaşımı işletmenin sahip olduğu entelektüel sermayenin hesaplanmasında da kullanılmaktadır. Tobin’in q’su işletmenin sahip olduğu fakat
diğer işletmelerin sahip olmadığı maddi olmayan varlıklar, diğer bir ifadeyle entelektüel varlıklar nedeniyle yüksek kârlar sağlama üstünlüğünü ifade etmektedir.

Q değeri 1’ e eşit, 1’den küçük veya 1’den yüksek çıkabilir.Oranın 1’den yüksek çıkması, işletmenin yüksek değerde entelektüel varlıklara sahip olduğunu ve bu varlıklardan yüksek getiriler elde ettiği anlamına gelmektedir.
Q değerinin 1’den küçük çıkması durumunda ise işletmenin varlık bazında
entelektüel sermayeye sahip olmadığını ve varlıkların getiri düzeylerinin yerine
koyma değerini karşılayamadığı sonucunu ortaya koymaktadır.

Finansal analiz, işletme yöneticilerine aşağıdaki konularda bilgi vermekte ve
yarar sağlamaktadır:
• İşletmenin birincil ve ikincil hedeflerine ulaşıp ulaşmadığını belirlemek,
• İşletme faaliyetlerinin verimlilik ve başarı derecesini belirlemek,
• İşletmenin üretim ve fiyat politikasını değerlendirmek,
• İşletme faaliyetlerini kontrol ve değerlendirmek,
• İşletmenin varlığının sürdürülebilirliğini sağlamak,
• Geleceğe yönelik planlamada ve başarısızlıkları giderici önlemler almak.

Kapsamına Göre Finansal Analiz: Tek dönemlik ve karşılaştırmalı olarak statik
analiz ve dinamik analiz olmak üzere ikiye ayrılır.

Finansal analizde kullanılan temel finansal tablolar; Bilanço ve Gelir Tablosu’dur.

Finansal Analize konu olabilecek diğer finansal tablolar ise aşağıdaki şekildedir. Bu finansal tablolar, ek finansal tablolar olarak da adlandırılır.
• Fon Akım Tablosu
• Nakit Akım Tablosu
• Kâr Dağıtım Tablosu
• Öz kaynaklar Değişim Tablosu
• Satışların Maliyeti Tablosu

Finansal analizde kullanılan başlıca teknikler aşağıdaki gibidir:
• Karşılaştırmalı Finansal Tablolar Analizi,
• Dikey Yüzde Yöntemi,
• Trend (Eğilim Yüzdeleri) Yöntemi,
• Oranlar Yöntemi.

Dikey yüzde yönteminde, finansal tablolarda yer alan her kalemin hem ait olduğu  grup içerisindeki yüzdesi (payı) hem de genel toplam içerisindeki yüzdesi (payı)  ayrı ayrı gösterilir. Bunun için her kalemin ait olduğu grup veya genel toplamı 100  kabul edilerek kalemin hem grup içindeki hem de toplam içindeki payı hesaplanır.

Cari Oran: İşletmenin normal şartlar altında kısa vadeli yükümlülüklerini ödeyebilme yeteneğini ortaya koyar. Dönen varlıklar toplamının, kısa vadeli yükümlülüklere oranlanması ile hesaplanır.

Bir işletmenin likit hâlde bulunması, borçlarını geri ödeme gücünü gösterir. Ancak işletmenin ilişkilerinin bozulması ve tasfiyeye gitmesi durumunda neler olacağının bilinmesi de çok önemlidir. Bu nedenle, işletmelerin borçlarının finansal yapı içindeki yeri ve bu durumun finansal sonuçlarının da araştırılması gerekir. Finansal yapı oranları, işletmenin ne ölçüde borçla finanse edildiğini, borçla finansmanın işletme için ne kadar yararlı olduğunu ve işletmenin uzun süreli ödeme gücünü ölçmeye yarar.
Finansal yapı oranları özellikle işletmeye kredi verenleri yakından ilgilendirir. İşletmeye kredi verenler, finansal yapı içerisinde özkaynakların payının yüksek olmasını isterler. Özkaynakların varlığı verilen kredinin geri dönüşünü kolaylaştırır.
Diğer yandan borçlanmanın işletmenin kârlılığı üzerindeki kaldıraç etkisi de dikkate alınmalıdır. Buna göre özkaynak ve yabancı kaynak dengesinin optimal bir şekilde kurulması gerekmektedir. Aksi hâlde işletme ya yabancı kaynaklarını ödemede güçlüklerle karşılaşacak ya da borçlanmanın işletmeye sağladığı avantajlardan yararlanamayacaktır.

FİNANSAL ANALİZ
Finansal analiz; bir işletmenin finansal durumunun ve finansal yönden gelişmesinin yeterli olup olmadığını belirlemek için,
• Finansal tablo kalemlerindeki değişikliklerin,
• Kalemler arasındaki ilişkilerin, zaman içerisinde göstermiş oldukları eğilimlerin incelenmesi ve
• Gerektiğinde belirlenen standartlar ve sektör ortalaması ile karşılaştırılarak
yorumlanması faaliyetlerinin bütünü olarak tanımlanabilir.

Amacına Göre Finansal Analiz: Analizin hangi amaçla hangi bilgileri sağlamak
üzere yapıldığına göre; yönetim analizi, kredi analizi ve yatırım analizi olarak üçe ayrılır.