FİNANSAL YÖNETİM - Deneme Sınavı - 17

Finansal yönetim işletme yönetiminin fonksiyonlarından biri olup varlıkların temin edilmesi, finansmanı ve yönetimi ile ilgilidir.

Finans Yöneticisi, işletmelerde yatırım ve finansman kararlarından sorumlu olan kişidir.

Bir işletmenin çeşitli amaçları vardır.
Bunlardan başlıcaları:
• Kâr maksimizasyonu,
• Büyümek,
• Süreklilik,
• İşletme değerinin artırılmasıdır.

Vekalet  Maliyeti, işletmelerde sahiplik ile yönetimin birbirinden ayrılmasından doğan çıkar çatışması sorunundan kaynaklanan maliyettir.

Adi ortaklıklar, iki ya da daha fazla kişinin herhangi bir şekil şartına tâbi olmaksızın, yalnızca sözlü bir anlaşma ile geçici ya da sürekli olarak kurdukları ortaklık türüdür. Bu tür ortaklıkların en önemli avantajı düşük maliyetlerle ve kolayca kurulabilmesidir.

Ortakların yalnızca koydukları sermayeyle sorumlu oldukları şirket türlerinden biri de limited şirketlerdir. Limited ortaklıkları sınırlı sorumluluğa ve daha fazla sermayeye ihtiyaç duyulan durumlarda önemli bir ortaklık türü olarak görülmektedir.

İşletmelerin mal ve hizmet satışlarından doğmuş veya doğacak çek ve senet gibi vadeli, alacaklarını devralarak finansman, garanti ve tahsilat hizmeti sunan işletmelere Faktoring şirketleri adı verilmektedir.

Yatırım Bankası, Yeni menkul kıymet ihraç eden kuruluşların menkul kıymetlerini halka arz edebilmeleri için danışmanlık ve aracılık yapan kuruluşlardır.

Hazine bonoları, devlet tarafından ihraç edilmiş borçlanma amaçlı menkul kıymetlerdir. Vadeleri bir yıldan kısa olup uyguladığı faiz risksiz olarak kabul edilmektedir.

Finansman bonoları, bankaların, finans şirketlerinin ve büyük şirketlerin kısa vadeli (30 günden az 364 günden fazla olmayan) olarak ihraç ettikleri borçlanma senetleridir.

Finansal planlama; işletmelerin yatırım, finanslama ve mevcut varlıklarını iyi
bir şekilde yönetebilmeleri için satışlarını, gelirlerini, varlıklarını ve kaynaklarını
tahmin etmeleri sürecidir. Sonuç itibari ile finansal planlama faaliyetinin temel
amacı finansal tabloların tahmin edilmesidir.

Proforma gelir tablosu, bir işletmenin gelecek döneme ilişkin tahmin edilen gelir
tablosudur. Proforma gelir tablosunu hazırlamak için bazı varsayımların yapılması gerekmektedir. Bu varsayımlar şunlardır:
• Gelecek yılın satış tutarı içsel ve dışsal analizler sonucunda yapılan tahminler kadar artacaktır.
• Aşağıdaki kalemler de satışlar kadar artacaktır:
• İşletme Maliyetleri
• Vergi oranı
• Temettü ödemeleri
Faiz ödemelerinin ise başlangıçta aynı kalacağı kabul edilmelidir.

İşletmelerde sabit giderler, belirli bir dönem içinde üretim hacmine bağlı olarak değişiklik göstermeyen giderlerdir. Sabit giderler, üretim düzeyinden bağımsızdırlar. İşletmenin üretim hacmi arttıkça, sabit giderlerin tutarları değişmemektedir.

Bu tür giderlere en iyi örnekler işletmenin ödediği kiralar, finansman giderleri, amortismanlar, sigorta ve vergiler ile sürekli olarak çalışan yönetici maaşlarıdır.

Başabaş noktasında,  formülümüz şu şekilde olacaktır:

F = Birim Fiyat
Q = Miktar
D = Birim Değişken Gider
SG = Sabit Gider
(F-D) = Birim Katkı Marjı

QBB = Başabaş noktasındaki üretim miktarı

QBB = SG/(F-D)

QBB = 4000/(20-10)

QBB = 400

Faaliyet kaldıracı derecesi:Faiz ve vergi öncesi karlardaki yüzde değişim/satışlardaki yüzde değişim

Faaliyet kaldıracı derecesi:% 6 / % 3

Faaliyet kaldıracı derecesi: 2

Sabit giderler bir işletmenin satış veya üretim düzeyinden bağımsız giderleridir. İşletme faaliyetlerini büyütse de sabit giderleri değişmeyecektir.Faaliyet kaldıracı işletmenin sahip olduğu sabit giderleri ile ilgili olup, yüksek sabit giderleri yüksek düzeyde faaliyet kaldıracı anlamına gelmektedir.

Faaliyet kaldıracı işletmenin sahip olduğu sabit giderleri ile ilgili olup, yüksek
sabit giderler yüksek faaliyet kaldıracına işaret etmektedir.

İşletmeler faaliyetlerini yürütmek için özkaynaklarının yanında, yabancı kaynak
kullanabilirler. Yabancı kaynak kullanmak bir tercih olmakla birlikte, işletmelerin
hemen hemen hepsi belirli oranlarda borçlanarak yabancı kaynak kullanmaktadır. Yabancı kaynak kullanıp kaynaklarını artırarak üretim ve satış kapasitelerini
artırabilirler.

Borç kullanmanın en önemli yararlarından biri de, özkaynağa kıyasla daha düşük maliyetli olmasıdır.işletmeler açısından borçlanmanın riski yüksek, maliyeti daha düşüktür. Ayrıca faiz giderlerinin vergi avantajı nedeniyle yabancı kaynak maliyeti daha da düşecektir. Borçlanan işletmeler kapasitelerinin üzerinde faaliyet gösterebilmektedirler. Buna borçlanmanın kaldıraç etkisi denilmektedir.

Finansal Kaldıraç Derecesi (FİKD) bir işletmenin FVÖK değişimi ile hisse başına kâr değişimi arasındaki ilişkiyi göstermektedir. Bu göstergenin matematiksel
ifadesi aşağıda verilmiştir:

FİKDFVÖK = Belirli bir FVÖK seviyesinde FİKD
∆FVÖK = FVÖK’daki yüzde değişim
∆HBK = Hisse Başı Kârda yüzde değişim

FİKD =∆HBK /∆FVÖK

FİKD =(800-400/400)/(4000-2000/2000)

FİKD =(4/4)/ (2/2): 1

TKD =  FAKD x FİKD

 TKD =  2 x 2

 TKD =  4

Yüksek FVÖK beklentisi olan işletmelerin borçlanarak finansal kaldıraçlarını
yükseltmeleri ve böylece daha yüksek HBK elde etmeleri söz konusudur. Örneğin pazarında tekel özelliğine sahip olan bir işletmenin yüksek finansal kaldıraç
derecesine sahip olması ona yarar sağlayacaktır. Günümüzde telefon pazarında
faaliyet gösteren işletmeler, pazarda çok güçlü olduklarından yüksek finansal kaldıraçla çalışırlar. Ancak beklenen FVÖK’ları oynaklık gösteren yüksek iş riskine
sahip olan işletmelerin daha az borçlanarak finansal kaldıraç derecelerini düşürmeleri daha akıllıca olacaktır.
Yüksek iş riskiyle çalışan tarım işletmeleri aşırı borçlanırsa uygun olmayan
hava koşulları karşısında başarısız olma olasılıkları yüksek olacaktır.