Finansal Yönetim ve Fonksiyonları

Finans: Para, fon, kaynak ya da sermayeyi ifade eder.

Finansman: Gereksinim duyulan fonların sağlanması.

Finansal Yönetim: Finansman ihtiyacının en uygun koşullarda sağlanması ve en etkin bir şekilde yatırımlara kanalize edilerek yönetilmesidir.

Finans Yöneticisi: İşletmelerde yatırım ve finansman kararlarından sorumlu olan kişi. 

Finansal yönetimin çalışma alanları bu üç temel soruya cevap bulmakla ilgilidir. İster yeni bir faaliyete başlayacak işletme olsun, ister faaliyetlerine devam eden bir işletme olsun sürekli olarak bu sorulara cevap arama, diğer bir ifade ile bu konularda politikalar geliştirmeye çalışacaktır. Finansal yönetimle ilgili kararlar; • Ne tür varlıklar alınacaktır? (Yatırım Kararları) • Gerekli kaynaklar nereden sağlanacaktır? ( Finansman Kararları) • Faaliyet sonucu oluşan kârlar nasıl dağıtılacaktır? ( Dividant Kararları) şeklinde üç temel grupta toplanabilir.

Reel Varlıklar; makine, bina, araç gibi maddi varlıkları ifade eder. Maddi varlıklar yanında teknik uzmanlık, markalar, patent gibi varlıklara da yatırım yapılması gerekir. Bu tür yatırımlara da gayri maddi yatırımlar denir.

Sermaye Bütçelemesi: Gelecekte sağlanacak faydalar için sermayenin uzun süreli yatırılmasıyla ilgili kararlar süreci.

Fizibilite Çalışmaları: Uzun vadeli faydalar sağlayacak yatırım projelerinin ekonomik, teknik ve mali açıdan yapılabilirliğinin analiz edilmesi.

Dönen Varlıklar: İşletmenin faaliyetlerini devam ettirebilmesi için gerekli olan ve en az yılda bir kez paraya dönüşebilen varlıklardır.

Faaliyet Döngüsü: Nakdin hammadde stoklarına, yarı mamüle, mamüle ve alacaklara dönüşerek tekrar nakit hale gelme süreci.

Sermaye yoğun sektörlerde sabit varlıklara ayrılan yatırım tutarı emek yoğun sektörlere göre daha fazladır. Bu durum sektörde yer alan işletmelerin riskini arttıracaktır. Riskin yükselmesi beklenen kârlılığın artmasına neden olmaktadır.

Dividant Kararları: Elde edilen kârın ne kadarının işletmede bırakılacağı, ne kadarının ortaklara dağıtılacağı ile ilgili kararlardır

Davranışsal Finans: Kişilerin kararlarında tam olarak rasyonel olmayacakları varsayımına dayalı olarak oluşturulan teoridir

Finansal yönetimle ilgili kararların etkin bir biçimde verilebilmesi için işletme amaçlarının açık olarak belirlenmesi gerekmektedir. İşletme amacının belirlenmesi kararların alınmasında yol gösterici olacaktır. İşletmelerce genellikle benimsenen başlıca amaçlar şu şekilde sayılabilir: • Mal ve hizmet üreterek toplum refahını arttırmak, • İşletmede istihdamı sürekli kılmak, • İşletmenin sürekliliğini sağlamak, • Üretimi ve satışları arttırmak, • İşletmenin piyasa payını arttırmak, • İşletmenin kazançlarında büyümeyi sürekli kılmak, • İşletmenin maliyetlerini minumum yapmak, • İşletmenin kârını maksimum yapmak, • İşletmenin değerini maksimum yapmak,

Kâr Maksimizasyonu: İşletmelerin kararlarında kârı maksimum yapacak şekilde hareket etmeleri.

Kâr maksimizasyonu amacı zaman ve risk faktörünü ihmal etmektedir. Ayrıca burada kârların toplam miktarının mı, kârlılık oranının mı maksimum yapılacağı konusunda açıklık söz konusu değildir. Yine aynı şekilde kârlılık oranı olarak satışlar, toplam varlıklar veya öz sermaye üzerinden kârlılık oranlarından hangisinin alınacağı belirli değildir. İki yatırım seçeneği aynı zaman noktasında, aynı nakit akışını sağlıyorsa belirtilen amaçlar arasında bir farklılığın olmaması için her iki seçeneğin de eşit riske sahip olmaları gerekir.

Değer Maksimizasyonu: İşletmelerin kararlarında işletme değerini, hisse senetlerinin değerini ve hissedarların varlıklarını maksimize edecek şekilde hareket etmeleridir.

İşletme değerini ya da hissedarların varlığını maksimize etme amacı, hem zaman, hem de risk faktörünü dikkate almaktadır.

Temsilci maliyeti sorunu, işletmelerde sahiplik ile yönetimin birbirinden ayrılmasından doğan çıkar çatışması nedeniyle ortaya çıkar. Temsilci maliyeti doğrudan ve dolaylı olarak iki şekilde ortaya çıkar.

Halka Açık Anonim Ortaklık: Hisse senetleri halka arz edilmiş ve halka arz edilmiş sayılan anonim şirketlerdir.