FİNANSAL TABLOLAR ANALİZİ

(A) İşletmesi'nin kullandığı "kendi kaynakları" ifadesinde öz kaynaklar, kullanılan 5 yıllık kredi ise uzun vadeli yabancı kaynakları ifade etmektedir.

Öz kaynak ağırlıklı çalışan işletmeler, yabancı kaynak ağırlıklı çalışan işletmelere göre daha az faiz yüküne sahip olurlar. Dolayısıyla sorunun doğru cevabı D şıkkıdır.

Hisse senedi ile kaynak ediniminde ortak sayısının artmasıyla hisse başı kazancın azalması ve net kârın daha fazla ortak tarafından paylaşılması söz konusudur.

Tahvil ihracı ve uzun vadeli borçla finansman yönteminin kullanılmasının işletmeye olumlu etkilerinden birisi sermaye yapısında finansal kaldıracı kullanarak ortalama sermaye maliyetini en aza indirerek hisse başı kazancın artmasını sağlamaktır.

Net Gelir Yaklaşımı borcun kaldıraç etkisini en fazla dikkate alan yaklaşımdır.

Faaliyet kaldıracı, faiz ve vergiden önceki kazançtaki oransal değişimin satışlardaki oransal değişime oranlanmasıyla hesaplanmaktadır. Dolayısıyla doğru cevap D şıkkıdır.

Finansal kaldıraç derecesi, hisse başındaki kazançtaki oransal değişimin faiz ve vergi öncesi kardaki oransal değişime oranlanmasıyla hesaplanmaktadır.

Net gelir yaklaşımına göre, işletmenin ortalama sermaye maliyeti, tüm sermaye yapılandırmalarında aynıdır. Bu nedenle Modigliani-Miller yaklaşımı verilen açıklamaya göre Net faaliyet geliri yaklaşımıyla benzerdir, doğru cevap “B” şıkkıdır.

Ortak parasını kullanmada, finansman sağlama yeri özsermayedir, A şıkkı yanlıştır. Faktöringde, finansman sağlama yeri kısa vadeli borçtur, B şıkkı yanlıştır. Arkadaş ve aile kaynaklarında, finansman sağlama yeri borçtur, C şıkkı yanlıştır. Ortaklık sermayesinde, finansman sağlama yeri girişim risk sermayesidir, doğru cevap “D” şıkkıdır. Franchisingde, finansman sağlama yeri orta ve uzun vadeli borçtur, E şıkkı yanlıştır.

Net gelir yaklaşımına göre firmanın ağırlıklı ortalama sermaye maliyeti, firmanın faiz ve vergi öncesi kâr büyüklüğünün, firmanın değerine bölünmesiyle hesaplanır. Doğru cevap “C” şıkkıdır.

İşletmenin sabit giderlerinden önceki kârı: 10.000 x (20-10) = 100.000 TL’dir. A şıkkı yanlıştır. İşletmenin sabit giderlerden sonraki kârı: [10.000 x (20-10)]-50.000 = 50.000 TL’dir. B şıkkı yanlıştır. İşletmenin faaliyet kaldıracı derecesi: 100.000/50.000= 2’dir. C şıkkı yanlıştır. İşletmenin satışlarındaki %1’lik değişme, işletmenin faiz ve vergi öncesi kârında %2’lik değişime sebep olur, D şıkkı yanlıştır. Satışlar %10 düşerse, faiz ve vergi öncesi kâr %20 düşer, doğru cevap “E şıkkıdır.

Faaliyet kaldıraç derecesi : 200.000/(200.000-100.000)=2. Doğru cevap “C” şıkkıdır.

İşletmenin beklenen faiz ve vergi öncesi kazancı, başa baş seviyesindeki faiz ve vergi öncesi kazancından düşük olduğu durumda, hisse senedi finansman yöntemi tercih edilmelidir, A şıkkı yanlıştır, “B” şıkkı doğrudur. İşletmenin beklenen faiz ve vergi öncesi kazancı, başa baş seviyesindeki faiz ve vergi öncesi kazancından yüksek olduğu durumda, borç finansman yöntemi hisse başına kazancı olumlu etkiler, C şıkkı yanlıştır. İşletmenin beklenen faiz ve vergi öncesi kazancı, başa baş seviyesindeki faiz ve vergi öncesi kazancından düşük olduğu durumda, hisse senedi finansman yöntemi hisse başına kazancı olumlu etkiler, D şıkkı yanlıştır. İşletmenin beklenen faiz ve vergi öncesi kazancı, başa baş seviyesindeki faiz ve vergi öncesi kazancından düşük olduğu durumda, hisse senedi finansman yöntemiyle elde edilen hisse başı kazanç borç yöntemiyle elde edilen hisse başına kazançtan daha yüksek olur, E şıkkı yanlıştır.

Ağırlıklı Ortalama Sermaye Maliyeti = Faiz ve Vergi Öncesi Kâr / Firma Değeri Ağırlıklı Ortalama Sermaye Maliyeti = 4.320 / 36.000 = 0,12 = %12 (yüzde oniki)

Bir işletmenin gelecekteki faaliyet kârının tahminindeki belirsizlik derecesi olarak tanımlanan işletme riski, en iyi biçimde faaliyet kaldıracı derecesi ile belirlenebilir.

Özsermaye Piyasa Tutarı (S) = Vergi Öncesi Net Gelir Miktarı / Özsermayeden Beklenen Verimlilik Oranı (S) = 1.920 / 0,16 = 12.000

Net faaliyet geliri yaklaşımında işletme sermaye yapısında borç oranı ne kadar yüksek olursa olsun sermaye maliyetinin değişmeyeceği ileri sürülür.

Bir işletmenin başarılı olabilmesinin veya sürekliliğinin devamı için işletmeyi üç boyutta analiz etmek gerekir. Bunlar işletmenin yönetim yapısı, teknolojik gelişmeye uyumu ve işletmenin mali (finansal) yapısıdır.

Ortak parasını kullanma, özsermaye sağlama türlerinden biridir.

Sermaye yapısı kısaca, işletmelerde kullanılan uzun vadeli kaynakların miktarı ve birleşenlerinin durumudur.