FİNANSAL KURUMLAR

Saf risk türünü finansal riskten ayıran en önemli fark kazanç ihtimalinin olmamasıdır. Bir başka deyişle, saf risk söz konusu olduğunda amaç kazanç sağlamak değil kayba uğramamaktır.

Sigortayı oluşturan unsurları söyle sıralayabiliriz:
• Hasarın tesadüfi olarak meydana gelmesi,
• Aynı derecede tehlikeye maruz benzer ünitelerin bir araya getirilmesi,
• Meydana gelen hasar olaylarının para birimi ile ölçülebilir olması,
• Riskin istatistiki olarak kavranmasıdır.

D seçeneğinde yer alan "Kaybın mutlaka aynî olarak giderilebilir olması" sigortayı oluşturan unsurlardan değildir.

Sigorta edilmiş riskin, belli bir kısmının veya tamamının yeniden sigorta edilmesi işlemine reasürans denilmektedir.

Sigorta şirketi üstlendiği risklerin tümünü reasüre etmesi gerekmez. Üstlendiği riskleri devreden şirkete sedan şirket adı verilir. Konservasyon, şirketin reasürans yoluyla devretmeyip tuttuğu risklerin toplamıdır.

Bir sigorta şirketinin ödeme ihtimali olan ancak henüz ödenmemiş hasarlarına karşılık ayırdığı teknik
karşılık muallak hasar karşılığıdır.

Hayat ve hayat dışı sigorta şirketlerinin bilançoları ilgi alanlarının farklı olması nedeni ile farklılaşır. Diğer şıkların tümü yanlıştır.

Şirketlerin toplam yatırım portföylerindeki en yüksek pay %49 ile banka mevduatlarına ait olup bunu %30 ile devlet tahvili ve %4,5 ile özel sektör bonoları izlemektedir.

Katılımcı, birikiminin hangi fon veya fonlarda değerlendireceğine risk ve beklenti tercihine göre kendisi karar verir. Diğer seçenektekiler ise şimdilik yalnıştır.

Bireysel emeklilik sisteminde emekli olmak için katılımcının, sisteme ilk giriş tarihinden itibaren 10 yıl süreyle sistemde kalarak katkı payı ödemesi ve 56 yaşını tamamlaması gerekir

Stopaj kesintisi oranı, sistemden emeklilik hakkı kazananlar ile bu sistemden vefat, maluliyet veya tasviye gibi zorunlu nedenlerle ayrılanlar için %5, 10 yıl süreyle sistemde kalmakla birlikte sistemden emeklilik hakkı elde etmeden ayrılan katılımcılar için %10, 10 yıldan az süreyle sistemde kalarak ayrılan katılımcılar için ise %15’tir. Özetle, sistemden çıkarken her türlü kesintis söz konusudur.

Sigortayı oluşturan unsurları söyle sıralayabiliriz:
• Hasarın tesadüfi olarak meydana gelmesi,
• Aynı derecede tehlikeye maruz benzer ünitelerin bir araya getirilmesi,
• Meydana gelen hasar olaylarının para birimi ile ölçülebilir olması,
• Riskin istatistiki olarak kavranmasıdır.

Sigortanın makro işlevleri şunlardır:
• Ekonomide bir tasarruf kaynağı yaratma,
• Fon transferi sürecini etkinleştirme,
• Sosyal ve ekonomik çöküntü ve kayıpların önlenmesine yardımcı olma,
• Sosyal refah düzeyinin yükselmesine katkı sağlama,
• Uluslararası ekonomik ilişkiler ile ticaretin gelişmesine katkı sağlama,
• Devlete bir vergi kaynağı oluşturma,
• Ekonomi içerisinde bir sektör olarak önemli bir yer tutmadır.

Sigortanın mikro işlevi, girişimciler açısından işlevlerdir ve bireyleri, küçük topluluk ve kuruluşları ilgilendirmektedir. Sigortanın mikro işlevleri şunlardır:
• Bir dayanışma organizasyonu oluşturma,
• Girişimcilerin kararlarını olumlu yönde etkileme,
• Girişimcilerin daha ucuz fiyattan yatırım sermayesi bulmalarını sağlama,
• Sigorta güvencesi ile girişimciye kredi olanakları sağlama,
• Sigorta güvencesi ile girişimcinin riskler için fon tutmayarak bu fonları yatırıma dönüştürebilmeleridir.

Finansal risk, Bir şirketin kullanmış olduğu yabancı kaynaklara ilişkin anapara ve faiz ödemelerini zamanında yerine getirememe olasılığıdır.

Reasüransa duyulan gereksinimin nedenleri şunlardır:
• Riskin yayılması,
• Sigortacının iş kabul kapasitesinin artması,
• Sigortacının iş kabul esnekliğinin artması,
• Sigorta şirketinin mali yapısının desteklenmesi,
• Birikim (kümül) fazlasının yol açabileceği doğal afet hasarlarının kontrolü,
• Reasürörden sigortacıya teknik bilgi aktarımı.

Dünya sigortacılığına paralel olarak, Türk sigortacılık mevzuatında da sigortacılık faaliyetleri hayat ve hayat dışı olmak üzere iki ana gruba ayrılmaktadır. Eski Kanun’a göre 10 ana branştan oluşan hayat dışı sigortalar, 5684 sayılı yeni Sigortacılık Kanunu ile 18 adet olarak belirlenmiştir. Hayat dışı sigortalar için 18, hayat sigortaları için ise 6 ana branş olarak belirlenen yeni sistem esas alınmıştır.

7 Nisan 2001 tarihli ve 4632 sayılı Bireysel Emeklilik Tasarruf ve Yatırım Sistemi Kanunu ile kurulan bireysel emeklilik sistemi 27 Ekim 2003 tarihinde faaliyete geçmiştir.

Bireysel emeklilik sistemine devlet katkısı 2013 yılından itibaren verilmeye başlanmıştır.

Bireysel emeklilik sisteminde emekli olmak için katılımcının, sisteme ilk giriş tarihinden itibaren 10 yıl süreyle sistemde kalarak katkı payı ödemesi ve 56 yaşını tamamlaması gerekir.

Emeklilik fon portföyüne alınabilecek varlıklar şunlardır:
• Nakit, vadeli ve vadesiz mevduat,
• Borçlanma araçları (ters repo dahil) ile hisse senetleri,
• Kıymetli madenlere ve gayrimenkule dayalı varlıklar,
• Repo işlemleri,
• Vadeli işlem ve opsiyon sözleşmeleri,
• Yatırım fonu katılma belgeleri,
• Kurulca uygun görülen ve kamuya ilan edilen diğer para ve sermaye piyasası araçları.