FİLM VE VİDEO YAPIMI

Kimi zaman yeterince görüntülenecek malzeme mümkün olmayabilir. Böyle durumlarda kameraman görüntü ürütme ve görüntüleme adına kendisi çözümler üretmeyi deneyebilir. Bu yaklaşımlardan birisi “ortamı görselleştirme” dir. Ortamı görselleştirme: Heyecanı yansıtan, yani titreyen elleri, gergin ayak sallamaları, gergin ifadeleri vurgulamak. Yüzlerin yakın veya detay çekimlerini, gölgeleri, bulutları, sesleri, vb. kullanmak.

Kamera açısı çekimin nesnesine kameranın belli bir açı ile bakmasıdır. Kamera açısı, kameranın konumlandırılması ile ortaya çıkar. Kameranın nesneye karşı aldığı göz seviyesi, üst açı ve alt açı konumlarıdır.

Kameranın bakışı açısından düşünüldüğünde, kamera nesneye üç farklı konumdan bakmaktadır: 1. Göz seviyesi, 2. Alt açı ve 3. Üst açı.

Üst açıda konumlandırılmış kamera konuya yukarıdan bakmaktadır. Kamera, göz seviyesinin üstündedir. Üst açıdaki bir kameranın ürettiği psikolojik etki izleyicinin kendisini daha güçlü hissetmesine neden olmaktadır.

Çekimlerde insanın ve diğerlerinin çekim ölçekleri ile sınıflandırılabilmesinde bazı sorunlar belirmiş, bu yüzden de “ekranda kapladıkları alanı” daha rahat tanımlayabilen ortak bir çözüm olarak çekim ölçekleri belirmiştir. Temelde, çekim ölçekleri üç grupta ifade edilebilir: 1. Genel çekim, 2. Orta çekim ve 3. Yakın çekim.

Göğüs çekim: Kişi göğüs seviyesinin bir parça üzerinden çerçeveye alınarak görüntülenir. Özellikle, belli bir kişinin röportaj içerisinde görüntülenmesinde sıkça kullanılan çekimlerdendir. Temelde, karakterleri tanıtmak için en iyi çekim ölçeği olarak değerlendirilebilir.

Çok uzak çekim: Panoramik tanıtımlarda, manzara çekimlerinde gerektiğinde başvurulan bir çekim ölçeğidir. Filmin başında veya sahne başlarında giriş anlamında kullanılabilir. Bu durumda kurucu çekim olarak adlandırılır. Manzaralar da bu çekim içerisinde düşünülebilir.

Farklı kaynaklarda çeşitli gruplamalara rastlamakla beraber, kamera hareketleri temelde dört grupta ifade edilebilir. Bunlar: 1. Çevrinme, 2. Kaydırma, 3. Yükselme-Alçalma ve 4. Optik Kaydırma.

Kaydırma: Kameranın üstüne yerleştirildiği sehpa aracılığı ile “ileri-geri”, “sağa-sola” veya “yay” biçiminde yaptığı hareketleri içerir. İleri veya geri kaydırma; sağa veya sola kaydırma; sola yay (90 derecelik bir yay gibi) veya sağa yay yapmak olarak da ifade edilebilir. Kamera bu şekilde oyuncu veya nesnelerin etrafında, yanında, arkasında; yani belli bir düzleminde civarında kaydırma hareketi yapmış olur. Hareket, kameranın üçayak üzerinde, belli bir raya yerleştirilmesi veya tekerlekler üzerinde hareket ettirilmesiyle elde edilir.

Çekimi yapan kişi ile steadicam arasındaki bağ, çekimi yapan kişinin üzerine giydiği bir tür giysi-yelek ile sağlanır. Kameranın bağlı olduğu düzenek de bu kıyafet ile bağlantılıdır. Kamera bir tür hidrolik düzenek üstüne yerleştirilmiş hissini vermektedir. Merdivenlerden çıkarken çekim yapabilmek, plajda yürürken veya futbol stadı içerisinde hareketli şekilde oyunu takip edebilmede sıkça örneklerine rastlıyoruz.

Dolaylı görselleştirme: Nesneden veya konudan geri kalanlar veya diğer görselliğe uygun parçaların görüntülenmesi.

Alt açıda konumlandırılmış kamerada ise çekimler göz seviyesinin altından bir noktadan gerçekleştirilir. Konuya veya kişiye karşı aşağıdan yukarı doğru bakılmış olur. Alt açıdan bakılan konu veya kişi abartılmış, sanki daha güçlendirilmiş olur.

Temel kamera konumlarının yanı sıra bir başka kamera kullanım tekniğinden de bahsetmek yerinde olacaktır. Kameranın izleyicinin yerine geçerek baktığı ve izleyicinin gözünden bakar gibi çekimleri gerçekleştirdiği uygulamalar da söz konusudur. Bu uygulamaya “öznel kamera” kullanımı adı verilmektedir.

İzleyicinin dikkatinin belli bir noktaya odaklandırılması yakın çekim ile gerçekleşir.

Çok uzak çekim: Panoramik tanıtımlarda, manzara çekimlerinde gerektiğinde başvurulan bir çekim ölçeğidir. Filmin başında veya sahne başlarında giriş anlamında kullanılabilir. Bu durumda kurucu çekim olarak adlandırılır. Manzaralar da bu çekim içerisinde düşünülebilir.

Yakın çekimler duyguyu yansıtmada etkili olur. Kişinin özellikle yüzünün ekranda kapladığı alan fazla olduğu için duygusal ifadelerin aktarımı da o kadar güçlü olacaktır.

İnsan vücuduna göre ölçeklendirme genellikle eklem noktalarına göre yapılır.

Farklı kaynaklarda çeşitli gruplamalara rastlamak ile beraber, kamera hareketleri temelde dört grupta ifade edilebilir. Bunlar: •Çevrinme •Kaydırma •Yükselme-Alçalma •Optik Kaydırma.

Kaydırma: Kameranın üstüne yerleştirildiği sehpa aracılığı ile “ileri-geri”, “sağa-sola” veya “yay” biçiminde yaptığı hareketleri içerir.

Hareketli kameralar sınıfında dizüstü hareketli kameralar diye bir grup bulunmamaktadır.