FİLM VE VİDEO YAPIMI - Deneme Sınavı - 8

Grafik hareket, Durağan bir görsel kompozisyonda, kompozisyonu oluşturan öğelerin insan gözünde yarattığı hareket olarak tanımlanır.

Çerçevede bir insan bedeninin görselleştirilmesi ise Y ekseni doğrultusunda gerçekleşir. İnsan bedeni bahsi geçtiği gibi dikey bir düzlem oluşturur ve çerçevede Y ekseni üzerinde yer alır.

Üzerinde fikir yürütmeye, resmin kalan kısmını zihinde oluşturmaya gerek bırakamayacak kadar sınırları çizilmesi kapalı kompozisyonun bir özelliğidir.

Havada uçan bir uçağı takip eden bir kamera görüntüsünde çoğunlukla uçağın çerçevedeki pozisyonu sabit kalır. Belirli bir süre uçağın gerçekten hareket edip etmediğini anlamak güçleşebilir. Çerçevede uçağın dışında kalan alanlarda hızla geçen bulutlar, bizim için kompozisyonda göreli bir hareket oluştururlar.

Kimi zaman yeterince görüntülenecek malzeme mümkün olmayabilir. Böyle durumlarda kameraman görüntü ürütme ve görüntüleme adına kendisi çözümler üretmeyi deneyebilir. Bu yaklaşımlardan birisi “ortamı görselleştirme” dir. Ortamı görselleştirme: Heyecanı yansıtan, yani titreyen elleri, gergin ayak sallamaları, gergin ifadeleri vurgulamak. Yüzlerin yakın veya detay çekimlerini, gölgeleri, bulutları, sesleri, vb. kullanmak.

Kamera açısı çekimin nesnesine kameranın belli bir açı ile bakmasıdır. Kamera açısı, kameranın konumlandırılması ile ortaya çıkar. Kameranın nesneye karşı aldığı göz seviyesi, üst açı ve alt açı konumlarıdır.

Kameranın bakışı açısından düşünüldüğünde, kamera nesneye üç farklı konumdan bakmaktadır: 1. Göz seviyesi, 2. Alt açı ve 3. Üst açı.

Kameranın konu içine girmesi ise kameranın tanıklık ettiği konuda seçtiği belli bir bölüme özenle bakması anlamına gelir. Bir başka deyişle, kameranın konuyu normal gözle görülemeyen bir açıdan görmesidir. Konunun belli bir kesitinin, yani detayının işlenmesi anlamına gelir.

Çekimlerde insanın ve diğerlerinin çekim ölçekleri ile sınıflandırılabilmesinde bazı sorunlar belirmiş, bu yüzden de “ekranda kapladıkları alanı” daha rahat tanımlayabilen ortak bir çözüm olarak çekim ölçekleri belirmiştir. Temelde, çekim ölçekleri üç grupta ifade edilebilir: 1. Genel çekim, 2. Orta çekim ve 3. Yakın çekim.

Göğüs çekim: Kişi göğüs seviyesinin bir parça üzerinden çerçeveye alınarak görüntülenir. Özellikle, belli bir kişinin röportaj içerisinde görüntülenmesinde sıkça kullanılan çekimlerdendir. Temelde, karakterleri tanıtmak için en iyi çekim ölçeği olarak değerlendirilebilir.

Kamera açısı ile izleyicinin bakış açısı ve göreceği alan belirlenir. İzleyicinin konuya yaklaşması, uzaklaşması, yukarıdan veya alçaktan bakması kamera açısı ile sağlanır. Zayıflık, güçlülük, mutluluk veya mutsuzluk gibi farklı psikolojik etkiler kamera açısının belirlenmesi ile ortaya konabilir.

Farklı kaynaklarda çeşitli gruplamalara rastlamakla beraber, kamera hareketleri temelde dört grupta ifade edilebilir. Bunlar: 1. Çevrinme, 2. Kaydırma, 3. Yükselme-Alçalma ve 4. Optik Kaydırma.

Kaydırma: Kameranın üstüne yerleştirildiği sehpa aracılığı ile “ileri-geri”, “sağa-sola” veya “yay” biçiminde yaptığı hareketleri içerir. İleri veya geri kaydırma; sağa veya sola kaydırma; sola yay (90 derecelik bir yay gibi) veya sağa yay yapmak olarak da ifade edilebilir. Kamera bu şekilde oyuncu veya nesnelerin etrafında, yanında, arkasında; yani belli bir düzleminde civarında kaydırma hareketi yapmış olur. Hareket, kameranın üçayak üzerinde, belli bir raya yerleştirilmesi veya tekerlekler üzerinde hareket ettirilmesiyle elde edilir.

Çekimi yapan kişi ile steadicam arasındaki bağ, çekimi yapan kişinin üzerine giydiği bir tür giysi-yelek ile sağlanır. Kameranın bağlı olduğu düzenek de bu kıyafet ile bağlantılıdır. Kamera bir tür hidrolik düzenek üstüne yerleştirilmiş hissini vermektedir. Merdivenlerden çıkarken çekim yapabilmek, plajda yürürken veya futbol stadı içerisinde hareketli şekilde oyunu takip edebilmede sıkça örneklerine rastlıyoruz.

Kimi zaman yeterince görüntülenecek malzeme mümkün olmayabilir. Böyle durumlarda kameraman görüntü ürütme ve görüntüleme adına kendisi çözümler üretmeyi deneyebilir. Bu yaklaşımlardan birisi “ortamı görselleştirme” dir. Ortamı görselleştirme: Heyecanı yansıtan, yani titreyen elleri, gergin ayak sallamaları, gergin ifadeleri vurgulamak. Yüzlerin yakın veya detay çekimlerini, gölgeleri, bulutları, sesleri, vb. kullanmak.

Kamera açısı çekimin nesnesine kameranın belli bir açı ile bakmasıdır. Kamera açısı, kameranın konumlandırılması ile ortaya çıkar. Kameranın nesneye karşı aldığı göz seviyesi, üst açı ve alt açı konumlarıdır.

Kameranın bakışı açısından düşünüldüğünde, kamera nesneye üç farklı konumdan bakmaktadır: 1. Göz seviyesi, 2. Alt açı ve 3. Üst açı.

Üst açıda konumlandırılmış kamera konuya yukarıdan bakmaktadır. Kamera, göz seviyesinin üstündedir. Üst açıdaki bir kameranın ürettiği psikolojik etki izleyicinin kendisini daha güçlü hissetmesine neden olmaktadır.

Çekimlerde insanın ve diğerlerinin çekim ölçekleri ile sınıflandırılabilmesinde bazı sorunlar belirmiş, bu yüzden de “ekranda kapladıkları alanı” daha rahat tanımlayabilen ortak bir çözüm olarak çekim ölçekleri belirmiştir. Temelde, çekim ölçekleri üç grupta ifade edilebilir: 1. Genel çekim, 2. Orta çekim ve 3. Yakın çekim.

Göğüs çekim: Kişi göğüs seviyesinin bir parça üzerinden çerçeveye alınarak görüntülenir. Özellikle, belli bir kişinin röportaj içerisinde görüntülenmesinde sıkça kullanılan çekimlerdendir. Temelde, karakterleri tanıtmak için en iyi çekim ölçeği olarak değerlendirilebilir.