FİLM VE VİDEO YAPIMI - Deneme Sınavı - 13

ND (Neutral Density) – Nötr yoğunluk filtreleri, ışığın şiddetini ve alan derinliğini azaltmak için diyaframı açmak ya da görüntünün en iyi pozlandığı diyafram aralığına ulaşmak için kullanılır. ND filtreler, renklerin niteliğini bozmadan ışığın yoğunluğunu azaltan gri tonlu filtrelerdir.

19. yy sonlarında İskoçyalı fizikçi Lord William Thomson Kelvin, penceredeki panjurlar arasından gelen ışığı basit bir cam prizma içinden geçirerek duvara yansıttı ve duvarda gökkuşağı şeklinde renkler oluştu.

Renk ısısındaki farklılıklar, -273 C’ nin mutlak sıfır sayıldığı Kelvin (K)’le ölçülür ve bu ölçüm için renk ısısı ölçer (Kelvin metre) kullanılır.

Tablo 5.2 Yapay Işık Kaynakları.

Tablo 5.1 Gün Işığı Kaynakları.

Yapay ışığa (tungsten) dengeli filmi, gün ışığı (daylight) koşulları altında pozlarken Wratten 85B kod numaralı renk düzeltme filtresi kullanılır. Filtre kullanılmadan pozlama yapılırsa, görüntüde mavilik oluşacaktır.

Gün ışığına (daylight) dengeli filmi, yapay ışık (tungsten) koşullarında pozlarken Wratten 80A kod numaralı renk düzeltme filtresi kullanılır. Filtre kullanılmadan pozlama yapılırsa görüntüde kırmızılık oluşacaktır.

Filtrelerdeki her renk, kendi dışında belli renkleri emer. Sarı filtre maviyi, macenta filtre yeşili, cyan filtre kırmızıyı, kırmızı filtre mavi ve yeşili, yeşil filtre mavi ve kırmızıyı, mavi filtre kırmızı ve yeşili emerler.

Görüntüde düşsel bir etki oluştururlar. Yumuşatma filtreleri zayıftan, güçlüye doğru derecelendirilir.

Polarize filtreler, yüzeyler üzerindeki parlamaları ve yansımaları yok ederler.

Araba, otobüs ve tren gibi araçların içinde çekim yapılırken, içeriyle, dışarı arasındaki ışık yoğunluğu farkı ND filtreyle azaltılır.

Dolaylı görselleştirme: Nesneden veya konudan geri kalanlar veya diğer görselliğe uygun parçaların görüntülenmesi.

Görüntüleme ile görüntü düzenleme ilkeleri bir araya getirilmeye çalışıldığında, Görsel Kompozisyon içerisinde nelerin görüneceğine, nelerin görünmeyeceğine, hatta nelerin daha net görüneceğine karar vermiş oluruz. Bu durum izleyene görüntülenenlerin önemini vurgulamada da yardımcı olmuş olur.

Temel kamera konumlarının yanı sıra bir başka kamera kullanım tekniğinden de bahsetmek yerinde olacaktır. Kameranın izleyicinin yerine geçerek baktığı ve izleyicinin gözünden bakar gibi çekimleri gerçekleştirdiği uygulamalar da söz konusudur. Bu uygulamaya “öznel kamera” kullanımı adı verilmektedir.

İzleyicinin dikkatinin belli bir noktaya odaklandırılması yakın çekim ile gerçekleşir.

Çok uzak çekim: Panoramik tanıtımlarda, manzara çekimlerinde gerektiğinde başvurulan bir çekim ölçeğidir. Filmin başında veya sahne başlarında giriş anlamında kullanılabilir. Bu durumda kurucu çekim olarak adlandırılır. Manzaralar da bu çekim içerisinde düşünülebilir.

Yakın çekimler duyguyu yansıtmada etkili olur. Kişinin özellikle yüzünün ekranda kapladığı alan fazla olduğu için duygusal ifadelerin aktarımı da o kadar güçlü olacaktır.

İnsan vücuduna göre ölçeklendirme genellikle eklem noktalarına göre yapılır.

Farklı kaynaklarda çeşitli gruplamalara rastlamak ile beraber, kamera hareketleri temelde dört grupta ifade edilebilir. Bunlar: •Çevrinme •Kaydırma •Yükselme-Alçalma •Optik Kaydırma.

Kaydırma: Kameranın üstüne yerleştirildiği sehpa aracılığı ile “ileri-geri”, “sağa-sola” veya “yay” biçiminde yaptığı hareketleri içerir.