FELSEFE

A Baumgarten

B Hume

C Estetik tutum

D Estetik yargı

A Aristoteles

A Platon

E Croce

D Kant

B Marksist sanat anlayışı

C Danto

Estetik nesne bir yönü itibarıyla fiziki bir şeydir ama estetik tutum veya dikkatin konusu olan nesne, fiziki bir şey olmayıp onun ifade ettiği şey veya anlamdır.

Estetik yargı, bilimsel yargıyla ahlak yargısından farklı olarak bir beğeni yargısıdır.

Beğeni yargıları olarak estetik yargıların “doğruluğu”ndan söz edilemez. Ama onların “geçerliliği”nden söz edilebilir.

Estetik öznelcilik, estetik niteliklerin nesnelerde bulunduğu
tezini reddeder.

Sanat felsefesi doğal ürünlere karşı olan estetik deneyimi bir tarafa bırakarak sadece sanat eserleriyle bağlantılı kavram ve problemleri ele alır. Gün batımı, doğaya ait bir güzelliktir, dolayısıyla sanat felsefesinin dışındadır.

Opera, müziği olduğu kadar sözcükleri de kullanır, bu nedenle karma snatlar içinde yer alır.

Mimetik, temsile dayalı sanat anlayışının en önemli savunucusu, sanatı mimesis ya da taklit olarak tanımlayan Platon'dur.

Sanatı ifade olarak gören bu sanat anlayışının en önemli temsilcileri daha ziyade romantiklerdir.

Yirminci yüzyıla gelindiğinde, özcü yaklaşım önemli ölçüde son bulur. Daha doğru bir deyişle yirminci yüzyılın sanatı, onun özsel bir özelliği yoluyla tanımlama çabalarının ağır bir darbeyle karşılaştığı bir dönem olduğu söylenebilir.

Özcülük karşıtı veya anti-özcü teoriler, sanatı belirleyen değişmez bir özün olmadığı görüşüyle karakterize olurlar. Marksist sanat anlayışı da  özcülük karşıtıdır.