FELSEFE

B. Felsefenin ahlaki değerle ilgili alt dalına etik denir.

E. Epicurosçulara göre eudaimonia,bir tür entelektüel dinginlik, manevi huzur hâli olarak görülmemelidir.

D. Dini etik

D. Fetüsün ahlaki meselesi

B. Ötenazi

B. Pasif ötenazi

Etik, disiplin olarak felsefenin ahlaki değerlerle ilgili olan alt dalına karşılık gelir.  Etik 
ahlaki hayatı ele alıp tartışan, moral değerlerle ideallerden meydana
gelen ve ahlak adını verdiğimiz bu olguya yönelen felsefe disiplinidir. Başka bir
deyişle, ahlakın eylemin pratiği olduğu yerde, etik eylemin teorisi olmak durumundadır. Ahlakın yerel olduğu yerde, etik evrenseldir.

Bir felsefe disiplini olarak etik afla¤› yukar› milattan önce beşinci yüzy›lda bafllam› flt›r; onu ortaya ç›karan en önemli fley de Sokrates ve Platon gibi filozoflar›n insan hayat›n›n amac› ve erdemli bir hayat›n niteli¤i üzerinde düflünmeye bafllamalar› olmufltur.

Etiğin ahlaklılığın özünü ve ahlak›n ilke ve temellerini araflt›rd›ğı, ahlakl› olman› n ne anlama geldi¤i üzerinde durdu¤u söylenebilir.

Mutluluk etiğinin kurucusu, bütün bir Grek etiğinin yörüngesini belirlemiş düşünür olarak Sokrates’tir.

Yararcılık, on dokuzuncu yüzyılda önce Jeremy Bentham (1748-1832) tarafından ortaya konmufl fakat John Stuart Mill eliyle geliştirilmiştir.

Aristotales eudaimonia veya mutluluğu eşitleyerek başlangıç yapmış ve Sokratesle de hayattan elde edilecek hazlarla mümkün olabileceğini savunulmuştur. Devamında da filozoflar bunu kabul etmişlerdir.

Teleolojik eti¤in karfl›s›nda yer alan deontolojik etik ise sonuçtan ziyade doğru eylem problemi üzerinde yo¤unlafl›r ve ahlaki bir eylemin do¤rulu¤u ya da yanl›fll›- ¤›n›n, eylemin sonuçlar›ndan ba¤›ms›z olarak onun birtak›m ahlaki ödev ya da eylem kurallar›n› yerine getirip getirmemesi taraf›ndan belirlendi¤ini öne sürer.

Kürtaj tart›flmas›n›n odak noktas›nda ikinci olarak hamile kad›nlar›n haklar› konusu bulunur.

Ölüm cezas›n›n savunuculu¤unu yapanlar ise esas itibar›yla yararc› bir etik anlay› fl›ndan hareket ederler. Ölüm cezas›n›n savunuculu¤unu yapanlar›n ilk ve en s›k olarak baflvurduklar› argüman etkin cayd›r›c›l›k argüman›d›r.

Ahlak yerel ve pratik, etik ise teorik ve evrenseldir. İnsan ahlak alanında edilgin, etik alanda etkindir. Bununla birlikte ahlakın eylemin pratik olduğu yerde, etik eylemin teorisi ifadesi de doğrudur.

Çocukluk ve gençlik geride bırakıldığı zaman, insan giderek olgunlaşırken neden
doğru, çalışkan ve fedakâr olması gerektiğini sorgulamaya başlar. Toplumun değerlerini en azından tartışır veya içselleştirirken asıl ve belirleyici olanın bir etnik kimliğin üyesi olmaktan ziyade insan olmak olduğunu öğrenir. Burası artık gelenek ötesi, etik dönemidir.

Etik düşünürü temelde ne yapmak, nasıl davranmak, neyin peşine düşmek, başka insanlara nasıl muamele etmek gerektiği gibi konularda insan varlıklarına genel bir rehberlik sağlamayı amaçlarken ahlaki problemleri irdeler.

Normatif etiğin ve dolayısıyla da etiğin kurucusu Sokrates olarak kabul edilir.

Erdemli olmak için , birtakım erdemleri hayata geçirmek suretiyle ulaşılabileceğini söyleyen Sokrates’e göre bu erdemlerin en başında bilgelik, cesaret, ölçülülük ve adalet gelir. Oysa Sokrates’ten etkilenen diğer filozoflar eudaimonia veya mutluluğa erişmenin hayattan elde edilecek hazlarla mümkün olabileceğini savunmuşlardı.