FELSEFE

E Kalıtım

A Platon

E Bilginin evrenselliği

E Uyumsuzluk

B Apaçıklık

E Mütekabiliyetçilik

B Pragmatist

A Bilginin mümkün tek kaynağının deneyim olduğunu

C Metodolojik kuşkuculuk

D Kant

Birinci ya da standart bilgi tanımı, bilgiyi bir ürün olarak ele alır. Söz konusu bilgi
tanımı, ilk kez Platon’un Theaetetos adlı diyaloğunda öne sürülen “gerekçelendirilmiş doğru inanç” olarak bilgi anlayışını ifade eder.

Sanı (doxa), Platon’da bireysel varlıkları konu alan duyu algısına dayalı biliş tarzı olarak geçer.

Diyalektik yönteme göre tez ve antitezin içerdiği doğrulukları bir araya getiren sentezdir. Çelişki, sentezle aşılır.

Doğruluk (hakikat) varlığın ya da gerçekliğin değil, bilgi ya da önermenin bir özelliğidir.

Mutakabatçı Doğruluk anlayışına göre insanların ortak görüşüne bağlı olarak doğrulanabilir.

İnsan bilgisine bir sınır çekilemeyeceğini, öznenin zihin dışı nesneleri gerçekte oldukları şekliyle bilebileceğini söyleyen epistemolojik realizmdir.

Pragmatist doğruluk anlayışı, doğruluğun başka bir özelliği, yani doğru inanç ya da önermelerin eylem için iyi bir temel ya da rehber olmaları özelliği üzerinde yoğunlaşır ve bu özelliğin doğruluğun özünü meydana getirdiğini savunur. Bu yüzden bahsedilen doğrulama yöntemi pragmatist doğuruluk anlayışı kapsamına girer.

Bilginin kaynağında ne sadece deneyim ne de salt aklın bulunduğunu, onun akıl ve deneyimin ortak katkılarının ürünü olduğunu dile getiren anlayış senteciliktir.

Doğruluğu inançlar arasındaki tutarlılık ilişkisiyle özdeşleştiren görüşe bağdaşımcı doğruluk görüşü denir.

A priori bilgi deneyime dayanmayan, deneyimden bağımsız, tecrübe yoluyla kazanılmış olan bilgidir ve mantıksal analize dayanır.