ESTETİK VE SANAT FELSEFESİ - Deneme Sınavı - 1

Hume ve Hutcheson güzelliğin nesneye değil, insan yapısına bağlı olarak belli durumda ortaya çıkan bir haz olduğu konusunda hemfikir olmuştur. Doğru cevap B şıkkıdır.

Fichte, Shelling ve Hegel Alman idealizminin önde gelen üç düşünürü olarak kabul edilmektedir. Doğru cevap A şıkkıdır.

Kant Yargı Gücünün Eleştirisi kitabında estetik yargıda genel geçer ve apriori ilkelerinin olup olmadığını araştırmıştır. Doğru cevap E şıkkıdır.

Dürtüler Schiller'in güzel anlayışının temelini oluşturmaktadır. Doğru cevap C şıkkıdır.

Hegel sanatsal güzelliğin, tinden doğmuş bir güzellik olduğu için doğal güzellikten üstün olduğunu savunmaktadır. Doğru cevap D şıkkıdır.

hegel'e göre sanat tarihsel olarak Sembolik, Klasik ve Romantik olmak üzere üç farklı gelişim aşamasına sahiptir. Doğru cevap A şıkkıdır.

Schophenhauer ideaların bilgisine ulaşmak için gerekli olan aracın derin düşünme ve sanat eserleri olduğunu savunmaktadır. Doğru cevap B şıkkıdır.

Felsefenin birçok konusunda olduğu gibi, estetiğin bazi temel problemlerinin ilkin Antik Çağda ele alindiğini söyleyebiliriz. Bu dönemde sanat ve estetik üzerine incelemelerin gelişmesinde Sokrates’le birlikte felsefi çalişmalarin içeriğinde meydana gelen değişmenin etkisini vurgulamak gerekir. Bilindiği gibi Sokrates öncesi felsefenin konusu kozmos Thales, Anaksimenes, Anaksimandros, Herakleitos ve Demokritos gibi düşünürler varliği, varliğin özünü ve doğayi araştirmaya çalişmişlardir. Sokrates’le birlikte felsefenin konusu kozmostan nomosa dönmüştür. Nomosa dönüşle birlikte felsefenin konusu genel olarak insan, onun eylemleri, davrani şlari, yapip ettikleri, duygulari, tutkulari, hazlari, değerleri, içinde yaşadiği ve geliştirdiği sosyal kurumlar olmuştur. Doğru cevap E'dir.

Heidegger'e göre, nesneyi (1) bir şeyin belli özelliklerinin taşıyıcısı; (2) duyu algılarının çokluğunun birliği ve (3) madde ve biçimin sentezi olarak gören üç farklı yaklaşım oldukça geniş, genel ve soyuttur.

Müzeci sanat anlayışına karşı çıkan Dewey, sanat deneyimi yaratmayan bir varlığın sanat ürünü
olabileceğini, ama sanat eseri olamayacağını savunur. Ona göre, sanat eserinin varlığı için sanatçı ile gözlemci arasında bir tür yaratıcı iş birliğine gereksinim vardır. Sanatçı ve gözlemcinin her biri bu ilişkiye katkı sağlar.

Merleau-Ponty’nin en önemli eseri 1945 yılında yayınladığı insan varoluşunu, algısını ve edimini analiz ettiği Algı Fenomenolojisi’dir. Merleau-Ponty’in algı fenomenolojisinin temelinde "Dünya ile onu tarif eden ve açıklayan tüm bilimsel açıklamalara öncel olarak onun başlangıçtan beri var olduğu biçimiyle, ezeli yoldan nasıl karşılaşırım?" sorusu vardır.