ENGELLİLERLE SOSYAL HİZMET

Dünya Sağlık Örgütünün 1980 yılında yayınlamış olduğu bildirgesinde engellilikle ilgili temel kavramlar tanımlanmış ve engelliliğin sağlık boyutuna ağırlık veren bir sınıflandırmayla bu konuda üç ayrı kategoride tanımlama geliştirmiştir. Bu kategoriler; yetersizlik, özürlülük ve engelliliktir.

Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığına bağlı Engelli ve Yaşlı Hizmetleri Genel Müdürlüğü bünyesinde bulunan Ulusal Engelliler Veri Tabanı (ÖZVERİ) 2013 engelli istatistiklerine göre 776.532 kişi ile en büyük engel grubu süreğen hastalıklardır.

Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığına bağlı Engelli ve Yaşlı Hizmetleri Genel Müdürlüğü bünyesinde bulunan Ulusal Engelliler Veri Tabanı (ÖZVERİ) 2013 engelli istatistiklerine göre 39.469 kişi ile bilinen en küçük engel grubu dil ve konuşmadır.

Ortopedik engelli, kas ve iskelet sisteminde yetersizlik, eksiklik ve fonksiyon kaybı olan kişidir.

El, kol, ayak, bacak, parmak ve omurgalarında; kısalık, eksiklik, fazlalık, yokluk, hareket kısıtlılığı, şekil bozukluğu, kas güçsüzlüğü, kemik hastalığı olanlar, felçliler, serabrel palsi, spastikler ve sipina bifida olanlar ortopedik engelli grubuna girmektedirler.

Ortopedik engele sahip bireyler tedavi ve rehabilitasyon amacıyla bazı yardımcı araçlar kullanmaktadır. Bunlar:

- Protez

- Ortez

- Tekerlekli sandalyeler

- Yürüteçler

- Koltuk değnekleri ve bastonlar

- Diğer yürüme araçları

- Diğer ekipmanlar Yukarıda sözü edilen araçların yanı sıra bazı ortopedik engelli bireylerde özel oturma düzenlemeleri, minder ve takozlar da önem taşımaktadır.

Genel olarak engelli çocuğa sahip anne babaların geçirdiği evreler aşağıdakilerden hangisinde doğru sıra ile Şok – İnkar – Depresyon – Suçluluk – Kızgınlık – Pazarlık – Kabul ve Uyum şeklindedir.

Anne babalar engelli çocuklarını gözlemleyerek ve bu durumu bütün boyutları ile düşünerek kabul etme eğilimi içine girerler. Tepki:  “O bizim çocuğumuz ve biz onu seviyoruz” .

Doğal İşitsel Sözel Yöntem, Total Yöntem ve İki Dil Yöntemi işitme engelliler grubunda sıklıkla tercih edilen eğitim yöntemleri arasında yer almaktadır.

Konuşma ve dil gelişimini etkileyen sorunlar; zihinsel özür, fiziksel özür, duyusal özür, duygusal yoksunluk, uyaran eksikliği, psikolojik bozukluklar, otizm ve uzun ve sık tekrarlayan hastalıklardır.

2011 yılında çıkarılan “Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Yer Alan Engelli Bireylere Yönelik İbarelerin Değiştirilmesi Amacıyla Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ile kanun ve kanun hükmündeki kararnamelerde çürük, özürlü ve sakat kelimeleri kaldırılmış ve yerine engelli kelimesini konulması kararlaştırılmıştır.

Ortopedik engelli, kas ve iskelet sisteminde yetersizlik, eksiklik ve fonksiyon kaybı olan kişidir.

İşitme cihazı işitme engellilerinin kullandığı bir araçtır.

Tek veya iki gözünde tam veya kısmi görme kaybı ya da bozukluğu olan kişiler ile göz protezi kullananlar, renk körlüğü ve gece körlüğü olanlar bu gruba girmektedir.

“O kadar kötü gözükmüyor”, “Çocuğun normal dışı durumu yok” gibi tepkiler inkar etme evresidir.

Görme engelli bireylerde algı-hareket bütünlüğünü ve fiziksel gelişimlerini_ desteklemek için fizyoterapi programları kullanılmaktadır. Fizyoterapi_ programlarının amacı (T.C. Basbakanlık Özürlüler İdaresi_ Başkanlığı, 2008), görme engelli_ çocukların ışık algısını fark etmelerini geliştirmek görsel olarak etrafın taranması ve görme işlevini artırmak, el-göz koordinasyonunu geliştirmek, vücudun kısımlarını tanımak, el becerilerini geliştirmek, giyinme, yemek yeme ve öz bakım etkinliklerinde bağımsızlıklarını sağlamak ve hareketlerde dengelerini geliştirmektir.

Görme eğitiminde dikkate alınması gereken ana noktalar; erken tanı, ana-baba eğitimi, hareket eğitimi, duyuların eğitimi ve akademik becerilerdir. Doğru cevap D’dir.

Total yöntem, dil ediniminde kullanılmakta olan sözel, işitsel, yazılı ve işarete dayalı tüm yöntemleri kullanmaya dayanan eğitim yöntemidir.

Aile kısa ve basit mesajlar içeren ifadeler kullanmalıdır.

Sosyal hizmetin mesleki aktiviteleri

- Sorun çözme yeteneğini arttırmak

- Sosyal politika gelişimine katkıda bulunmak

- Toplumun kapasite gelişimini sağlamak

- Bireyler, gruplar ile kaynaklar ve hizmetler arasındaki bağlantıyı kurmak

- İnsancıl ve eşitlikçi sosyal hizmet sistemi doğrultusunda çalışmak

- Yeni bilgi ve becerilere ulaşmak için araştırma yapmaktır.