ENERJİ TASARRUFU VE ÇEVRE - Deneme Sınavı - 1

Paleoekoloji: Jeolojik zamanlardaki ekolojik koşulları inceleyen çalışma alanıdır. Bu alanda yapılan çalışmalar sonucunda yeryüzünde gelişip evrimleşen canlılar ve bunların yaşadığı ortamlara ait temel bilgiler ile genel bir jeolojik tarihçe ortaya konabilir. Oseonografi: Okyanus ve deniz ekosistemlerinin biyolojik ve fiziki koşullarını inceleyen disipline denir. Bir türe ait bireylerin ekolojik özelliklerinin araştırıldığı dala otoekoloji, doğada bir arada yaşayan bitki ve hayvan topluluklarının ekolojik özelliklerinin araştırıldığı dala da sinekoloji adı verilmiştir.

Abiyotik faktörler ise iklimsel abiyotik faktörler (sıcaklık, ışık, nem, radyasyon gibi) ve iklimsel olmayan abiyotik faktörlerden (hidrografik, edafik gibi) oluşur.

Dünya üzerinde çeşitli mekânlara dağılmış canlıların, içinde bulunduğu cansız çevre ile karşılıklı ilişki ve etkileşimler kurarak oluşturdukları yaşam dünyasına, "ekosistem" denmektedir. Dünya üzerinde, arazi yapısı ve genel iklim karakteristikleri benzer olan geniş bölgelerdeki benzer bitki ve hayvan topluluklarıyla, benzer toplum yapısı gösteren yaşam birliklerine "biyom" veya "Büyük Yaşam Kuşakları" denir. Biyosfer, canlıların içinde bulunduğu ve yaşamlarını sürdürdüğü, yerkabuğu'nun ince bir tabakasıdır. Ekolojik niş, bir canlı türün varlığını ve yaşam aktivitelerini sürdürebilmesi için gereksinim duyduğu ekolojik faktörlerin bütünlüğüdür. Ekoton, belirli popülasyona ait yaşama alanlarının sınır bölgelerine denir.

Bir ekosistemin dinamik yapısını belirleyen temel değişkenler doğum, ölüm, bölünme ile madde ve enerji büyüklüklerinden oluşur. Bu nedenledir ki ekosistemler değişken yapıdadırlar. Ekosistemlerin sınırları sabit olmadığından açık sistemlerdir.

Dünya coğrafyasının değişmesi

İklim değişikliği

Erozyon

Su kaynakların azalması

Enerji kaynakların azalması

Dünya üzerinde çeşitli mekânlara dağılmış canlıların, içinde bulunduğu cansız çevre ile karşılıklı ilişki ve etkileşimler kurarak oluşturdukları yaşam dünyasına, "ekosistem" denmektedir. Dünya üzerinde, arazi yapısı ve genel iklim karakteristikleri benzer olan geniş bölgelerdeki benzer bitki ve hayvan topluluklarıyla, benzer toplum yapısı gösteren yaşam birliklerine "biyom" veya "Büyük Yaşam Kuşakları" denir. Biyosfer, canlıların içinde bulunduğu ve yaşamlarını sürdürdüğü, yerkabuğu'nun ince bir tabakasıdır. Ekolojik niş, bir canlı türün varlığını ve yaşam aktivitelerini sürdürebilmesi için gereksinim duyduğu ekolojik faktörlerin bütünlüğüdür. Ekoton, belirli popülasyona ait yaşama alanlarının sınır bölgelerine denir.

Canlı varlıkların yaşamsal olarak bağlı oldukları, etkiledikleri ve aynı zamanda çeşitli yollardan etkilendikleri bu mekâna ortam denir. Bir canlıya yaşam koşullarını sağlayan fiziksel, kimyasal ve biyolojik tüm ekolojik kavramların hepsine birden çevre denir. Habitat: Bir organizmanın veya popülasyonun doğal olarak yaşadığı yer, Biyotop: Canlı varlıkların yaşamlarını sürdürebilmesi için uygun çevresel koşullara sahip bir coğrafik bölge veya değişken hacimli bir ortam. . Bunlara ek olarak bir canlının yaşam alanı için monotop, bir popülasyonun yaşam alanı için de demotop terimleri kullanılır.

Aksiyon: Cansız çevrenin canlılar üzerine olan etkisine aksiyon denir. Örnek olarak su kaynaklarının kötü kullanılması nedeniyle, burada yaşayan kuşların göç etmesi ya da ölmesi, yüksek sıcaklıkta bitkilerin kuruması, endüstriyel atıklardan canlıların zehirlenmeleri gibi pek çok örnek gösterilebilir. Reaksiyon: Canlıların cansız çevre üzerinde yaptıkları etki Reaksiyon       olarak  tanımlanır.       Örneğin           solucanlar toprağı yutarak sindirim sistemlerinde ufalarlar ve aynı zamanda aktif olarak kalsiyum karbonat ilave ederler. Koaksiyon: Bir canlının diğer bir canlı üzerindeki      etkisine Koaksiyon denir.

Ekoloji biliminin ilkeleri; dinanizm, hiyerarşi, ilişkililik, yaratıcılık, ayrımlayıcı ve kırılganlıktır. Dinanizm önermesi; Doğa nesnelerin toplamından çok, süreçlerin oluşturduğu bir bütündür ve her şey değişim halindedir.

Ergonomi kısaca “fiziksel çevrenin insana uyumlaştırılması süreci” olarak tanımlanabilir.

Avrupa Birliği’nin enerji politikası için aşağıdaki hedefler ortaya konulmuştur:
• Tüketicilere daha yüksek kalitede kesintisiz ve daha ucuz enerji sağlanması,
• Rekabet gücü, enerji arzının güvenliği ve çevrenin korunması arasında bir denge sağlamak,
• Toplam enerji tüketiminde kömürün payını korumak, doğalgazın payını arttırmak,
• Nükleer enerji santralleri için azami güvenlik şartları sağlamak,
• Yenilenebilir enerji kaynaklarının payını arttırmak.
Birlik, 1997 yılında imzalanan Amsterdam Anlaşması ile sürdürülebilir büyüme hedefini ortaya koymuştur. Ekonomik, toplumsal ve kültürel anlamda gelişmenin sağlanması ve refahın korunması amacıyla
oluşturulan sürdürülebilir büyüme hedefinin önemli unsurlarından birisi de enerji politikasıdır. Birlik
sürdürülebilir büyümeyi gerçekleştirmek için enerji ile ilgili üç temel politika belirlemiştir: