EKONOMİNİN GÜNCEL SORUNLARI

Türkiye-AB Gümrük Birliğinin güncellenmesi

Eğitim reformlarının desteklenmesi

Fikrî ve sanatsal altyapı, girişimcilik ve yenilikçilik kültürü, toplumsal inanış, gelenek ve görenekler, dil, tarih ve dünya görüşü ile ilgili köklü değişim çabalarını kültürel reformlar olarak adlandırılır.

Yapısal reformların ekonomik büyüme üzerindeki etkisi kısa dönemde değil uzun dönemde ve gecikmeli olarak ortaya çıkmaktadır.

Dış ticaretin önündeki tarife engellerin azaltılması

Bir ülkenin seçim ve yönetim
sistemi, demokratik yapısı, hukukun üstünlüğü,
toplum düzeni, örgütlenme özgürlüğü, sendikal
haklar, insan hakları ve temel hak ve özgürlükler
gibi konularda gerçekleştirdiği köklü değişimlere
siyasal reformlar denir.

Liberal düşünceye göre, dış ticaretin serbestleştirilmesi rekabeti artırır.

Bir ülkedeki özel sektör ve
kamuya ait kurumsal altyapının verimliliğini ve etkinliğini artıracak köklü düzenlemeler ise kurumsal
reformlar kapsamında ele alınır

İş sözleşmelerinin düzenlenmesi

Ekonomik reformlar ise ekonominin temellerinin şekillendiği genel yapının ve stratejinin köklü değişim geçirme sürecine verilen isimdir.

Bir ülkede eğitim, sağlık ve adalet konularında gerçekleştirilen köklü değişimler sosyal reformlardır.

Döviz kurları piyasa güçleri tarafından belirlenmeli

İstikrar programları kısa dönemlidir ve aslında “acilen” makro iktisadî istikrar sağlamaya yöneliktir. Türkiye’de 24 Ocak 1980 ve 5 Nisan 1994 tarihlerinde ilan edilen istikrar programları, 1999 İstikrar Programı, 2001 yılında ilan edilen Güçlü Ekonomiye Geçiş Programı, 2002 Acil Eylem Planı ve 2003 İstikrar Programı bu anlamda örnek gösterilebilir.

Yapısal ekonomik reformlar, dünya gündemine 1940’lı yılların ikinci yarısından itibaren gelmiştir. bu seçenek yanlış olan yani d seçeneği  diğer seçenkler doğrudur.Yapısal ekonomik reformlar, dünya gündemine
1970’li yılların ikinci yarısından itibaren gelmiş
ve 1980’li yıllardan itibaren yoğun bir gündeme
sahip olmuştur.

Eğitim, sağlık ve adalet konularında köklü değişimler

Eski Doğu Bloku ülkelerinin 1989 yılında başlayan piyasa ekonomilerine geçiş çabaları daha çok “geçiş ekonomileri” adındaki iktisat disiplini altında ele alınmaktadır.

Hindistan

1980 sonrasında uygulanan liberal iktisat politikalarının odağında “Washington Uzlaşması (Washington Konsensusu)” adı verilen iktisadî zihniyet ve
düşünce çerçevesi bulunmaktadır. Bu terimi ilk kez
iktisatçı John Williamson 1989 yılında sunmuş olduğu bir bildiride kullanmış ve daha sonra iktisatçılar arasında yaygın olarak kullanılmaya başlanmıştır.

Washington Uzlaşması’nın ekonomik sorunların çözümü ve büyüme/kalkınma sürecinin sağlanması için yapmış olduğu öneriler Klasik ekonominin temel altyapısına ve düşünce sistemine
dayanır. Dolayısıyla bu önerilerin temel vurgusu
“serbest piyasanın” “en ideal” ekonomik sistem
olmasıdır.

Arz Yanlı İktisat: Keynesyen Teori’ye tepki olarak 1970’li yılların başlarında ortaya çıkmış, devletin ekonomideki ağırlığının azaltılması ve özel sektöre öncelik verilmesi gerektiğini ileri süren ve bunun için vergi indirmlerini başlıca politika aracı olarak öneren iktisadi düşünce akımıdır. 1980’lerde ABD Başkanı R. Reagan ve İngiltere Başbakanı M. Thatcher bu politikaların uygulanmasında liderlik etmişlerdir.