EKONOMİK COĞRAFYA

Emek piyasası, emek arz edenler ile emek talep edenlerin bir araya geldikleri yere denir.

Emek piyasasında emeğini arz edenler hanehalklarıdır. Hanehalkları, emek piyasasında emeklerini arz ederken, yani çalışmak amacıyla emekleri sunarken (veya kiralarken), bunu ücret geliri elde etmek için sunarlar.

Emek piyasasını mal ve hizmet piyasaları gibi diğer piyasalardan ayıran temel özellikleri vardır. Bunlardan birincisi; istihdam çalışan ile işveren arasındaki kişisel bir ilişkiyi ifade etmektedir. Mal piyasasında alıcı ve satıcılar pazarlık yaptıkları eşyanın dışındadırlar. Ancak emek piyasasında emeği, onu sunan kişiden ayırmak mümkün olmadığı için, işin yapıldığı yerde emek kişiliği ile birlikte bulunur.

Ülkemizde saatlik kazancın en yüksek olduğu bölge İstanbul bölgesidir.

Günümüzde nüfusun yaklaşık yarısı ücretli istihdam hâlindedir. Örneğin, bu oran OECD verilerine göre Türkiye için % 49,55’dir.

Dünya emek gücünün yaklaşık yarısı Çin, Hindistan, ABD, Endonezya ve Brezilya’da bulunmaktadır. Bangladeş, bu ülkeler arasında değildir.

15. ve 16. yüzyıllarda insanlar ev içinde gündelik işlerini yaparken, daha çok esirler ve köleler fizyolojik ihtiyaçlarını karşılayabilmek için çalışmaktaydılar. 18 yüzyılın özellikle son dönemlerine doğru tarım sektörünün ön plana çıkması ile ücretli çalışma dönemine geçiş süreci başlamıştır. Ancak kurumsal ve resmi anlamda çalışma, Sanayi Devrimi ve sonrasında anlam kazanmıştır.

Sanayi devrimi ile tarım toplumundan sanayi toplumuna geçiş yaşanmıştır.

Bilgi ve iletişim teknolojilerinin ilerlemesiyle bu alanda çalışan kalifiye iş gücünün ücret düzeyi yükselirken; hizmetler sektöründe güvenlik, temizlik, satış temsilciliği ve garsonluk gibi kariyer gelişimi için sınırlı imkânların olduğu işlerin ücret düzeyi genellikle düşüktür

Sanayisizleşme, ülke içinde özellikle tekstil, kömür madenciliği, gemi yapımı, çelik üretimi ve otomobil üretimi gibi geleneksel ve ağır sanayi alanlarını kötü etkilemektedir. İletişim teknolojisi, bu alanlar arasında değildir.

Ülkemizde saatlik kazancın en yüksek olduğu bölge İstanbul bölgesidir.

Örneğin, Norveç’te saat başına iş gücü maliyeti 52,23 avro iken, aynı iş gücü maliyeti Türkiye’de saat başına 5,52, Çin’de 4,90, Bulgaristan’da 3,15 ve Filipinler’de 1,79 avrodur.

ILO’nun (Uluslararası Çalışma Örgütü) tahminlerine göre, 2013 yılı itibariyle Dünya genelinde 168 milyon çocuk işçi vardır ve bu değer dünya çocuk nüfusunun yaklaşık % 11’i kadardır

ILO’nun (Uluslararası Çalışma Örgütü) tahminlerine göre, 2013 yılı itibariyle Dünya genelinde 168 milyon çocuk işçi vardır ve bu değer dünya çocuk nüfusunun yaklaşık % 11’i kadardır

Dünya emek gücünün yaklaşık yarısı Çin, Hindistan, ABD, Endonezya ve Brezilya’da bulunmaktadır.

18 yüzyılın özellikle son dönemlerine doğru tarım sektörünün  ön plana çıkması ile ücretli çalışma dönemine geçiş süreci başlamıştır.

Bu dönemde Fordist üretim sistemi ön plana çıkmıştır. Fordizm, üretimin sürekli kayan bir montaj hattı üzerinde, özel amaçlı makineler ve ağırlıklı olarak niteliksiz emek kullanılarak yapıldığı kitlesel (seri) üretim sistemi olarak ifade edilmektedir ve 1900’lü yılların başlarında ilk kez Henry Ford tarafından ABD otomobil endüstrisinde ortaya konulmuştur.

Fordizmin en parlak dönemi, Kuzey Amerika’dan Batı Avrupa’ya yayıldığı 1945 ile 1970

yılları arasındaki dönemdir.