EKOLOJİ VE TURİZM

Ekolojik faktör. Cevap A'dır.

Biyolojik. Cevap Cdir.

Abiyotik. Cevap A'dır.

Edafik faktörler. Cevap E'DİR.

Yangın Cevap Edir.

Hidrografik faktör. Cevap A'dır.

Hava durumu. Cevap B'dir.

İklim Cevap A'dır.

Diapoz. Cevap D'dir.

Akuatik. Cevap B'dir.

Yeryüzünün belli bir bölgesindeki meteorolojik olayların uzun yıllar gözlemlenmesi sonucu saptanan hava tiplerinin ortalama durumuna iklim denir. Bir yerin topografya, enlem, yükselti, denize uzaklık, okyanus akıntıları, bitki örtüsü, vb. özellikleri o yerin iklimi üzerinde etkilidir. Yeryüzünde görülen büyük iklim tiplerine; kutup iklimi, çöl iklimi, savan ve step iklimi, muson iklimi, ekvatoral iklim, Akdeniz iklimi, okyanus iklimi örnek olarak verilebilir. Yangın iklime bağlı olmayan bir abiyotik faktördür.

Bazı bakteri ve alg türlerinin 80°C civarındaki termal sularda, bazı böcek türlerinin ise -80°C’de diapoza girerek yaşamlarını devam ettirdikleri bilinmektedir. Diapoz: Böceklerin uygun olmayan yaşam koşullarında inaktif oldukları evre.

Hayvanlar alemi vücut sıcaklıklarının çevre sıcaklığı ile olan ilişkisine göre iki gruba ayrılmaktadır. Vücut ısıları sabit olan sıcakkanlı hayvanlara (homoterm) örnek olarak kuş ve memeli türleri; vücut ısıları çevre sıcaklığına uyum sağlayarak değişiklik gösteren soğukkanlı hayvanlara (heteroterm ya da poikiloterm) örnek olarak omurgasız ve sürüngen türleri verilebilir.

Atmosferdeki nemlilik derecesi de organizmaların gelişimini ve varlığını sürdürmesinde önemli faktörlerden birini oluşturmakta ve suyun buharlaşması ile meydana gelmektedir. Higrometre adı verilen aletle ölçülen nem yeryüzünün farklı bölgelerinde değişik miktarlarda bulunmaktadır. 1 m3 hava içerisindeki su buharının gram cinsinden miktarına mutlak nem denir.

Türkiye’de yağış, nem ve kuraklığın dağılımı şu şekildedir: Türkiye’deki yıllık ortalama yağış miktarı yaklaşık 643 mm’dir. Nem ve yağış kıyılarda iç kesimlere göre daha fazladır.

Türkiye’de en fazla yağış alan bölge Karadeniz, en az yağış alan bölge İç Anadolu’dur. Yazın sıcaklığın yüksek, nem miktarının az olması nedeni ile Güneydoğu Anadolu bağıl nemin en az olduğu bölgedir. Orografik yağışlar en fazla Karadeniz ve Akdeniz’de bulunan sıradağların denize bakan yamaçlarında görülür. Kuraklığın en fazla görüldüğü yerler İç Anadolu (Konya ovası ve Tuz Gölü çevresi), Güneydoğu Anadolu ve Iğdır çevresidir. Karadeniz dışında yaz aylarında hemen hemen tüm bölgelerde yağış azaldığından yaz kuraklığı görülmektedir.

Yüksek basınç alanlarından alçak basınç alanlarına doğru, yatay yöndeki hava hareketlerine rüzgâr adı verilmektedir ve hızı anemometre adı verilen aletle ölçülür. İki alan arasındaki basınç farkı eşitleninceye kadar rüzgâr esmeye devam eder.

Kuzey yarıkürede kuzeyden esen rüzgârlar sıcaklığı düşürürken, güneyden esenler yükseltir. Güney yarıkürede ise bu durumun tam tersi gözlenir. Sürekli (alizeler, batı ve kutup rüzgârları), mevsimlik (muson rüzgârları) ve yerel (meltemler, tropikal siklonlar, sıcak yerel, soğuk yerel) rüzgârlar olmak üzere üç büyük grupta toplanmaktadır. Türkiye’de daha çok yerel rüzgârların etkisi görülmektedir ve sekiz tipi vardır (Şekil 2.2). Kuzeyden esen yıldız, kuzeybatıdan esen karayel ve kuzeydoğudan esen poyraz soğuk hava getirir ve toprakta sıcaklığı düşürür. Güneybatıdan esen lodos sıcak hava getirir, toprağın ısınmasına ve kurumasına neden olur. Özellikle, Marmara bölgesinde deniz ulaşımını olumsuz etkilemekte, kış mevsiminde karların erimesine neden olduğundan sel, taşkın ve kıyı erozyonu şeklinde olumsuz etkileri görülmektedir. Gündoğusu, doğudan esen soğuk, kuru rüzgâr olup yağışların durmasına sebep olmaktadır. Güneydoğudan esen rüzgârlara keşişleme denir ve sabah saatlerinde estiğinde akşamüstü havada bunaltıcı sıcak meydana gelir. Güneyden esen oldukça sıcak ve nemli rüzgârlara kıble denir. Orta Akdeniz’de oluşan alçak basınç merkezi bu rüzgârı meydana getirmektedir. Batıdan esen sıcak ve nemli rüzgârlara günbatısı denir.

Kuzey yarıkürede kuzeyden esen rüzgârlar sıcaklığı düşürürken, güneyden esenler yükseltir. Güney yarıkürede ise bu durumun tam tersi gözlenir. Sürekli (alizeler, batı ve kutup rüzgârları), mevsimlik (muson rüzgârları) ve yerel (meltemler, tropikal siklonlar, sıcak yerel, soğuk yerel) rüzgârlar olmak üzere üç büyük grupta toplanmaktadır. Türkiye’de daha çok yerel rüzgârların etkisi görülmektedir ve sekiz tipi vardır (Şekil 2.2). Kuzeyden esen yıldız, kuzeybatıdan esen karayel ve kuzeydoğudan esen poyraz soğuk hava getirir ve toprakta sıcaklığı düşürür. Güneybatıdan esen lodos sıcak hava getirir, toprağın ısınmasına ve kurumasına neden olur. Özellikle, Marmara bölgesinde deniz ulaşımını olumsuz etkilemekte, kış mevsiminde karların erimesine neden olduğundan sel, taşkın ve kıyı erozyonu şeklinde olumsuz etkileri görülmektedir. Gündoğusu, doğudan esen soğuk, kuru rüzgâr olup yağışların durmasına sebep olmaktadır. Güneydoğudan esen rüzgârlara keşişleme denir ve sabah saatlerinde estiğinde akşamüstü havada bunaltıcı sıcak meydana gelir. Güneyden esen oldukça sıcak ve nemli rüzgârlara kıble denir. Orta Akdeniz’de oluşan alçak basınç merkezi bu rüzgârı meydana getirmektedir. Batıdan esen sıcak ve nemli rüzgârlara günbatısı denir.

Bir litresindeki tuz konsantrasyonu 0,5 gramdan az olan sulardır. Tatlı sular kalsiyum karbonat içeriğine göre yumuşak su, orta su ve sert su olmak üzere üç tiptedir. Akarsu, göl, gölet ve barajlarda bulunan tatlı sular yeryüzünün sadece % 1’lik bölümü ile küçük bir alanı kapsarlar