EĞİTİM TARİHİ - Deneme Sınavı - 9

Tonguç, iş eğitimi ilkesinin yaşama geçirilebileceği en uygun ortam olarak köyü görmektedir. Çünkü ona göre, “köyde, kökleri çok derinlere gömülü bir iş terbiyesi faaliyetine şahit olmaktayız”. Bilgi, ancak yaşayarak ve iş yaparak öğrenilebilir. Oysa kent okullarında hayattan ve doğadan kopuk bir “malumatçılık”, başka bir anlatımla “ölü bilgi” aktarımı yapılmaktadır. Tonguç’a göre “en sağlam eğitim kurumları”, iş ve meslektir.

Okuldaki öğrenciler 5-16 yaş arasındadır. Çocuklar, 3 gruba ayrılırlar: 5-7 yaş arasındakiler, 8-10 yaş ve 11-16 yaş arasındakiler. Çocuklar özgürdür, derse girme
konusunda serbesttir (yıllarca derse girmeyen ama günün birinde gönüllü olarak derse katılan bir öğrenciden bahsedilir). Okuldaki tüm öğrenciler yatılıdır. Birçok evde çocuğun kişiliği bastırıldığı için, okul yatılı olarak düzenlenmiştir. Okulda otorite yoktur. Korku olmadığı için kimse yalan söylemez. Çocuk olduğu gibi kabul edilir. Kişilikler baskı altında değildir, cinsel baskı da yoktur. Summerhill’de çocuğa bencilliğini yaşama özgürlüğü de verilir; bencillik, yavaş yavaş fedakârlığa dönüşür. Çocukların kıyafetlerine ve gürültü yapmalarına karışılmaz.

M. Foucault, modern devletin tüm kurumlara ve hatta kişilerin günlük yaşamlarına aşırı derecede müdahalesinden yakınmaktadır. Devlet, insanları “daha iyi” yönetebilmek için eğitiyor, cezalandırıyor, disipline ediyor, tedavi ediyor. Foucault, Deleuze ve Derrida ile birlikte postmodern eğitim akımının temsilcilerinden biridir.

Bahsedilen düşünür Hegel'dir.

Bahsedilen aydın Pestalozzi'dir.

Bu fikirleri savunan düşünür F. Nietzsche'dir.

Bu düşünceler eleştirel eğitim akımında yer almaktadır.

Bu açıklama başlatma ilkesini açıklamaktadır.

Bahsedilen aydın Krupskaya'dır.

Bütün seçenekler Tonguç'un düşünceleri arasında yer almaktadır.

Dört eğitimci de radikal eğitimciler arasında yer almaktadır.

Bahsedilen eğitimci W. Godwin'dir.

Okulsuz Toplum kitabının yazarı I. Illich'tir.

Çocuğu doğada, çok yönlü ve özgür olarak yetiştirmeyi öneren doğacı akımın temsilcisi J.J. Rouseau'dur.

Eğitimin amacını ahlaki olarak niteleyen,  eğitim psikoloji ve etik üzerine kurulmalıdır diyen  ve öğretim “eğitici öğretim” olmalıdır görüşünü ileri süren eğitimci Herbart'tır.

Orta çağ’ın statik zümresel toplum düzenini yıkarak sosyal hareketliliğe yol açan etmen sanayileşmedir.

Örgün eğitime yeni alternatifler çıkması, televizyon kanalları ve internetin hemen herkese çok çeşitli ve kaliteli eğitim fırsatları sunması, bazı mesleklerin kaybolması, sürekli yeni mesleklerin ortaya çıkması ve mevcut mesleklerde makine kullanımının giderek artması ile bilim ve teknolojideki gelişmeler hayat boyu eğitim ya da sürekli eğitim kavramlarının bir sonucudur.

19.yüzyılda duygu, duyarlılık, hayal gücü, karakter ve beden eğitiminin ihmal edilmesi/sanatın halktan uzaklaştırılması  karşısında  bu durumu “ayaklı ansiklopediler” ortaya çıktı şeklinde değerlendiren  eğitimci  Nietzsche’dir.

19. yüzyılın son çeyreğinde çağın büyük şehir kültürüne, yani “asfalt kültürüne” ve özellikle de entellektüalizme bir tepki olarak ortaya çıkan, bilgi kazandırma işini ikinci plana itip, karakter şekillendirmeyi ön plana alan çağdaş eğitim akımı kır eğitim yurdu akımıdır.

Çocuktan hareket akımının en önemli temsilcisi  Montessori'dir.