DÜNYA MUTFAKLARI II

Kuzey Afrika’daki en popüler içecek, misafirperverlik ve arkadaşlık göstergesi olarak servis edilen nane çayıdır.

Peri peri, güney Afrika mutfağında kullanılmaktadır. Peri peri Afrika’nın en acı Şili biberidir

Otantik bir Güney Afrika yemeği, papa (sorgum ve mısır unundan yapılan katı bir püre), çok iyi haşlanmış kırmızı ya da beyaz et ve morogo’dan (acı yerel baharat karışımlı bir sebze) oluşmaktadır.

Afrika’daki en eski bitkisel evcilleştirmeye ilişkin bulgulara Sahra’nın iki bölgesinde rastlanmıştır. Birisi Mısır’ın batısındaki Nabta Playa’dır. Burada bir darı türüne ait 8100 yıllık tohumlar bulunmuştur. Diğer bölge ise 6850 ile 5350 yıl önce tahıl izlerine rastlanılan Ahaggar’dır.

Tunus, Cezayir, Fas ve Mısır gibi Kuzey Afrika ülkelerinde çoğunlukla aynı malzeme kullanılmaktadır. Sokak satıcıları tarafından satılan en popüler yiyecekler; şiş kebap ve Tunus muz atıştırmalıklarıdır.

Tagine, geleneksel Kuzey Afrika yemeklerini pişirmek için kullanılan malzemedir. Yemek servisinde de kullanılabilen derin olmayan bir alt kısmı vardır. Huni şeklindeki üst kısmının tepesine yakın bir yerinde delik bulunmaktadır. Bu, yemek pişerken buhar çıkışına izin vermektedir. Balık, tavuk, güvercin, koyun, sığır eti ve keçi eti, sebze ve meyveler tagine’de en iyi şeklide pişmektedir (Jones, 2004: 35).

Elubo: Yer elması unu

Doğu Afrika mutfağında et ürünleri genellikle yoktur. Sığır, koyun ve keçi, zenginlik göstergesidir ve para biçimi olarak kabul edilmektedir.

Fas’ta da diğer Afrika ülkelerinde olduğu gibi en yaygın içecek çaydır.

Güney Afrika’daki mezelerin sunumu akşam yemeğinin büyüklüğüne bağlıdır. Sambals (doğranmış sebze ve hint turşusu gibi yemeğe tat veren şeyler), atjar (salamura sebze ve meyveler), tatlı patates, geel rys (sarı pirinç) ve yeşil fasulye salatası popüler garnitürlerdir.

Afrika adı, Kartaca’ya ilk defa ayak basan Romalılarca “Afri” veya “Africani” denilen oymakların adından esinlenerek verilmiştir. Bu adın bu ülkeye “Pön” savaşları sırasında verildiği bilinmektedir.

Afrika kıtası, 1800’lü yılların sonuna kadar Avrupalı sömürgeci güçlerin etkisi altında resmi olarak kolonilere bölünmüştür. Bu sömürge dönemi 1950’lerin sonu ve 1960’ların başında, birkaç istisna dışında, sona ermiştir.

Afrika’daki en eski bitkisel evcilleştirmeye ilişkin bulgulara Sahra’nın iki bölgesinde rastlanmıştır. Birisi Mısır’ın batısındaki Nabta Playa’dır. Burada bir darı türüne ait 8100 yıllık tohumlar bulunmuştur. Diğer bölge ise 6850 ile 5350 yıl önce tahıl izlerine rastlanılan Ahaggar’dır.

Afrika’nın Yeni Dünya ile etkileşime geçtiğinde yetiştirilen ürünler ve dolayısıyla yeme-içme kültürlerinde yaşanan bu değişim ilgili yazında “Kolombiya Etkisi” olarak adlandırılmaktadır.

Afrika, Asya’dan sonra dünyanın en kalabalık ve ikinci büyük kara kütlesidir. Afrika kıtası dünya topraklarının %24’ünü oluşturmaktadır. Buna karşılık nüfusu yüzölçümüne oranla azdır.

Afrika’da tropik iklim hakimdir. Tropik alanlarda deniz kıyısında sıcaklık ve güneşlenme zamanı yıl boyunca çok yüksek seyreder. Ayrıca, çok yüksek noktalar hariç yağış çok az görülür ve gece gündüz süreleri yıl boyunca küçük farklılıklar hariç hemen hemen eşittir.

Mutfak perspektifinden bakıldığında bu büyük kıta kuzey, orta ve güney olmak üzere üç bölgeye ayrılabilir. Bu üç bölgeye ek olarak batı ve doğu Afrika mutfakları da farklı yönleriyle dikkat çekmektedir.

Orta Afrika, doğuda Somali’den, batıda Senegal, kuzeyde Mali ve güneyde Kongo’ya kadar, kıtanın yaklaşık üçte ikisini kaplamaktadır.

Güney Afrika mutfağı; Hindistan, Çin, Avrupa ve Endonezya’dan gelen göçmenlerin kendi kültürel geleneklerini de yanlarında getirmeleri nedeniyle sıklıkla “gökkuşağı mutfağı” ya da “füzyon mutfağı olarak isimlendirilmektedir. Malay mutfağı bunun en mükemmel örneğidir.

“Gökkuşağı Mutfağı” şeklinde isimlendirilen bu mutfakta, kırmızı et, özellikle de geyik ve keçi eti temelli beslenme esastır.