DÜNYA MUTFAKLARI I - Deneme Sınavı - 12

Masada oturma düzeninde ev sahibi masanın başında oturur.

Meksika denince akla gelen en önemli içecek tekiladır. Tekila ilk olarak Aztek’ler tara­fından tanrılara adanan bir içecek olarak agave bitkisinden yapılmıştır.

Meksikalılar 1810’da İspanyollardan bağımsızlık kazanmak için harekete geçmişlerdir. On bir yıl süren bir bağımsızlık savaşının ardından, 1821’de bağımsızlık ilan edilmiştir.

Meksika’nın geleneksel ürünü olan mısır ülkede önemli miktarda üretilmekte. Meksika 2010 yılında 23,3 milyon ton mısır üretimiyle dünyanın 6. büyük mısır üreticisi olmuştur.

Meksika’nın Pueblo Eyaleti gastronomi başkenti olarak bilinmekte. Pueblo Eyaletinde yıl boyu taze sebze ve meyve üretimi yapılmakta ve dünyanın en çok rağbet gören sığır ve domuz etleri burada yetiştirilmektedir.

Lübnanlı göçmenlerden esinlenilerek hazırlanan ve sokaklarda hemen hemen her yerde satılan dönere “el huequito ”denir.

Plantain yüksek oranda nişasta içeren bir muz türüdür ve yakın akrabalarının aksine çiğ olarak tüketilmesi oldukça zordur. Bu nedenle pişirilerek yenir.

Huitlacoche tam olgunluğa ulaşmamış mısırda görülen bir tür mantar hastalığının gastronomik olarak değerli bir ürün olarak kullanılmasıyla elde edilen üründür. Bu hastalığa yakalanan mısırlar tam olgunlaşmadan toplanırlar ve mantarın mısırın şekerli suyunu emerek gelişmesi beklenir. Daha sonra bu siyah, topraksı kokuya sahip, isliymiş gibi bir aromaya sahip mantarımsı doku çorbaları, yemekleri ve quesadillaları tatlandırmada kullanılır.

Cazuela Mole, sos yapımında kullanılan topraktan yapılmış ve çok kısa sürede ısınabilen bir kâse türüdür. Meksikalı aşçılar tarafından çok tercih edilen bir gereçtir.

Comal, yuvarlak şekilde üzerinde tortilla pişirmek, biber közlemek ve sarımsak gibi sebzeleri pişirmek gibi işlemlerin yapıldığı, özel Meksika ızgarasıdır.

Sofreir de daha az yağda ve soteleme gibi hareketli olarak kızartma işlemi uygulanır. Sofreir, bir bakıma derin yağ yerine daha az yağ kullanılarak yapılan hafif kızartma işlemine verilen isimdir. Geleneksel olarak kullanımı çok yaygındır.

Poner a Sudar tekniği ile özellikle yumuşak kabuklu sebze ve meyvelerin kabuklarının yumuşatılarak soyulması amaçlanır. Bunun için ya kuru olarak ya da nemli ısı sebze veya meyveye uygulanarak derisinin etinden ayrılması sağlanır. Büyük parça sebze ve meyvelerin zarar görmeden ve özelliklerini kaybetmeden kabuklarından ayrılabilmeleri için yararlı bir tekniktir.

İiberyalıların açılımı ‘İspanyol kökenli toplumdur’. Günümüzde Güney Amerika’da yaşayan 70 milyondan fazla kişinin kökenlerinin İberyalılar’a dayandığı tahmin edilmektedir.

Alonso de Ojeda’ya Maracaibo Gölü kıyısındaki ahşap evlerin kendisine Venedik’i anımsatması üzerine bölgeyi İtalyanca ‘Küçük Venedik’ anlamına Veneziola olarak adlandırmıştır. Veneziola zamanla İspanyolca telaffuzda Venezuela’ya dönüşmüştür.

Güney Amerika’daki en küçük bağımsız ülke olan Surinam, 17. yüzyılda İngiliz ve Hollanda sömürgesi durumundaydı. 1954 yılına kadar Hollanda Guyanası ismini almıştır. Bağımsızlığını kazandığı 1975 yılına kadar Hollanda Antilleri olarak anılmıştır. Bağımsızlığını kazanmasıyla birlikte ülkenin ismi bölgenin ilk yerlileri olan Surinen topluluğuna ithafen Surinam olarak değiştirilmiştir.

İnkalar daha fazla tarım ürünü elde edebilmek için dağ yamaçlarına basamak şeklinde teraslar inşa etmişlerdir. Böylece kıtlığa engel olup insanlara daha fazla gıda maddesi sağlamışlardır. Bu tarım tekniğine ise ‘Teraslama’ demişlerdir.

Dünyadaki ilk patates üreticileri İnkalar’dır.

Quinine (Cinchona officinalis Anavatanı Peru ve Bolivya olan ve ilaç sanayiinde kullanılan bir üründür. Quinine tropikal ülkelerde yetiştirilir. Kabuğundan kinin/quinine/chininum çıkarılır. Gövde ve kök kabukları (Cortex Chinae) kullanılır. Tadı acıdır.

Kinoa İnkalar’ın ‘tahıl ana’ adını verdikleri mükemmel bir tahıldır. Arkeolojik verilere göre günümüzden 3000 ila 4000 yıl önce Bolivya, Peru, Ekvator ve Kolombiya’nın And Dağları üzerindeki yörelerinde Kinoa tarımına başlanmıştır. Günümüzde hala Orta ve Güney Amerika halkının çok kullandığı bir gıda maddesidir.

Brezilyalıların milli içkileri olan “Cachaça” şeker kamışından yapılır. Brezilya dışında pek bilinmeyen, futbol, karnaval ve samba arasında bir rütbede, kültürel önemi olan bir içkidir. Her ne kadar Brezilyalı olmayanlar cachaça’yı romla karıştırsalar da bunların tek benzerliği her ikisinin de şeker kamışı kaynaklı olduğudur.