DÜNYA EKONOMİSİ

Artan nüfusa bağlı olarak ortaya çıkan talebin giderilmesi ekonomik anlamda büyümeyi gerektirir. Ancak nüfus projeksiyonlarına göre gerçekleşmesi gereken büyümenin şimdiki tüketim kalıpları ile sürdürülmesinin mümkün olmadığı hesaplanmaktadır. Yeryüzü̈ insanlar tarafından yağmalanmaktadır. Bu yağmanın kontrol altına alınabilmesi için gelişmekte olan ülkelerin hızlı nüfus artışına bir çözüm bulunması gereği tartışılmaktadır. Bu hızlı nüfus artışı tüm dünya için bir tehdit olarak kabul edilmektedir. Bu tespit doğru olmakla birlikte gelişmiş ve gelişmekte olan ülkeler arasındaki ekonomik büyüme ile ilgili bir çelişkiyi yansıtmaktadır. Hızlı nüfus artışına tepki gösteren gelişmiş ülkeler yıllardır sürdürdükleri tüketim alışkanlıkları nedeni ile doğal kaynaklar üzerinde çok daha büyük zararlara neden olmaktadırlar.

Klasik ve Neoklasik teoride toplumsal nüfus ulus içinde hareketli fakat uluslararasında hareketsiz olan bir üretim faktörü olarak kabul edilmektedir. Emek ve sermayenin uluslararası mobilitesi düşük kabul edilirken, malların toplumlar arasındaki serbest dolaşımından söz edilmektedir. Klasiklere ve Neoklasiklere göre insanların doğup büyüdükleri topraklardan kopup göçmesi kolay değildir. Yüksek ücretlerin cazibesine kapılıp ülkelerini terk etmeyeceklerdir. Kaldı ki uluslararası mal ticareti, bu malların üretiminde kullanılan üretim faktörleri fiyatlarını da değişik ülkelerde birbirine eşitleyecektir. Ancak bu analizin açıklayıcılığı sınırlıdır. Ücretlerin dünya genelinde eşitlenmesinin gerçek dışı oluşu yanında insanları ülkelerinden koparan pek çok siyasal, sosyal, ekonomik, kültürel neden bulunmaktadır. Dolayısıyla toprağa bağlılık ikinci plana itilmiş̧ ve göç̧ talebi ön plana çıkmıştır.

ABD, 200 yıldan beri göç̧ alan bir ülkedir. Kuznets’e göre ABD’nin ekonomik büyümesinde almış̧ olduğu göçlerin olumlu katkısı bulunmaktadır. 1920’li yıllara kadar göçlerle birlikte ABD’ye gelen sermaye refah düzeyini yükseltmiştir. 1920’li yıllarda ABD göç̧ politikasına bazı sınırlamalar getirmiştir. 1921 yılında göçlerle ilgili kota getiren ilk yasa kabul edilmiştir. Bu dönemde Japonların ve Çinlilerin ABD’ye göç̧ etmeleri yasaklanmıştır. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra ABD’nin göç̧ politikası tekrar esneklik kazanmıştır. Kotalar kaldırılmıştır. Akrabalıklara ve mesleki özelliklere dayalı kabuller arttırılmıştır. Asya kökenli göçlere yeniden izin verilmiştir. Böylece nitelikli elemanların ABD ekonomisine katkılarını arttırmaya yönelik politikalar benimsenmiştir. ABD’nin temel göç̧ politikası diplomalı ve nitelikli insanları kendine çekerek ekonomik büyümesini destekler niteliktedir.

Almanya, Doğu ve Orta Avrupa’dan gelen göçleri karşılayan birincil ülke konumundadır. Demirperde kalkmadan öncede Alman Anayasası doğudaki Alman azınlıklarına otomatikman Alman vatandaşlığı hakkını vermekteydi. Bu nedenle 1949-1989 arası dönemde bile doğudan batıya sekiz milyon kişinin göçü gerçekleşmiştir.

Günümüzde ülkeler arası ilişkilerde iletişim ve ulaşım teknolojisindeki gelişmelere bağlı olarak çok büyük bir dönüşüm yaşanmaktadır. Küreselleşme kavramı altında çeşitli boyutlarda incelenen bu dönüşüme bilgi çağı da denilmektedir. Artık bilginin ışın hızıyla bilgisayarlar aracılığı ile dünyanın dört bir yanına iletilmesi mümkün hale gelmiştir. Bilgiye en kısa yoldan, en kolay şekilde ulaşmanın teknolojisini kurmuş olan gelişmiş ülkelere dünyanın dört bir yanından bilgi akmaktadır. Kısacası büyük bir bilgi göçü yaşanmaktadır. Günümüzde bilgiye ulaşmak ve onu en doğru şekilde kullanmak becerisine sahip olmak ülkeler için her şeyden önemli hale gelmektedir.