DOĞUM BİLGİSİ VE SUNİ TOHUMLAMA - Deneme Sınavı - 18

Doğmasal anomalilerin en sık görülenleri schistosoma reflexum (şistosoma refleksum), perosomus elumbus ve ikili acaibatlardır. Doğru cevap D'dir.

Molalar görünüş ve karakterine göre;

Doğru cevap A'dır.

Kısraklarda nadiren gözlenen mumifikasyon, ikiz gebelikle ilişkilidir. İkiz gebelik şekillendiğinde, fetüslerden biri genellikle diğerine göre daha yavaş gelişir ve daha küçüktür.

Küçük fetüs genellikle ölür. Eğer diğer fetüs yaşıyorsa, gebelik sürer. Ölü fetüs mumifiye olarak doğumda canlı yavru ile birlikte çıkartılır.

Koyunlarda mumifikasyon ikiz veya üçüz gebeliklerde görülebilir. Bazen mumifiyeolan fetüs, gebeliğin ikinci yarısında atılır, bazen de doğum sırasında canlı yavru ile birlikte çıkartılır.

Köpeklerde mumifikasyon Canine Herpes Virus enfeksiyonu ile ilişkilidir. Kedilerde ise, yavru sayılarının fazla olduğu durumlarda, plasenta yetersizliğinin bir sonucu olarak görülür.

Doğru cevap C'dir.

Uterusta ölen yavrunun deri altında, dokuları arasında ve vücut boşluklarında gaz birikerek şişmesi olgusuna, yavrunun amfizemi denir. Tüm evcil hayvanlarda görülürse de en çok ineklerde rastlanır. Annenin genel durumu bozuktur. Beden ısısı yükselmiştir.

Kötü kokulu yavru zarları genital kanalda görülür. Yavrunun kılları dökülür. Yumuşak dokularda erimeler vardır. Amfizemli yavruların tanısı çoğunlukla doğum sırasında konulur. Doğru cevap E'dir.

Gebelikte karşılaşılabilecek üç ödemli durum vardır. Bunlar; plasentanın ödemi, fetal zarların ödemi ve fetüsün ödemidir. Bunlar ayrı ayrı gelişebildiği gibi, birlikte de görülebilirler. Doğru cevap E'dir.

Hidroallantois olguları allantoisin yapısal ve işlevsel bozuklukları ile damarlarda şekillenen bozukluklar nedeniyle oluşur. Bu nedenle hidroallantois, fetal bir sorundan çok, genellikle annedeki plasentasyon bozukluğuna bağlı olarak gelişir. Bunun yanında, fetal böbrek hastalıklarının, mevsimin, beslenmenin (özellikle rasyonlarda A vitamini eksikliği sonucu endometriyumun hastalıklara karşı direncinin azaldığı durumlarda), ikiz ve üçüz gebeliklerin de hidroallantoisin oluşumunda rol oynadığı bildirilmiştir. Ayrıca, son yıllarda transgenik klonlama teknolojisi ve invitro fertilizasyonla üretilmiş fetüs taşıyan gebe sığırlarda, anormal plasentasyon şekillenmesi sonucu, hidroallantois görülme sıklığının arttığı da kaydedilmiştir.  Doğru cevap D'dir.

Ascites, yavrunun karın boşluğuna değişen miktarlarda sıvı toplanması ile karakterizedir. Çoğunlukla ruminantlarda rastlanır. Fetüsün infeksiyöz hastalıkları ve akondroplasti gibi gelişim defektleri ile ilişkili olarak oluşur. Bazen diğer hastalıklarla ilişkili olmadan, tek başına da gelişebilir. Doğru cevap B'dir.

Gebe ineklerin yeniden kızgınlık gösterip çiftleşmelerinin seyrek görülmesi, gebe ineklerde ikinci bir yumurtlamanın olduğuna ilişkin bulguların olmaması, üstelik gebelik sırasında serviks uterinin sıkıca kapalı olması nedeniyle, süperfetasyon ineklerde çok görülmez. Kısraklarda, gebeliğin 45. gününden sonra, aksesor korpus luteumların şekillenebilmesi için, kızgınlık ve ovulasyon oluşur. Bu nedenle, bu türlerde süperfetasyon teorik olarak olasıdır. Tayların doğum zamanları arasında çok büyük bir farklılık varsa veya aynı anda doğan yavruların büyüklükleri çok farklı ise, süperfetasyondan şüphelenilir.

Süperfetasyon sıklıkla kornu uterileri bağımsız olarak vajinaya açılan tavşanlarda görülebilir. Ancak, genel olarak, süperfetasyon her zaman şüphelidir. Doğru cevap E'dir.

Fetal anasarka, Ayrshire ırkı sığırlarda, otozomal resesif gen anomalisine bağlı kalıtsal bir bozukluktur. Doğru cevap A'dır.

Korpus luteum: Ovaryumda ovumun atılmasından sonra onun yerinde gelişen hormon salgılayan yapı.

Arthrogryposis: Eklemlerde kontraktür ve fibrozis.

Sindaktil (iki veya daha fazla parmağın birleşik olması)

Schistosoma Refexum (Şistosoma Refeksum): Ruminantlarda ve domuzlarda gözlenen en genel anomalilerden biridir. Göğüs ve karın  boşluklarının tamamen kapanmaması ile karakterizedir.

Koriyon: Yavruyu uterusta saran içten dışa üçüncü zar.

Molalar görünüş ve karakterine göre;
• Mola cystica (kese şeklinde),
• Mola sanguinolenta (içi kanla dolu),
• Mola villosa (villi koryalisleri çok gelişmiş),
• Mola carneosa (et şeklinde),
• Mola racemosa (üzüm salkımı şeklinde) gibi adlar alırlar.

Karunkula: Uterusun lamina propriyasında bez içirmeyen, maternal plasentanın işlevsel bölümü olan tomurcuk şeklindeki oluşum.

Amfizem: Uterusta ölen yavrunun deri altında, dokuları arasında ve vücut boşluklarında gaz birikerek şişmesi olgusuna, yavrunun amfizemi denir.

Plasentanın Ödemi: Yavru sularının miktarı artmaksızın, yavru zarlarında ödem oluşmasıdır. Çoğunlukla ruminantlarda görülür. Ödemler kotiledonlar arası bölgede kehribar sarısı renkte ve jelâtinimsi kalınlaşmalar şeklindedir. Plasentanın ödemi, doğumdan sonra vulvadan sarkan, ya da tamamen atılan, yavru zarlarının incelenmesi ile anlaşılır. Sıklıkla plasentitis ile  birlikte olur. Plasentanın ödemi güç doğumlara neden olmaz. Çoğunlukla abortla ve ölü doğumla sonuçlanır.

Hidrosel: Testisleri çevreleyen zarlar içinde sıvı birikimi sonucu oluşan bir veya iki torbanın şişmesi.

implantasyon öncesi evrede, embriyo teratojenlere karşı çok dirençli ve zona pellusida (ovumu çevreleyen şeaf
ve hücresiz kalın zar) bir kaç virüse karşı etkili bir bariyerdir. Buna karşılık, hızlı hücre bölünme ve farklılaşmasının olduğu embriyonik dönemde teratojenlere karşı çok duyarlıdır. Embriyonik ve fetal ölüm ile birlikte anormal yavruların doğumu, güç doğumlara ve
önemli ekonomik kayıplara neden olmaktadır.
Embriyonik ölüm plasentasyon şekillenmeden önce oluşursa, korpus luteumun yaşam süresi uzamaz ve bu erken embriyonik ölüm olarak adlandırılır. Annenin seksüel siklus
süresi etkilenmez. Embriyonik ölüm korpus luteumun yaşam süresinin uzamasından sonra oluşursa, geç embriyonik ölüm olarak adlandırılır. Bu durumda annenin seksüel siklus
süresi etkilenir. Embriyonik ölümlerde, embriyolar ya rezorbe olur (emilir) ya da bir sonraki östrusun çara akıntısı ile birlikte atılırlar