DOĞAL KAYNAKLAR VE ÇEVRE EKONOMİSİ

Mikroekonomik bakış
açısıyla kaynakların optimal düzeyini belirlemenin yanında çevreyi kuşatan daha
toplulaştırılmış büyüklüklere bakmak da önemlidir. Bu konular temelde iki açıdan incelenebilir. İlki çevre politikalarının ekonominin bütününü nasıl etkilediği konusudur.  İkinci olarak ekonomik sistem ile  çevresel sistemin etkileşimi üzerinde durmak gerekir.
Doğru cevap A seçeneğidir.

Çevrenin ekonomik faaliyetteki rolü, 18. yy’da Fizyokratlar tarafından ilk kez sistematik biçimde ele alınmıştır. Doğayı üretim için gerekli bir faktör olarak gören
Fizyokratlar bütün ekonomik fazlanın, toprağın (doğal kaynakların) üretkenliği
sonucunda ortaya çıktığını ileri sürmüştür. Çevre makroekonomi ilişkisini ortaya
koyan iktisatçılar arasında Malthus (1798), Ricardo (1817), Hotelling (1931) sayılabilir. Klasik ekonomi literatüründe de toprağın ekonomik faaliyetlerin temel kaynağı olduğuna dair görüş hakim olmuştur. Malthus tarafından toprak kıtlığının büyümeyi sınırlayıcı rolü fark edilmiştir. Nüfus Kanunu’nu ortaya koyan
Thomas Malthus (1766-1834)’a göre, gıda üretimine elverişli tarım alanlarının
mutlak kıtlığı nedeniyle toplumun bir kısmı sürekli olarak geçimlik düzeyin altında yaşamını sürdürecektir. Ricardo (1817) toprakta azalan verimler kanununun geçerli olmasının ekonomik büyüme ve dolayısıyla refah artışı ve nüfus üzerinde baskı yarattığını ileri sürmüştür. Buna göre cevap B seçeneğidir.

Üretim Faktörleri: Bir mal veya hizmetin üretimi için gerekli olan temel faktörlerdir. Geleneksel olarak üretim faktörleri, doğal kaynaklar, sermaye ve emek olarak üçe ayrılır. Doğal kaynaklar,
toprağın kendisi ile birlikte yeraltı ve yerüstü zenginliklerini belirtir.
Doğru cevap B seçeneğidir.

Hotelling , yenilenemez kaynaklar teori- sinin geliştirilmesine katkıda bulunmuştur. Hotelling özellikle orman, mineral ve diğer tükenebilir varlık arzında meydana gelen azalma dolayısıyla bu varlıkların kullanımlarının düzenlenmesine yönelik talebin ortaya çıktığını ifade etmektedir.

Kirlilik emisyonundaki azalmanın çevre kalitesini arttırarak ekonomiyi olumlu yönde etkilemesi beklenebilir.Örneğin bir çok malın üretilmesinde temiz suya ihtiyaç vardır. İkincisi çevre kalitesi diğer üretim faktörlerinin verimliliklerini etkilemektedir. Örneğin çevrenin daha temiz olması emeğin daha sağlıklı ve daha verimli olmasına yol açacaktır. Hava kirliliğindeki azalmanın tarımsal verimlilik üzerindeki olumlu etkisi verilebilecek başka bir örnektir. Hava kirliliğindeki azalma toprağın verimliliğini arttırarak bir çok ürünün dönüm başına elde edilen miktarını yükseltecektir.

Sıkı çevre politikaları firmaların kaynak israfını azaltmasını ve enerji kullanımında etkinlik artışını sağlamasını gerektirir. Aynı zamanda bu durum firmaları maliyetlerini azaltıcı daha yeni ve daha etkin üretim yöntemlerini seçmeye yöneltir. Porter, sıkı çevre politikası nedeniyle firmaların üretim maliyetlerinde meydana gelen azalmanın yurtiçi üretimi doğrudan canlandırmasının yanında yabancı ekonomilere kıyasla yerel ekonominin rekabetçiliğini arttıracağını ileri sürmektedir. Doğru cevap C'dir.

Geleneksel yaklaşıma göre çevresel düzenlemeler ülkelerin rekabet edebilirliğini olumsuz yönde etkilemektedir. Bunun nedeni çevre politikası uygulamalarının bir yandan maliyetleri arttırması diğer yandan da ticari engeller dolayısıyla ülkelerin rekabet gücünü olumsuz yönde etkilemesidir. Rekabet gücünü kaybeden firmaların piyasadan silinmesi durumunda ulusal ekonomilerin üretim düzeyleri azalacak, işsizlik artacak ve ihracat düzeyi gerileyecek ve döviz açığı ortaya çıkacaktır. Doğru cevap D'dir.

Çifte yarar hipotezi mevcut vergi sisteminin dengesiz olduğu ve piyasa davranışlarını yanlış yönlendirdiği varsayımı üzerine kuruludur. Doğru cevap E'dir.

İktisadi büyüme ile birlikte çevre kirliliğinin ve/veya çevre tahribatının artacağı, belli bir gelir düzeyinden sonra azalacağına ilişkin görüşe literatürde “Çevreye Uyarlanmış Kuznets Eğrisi (ÇUKE)” ya da Çevresel Kuznets Eğrisi adı verilmektedir. Doğru cevap A'dır.

Kompozisyon etkisi, gelir artışıyla birlikte ekonominin yapısal değişimini ve çevre üzerindeki olumlu etkisini ifade etmektedir (Borghesi, 1999: 6). Ülkelerin ekonomik kalkınma düzeyleri yükseldikçe temel ekonomik faaliyetlerin ekonomideki ağırlıkları değişmekte, tarımdan sanayiye, sanayiden de hizmetler ve bilgi sektörüne doğru bir geçiş süreci yaşanmaktadır. Doğru cevap B'dir.

Çevre politikası kavramı, üretim sürecinde yöntem ve kalite yanında, kamu sağlığı ve çevresel kaynakların korunması anlamına gelen çevre kalitesiyle ilişkili siyasal, yönetsel kararlar bütünü olarak tanımlanabilir.Yukarıdaki maddeler C seçeneğine götürür. Doğru cevap C'dir.

E seçeneğinde verilen ''Bu tür politika savunucuları çevre konusuna özel ilgi gösterilmesinin gerekli olmadığını düşünmektedirler.'' görüşü  Düzeltim Karşıtı Çevre Politikalarını savunanlara ait görüştür. Doğru cevap E'dir.

Çevreye bırakılan atık veya artıkların taşıması gereken nitel ve nicel koşulları tanımlayan standartlar Emisyon standartlarıdır. Doğru cevap B'dir.

Mikroekonomik çevre konuları çevresel kaynakların optimal düzeyde belirlenmesini kapsamaktadır

Çevrenin ekonomik faaliyetteki rolü, 18. yy’da Fizyokratlar tarafından ilk kez sistematik biçimde ele alınmıştır

Nüfus Kanunu’nu ortaya koyan Thomas Malthus (1766-1834)’a göre, gıda üretimine elverişli tarım alanlarının mutlak kıtlığı nedeniyle toplumun bir kısmı sürekli olarak geçimlik düzeyin altında yaşamını sürdürecektir.

Biyosfer: Bir gezegenin dış kabuğunun; hava, toprak, kaya ve su içeren, içinde yaşam bulunan yeryüzü bölümüdür.

Doğal Sermaye: Toprak, hava, su, yaşayan organizmalar ile yaşam ve refahın devamı için gerekli ekosistem mal ve hizmetlerini sağlayan dünya biyosferinin tüm oluşumlarıdır. Ayrıca bunlar insanın bütün ekonomik faaliyetlerinin temelidir.

Makroekonomi: Az sayıda, ekonominin bütünüyle ilgili ve büyük ölçüde toplulaştırılmış değişkenlerin analizini konu alan ekonomi dalıdır. Üretim, istihdam düzeyi, fiyat istikrarı, büyüme makroekonominin inceleme alanına giren konular arasında yer alır.

Üretim Faktörleri: Bir mal veya hizmetin üretimi için gerekli olan temel faktörlerdir. Geleneksel olarak üretim faktörleri, doğal kaynaklar, sermaye ve emek olarak üçe ayrılır. Doğal kaynaklar, toprağın kendisi ile birlikte yeraltı ve yerüstü zenginliklerini belirtir.