DOĞAL KAYNAKLAR VE ÇEVRE EKONOMİSİ

Ekosistem, insan ve diğer canlı toplumların (popülasyonların) bir arada uyum ve denge içinde varlık ve gelişmelerini sürdürebilmeleri için gerekli ve var olan koşulların bütünü olarak tanmlanabilir.

İnsanın, ekolojik sistem içinde çevresiyle olan ilişkisi bağlamında, çevre etiği ve çevre sorunlarını analiz eden felsefecilere ve felsefi tartışmalara göre, iki yaklaşım çerçevesinde çevre ve çevre sorunları tanımlanmaktadır. Birinci yaklaşım, insan ve insan refahını merkeze koyan insanmerkezli yaklaşım; ikinci yaklaşım ise çevre ve çevrenin sürdürülebilirliğini merkeze koyan çevremerkezli yaklaşımdır.

Kaynağın varlığının farkında olunması ve bilinmesi; Kaynağın  faydalı olması ve kaynağı çıkaracak, işleyecek teknik bilgi, beceri ve yetenek olmasıdır. Bu üç şart, Bir mal ya da varlığın kaynak olabilmesi için gerekli şartları kapsamaktadır.

Doğal kaynağın kritik noktası; doğal kaynağın varlığını ve neslini sürdüremeyecek derecede azalması ve tükenmesi durumundaki miktarı ve sayısı olmaktadır. Bu bağlamda orman ve bazı fauna, flora ve bitki örtüleri de aynı durumdadr.

Doğal kaynaklarla ilgili temel sorunlarla birlikte, beraberinde ortaya çıkan diğer sorunları: Doğal kaynaklarda mülkiyet hakları, Doğal kaynağı işleme ve koruma, Doğal kaynak yönetimi, Doğal kaynak kullanım oranında sosyal optimalite ve Doğal kaynaklarda mülkiyet hakları olarak ifade etmek mümkündür.

Barış anlaşmaları günümüzde ekonomik ve ekolojik sistem içerisinde, üzerinde düşünülmesi ve uğraşılması gereken çok önemli konular arasında sayılmaz.

Tarımsal üretim için toprak ve doğal kaynakların önemini vurgulayan ilk iktisadi düşünce Fizyokrasidir.

Bilgi teknolojilerinin gelişmesi, 1972 yılında Roma Klübü tarafından yayınlanan “Büyümenin Sınırları” isimli bir raporda dikkat çeken temel konulardan biri değildir.

Doğal kaynakların üretim fonksiyonları belirsiz olması, doğal kaynaklarla ilgili sorunlardan birisidir.

Sanayi Devrimi ile birlikte, insanın doğal çevresi üzerindeki verdiği zararları artıran ve kontrolsüz bir hâle dönüştüren nedenler: nüfusun artması, üretim, tüketim ve kömür çe- lik gibi yenilenemez kaynakların kullanımı ile birlikte artan ekonomik faaliyetler ve beraberinde oluşturduğu kentleşme süreçlerine bağlı olarak insanın doğal çevresi üzerindeki verdiği zararları artıran süreçlerdir.