DİPLOMASİ TARİHİ

De facto tanımada bir ülke diğerinin mevcut olduğu gerçeğini kabul etmekle yetinir, ancak hukuki sonuç doğurabilecek ilişki ve tasarruflardan kaçınır.

Bir ülkenin uluslararası hukuka konu olmasının diğer bir önemli kanıtı da Birleşmiş Milletler üyesi olmasıdır. Bu üyelik evrensel bir tanımanın işaretidir.

Kuramsal olarak bir ülke nezdindeki mukim büyükelçi “devletini” temsil eder. Bu nedenle büyükelçiye temsil yetkisini veren güven mektubu devlet başkanları tarafından imzalanır ve devlet başkanı, birinci tekil şahıs olarak kaleme alınmış olan mektubun metninde büyükelçinin kendisinin güvenine sahip temsilcisi olduğunu belirtir.

Büyükelçilerin yorumunu, tahlilini, değerlendirmesini ve bazen de tavsiyelerini içeren raporlara gizli rapor veya siyasi rapor denir.

1961 Viyana Konvansiyonu'nda diplomatik misyonların işlevleri arasında ''kabul eden devlet nezdinde kendi devletinin ve vatandaşlarının çıkarlarını uluslarası hukukun müsadesi ölçüsünde korumak'' ya yer verilmiştir.

Güven mektubunu sunma tarihine göre en kıdemli büyükelçi kordiplomatik duayeni olur.

İvedi raporlar mutlaka telgrafla gönderilir.

En geleneksel hizmet ataşeleri askeri ataşelerdir.

Argeman: Yeni bir büyükelçi atanacağı zaman kabul edecek ülkenin bunu önceden onaylaması anlamına gelir.

Ülkemiz Birleşmiş Milletlerin kurucu üyesidir.