DİN EĞİTİMİ VE DİN HİZMETLERİNDE REHBERLİK

Dinî şüphe, benliğin gelişimi, bağımsızlık duygusu ve ihtiyacı, tenkitçi düşünme, kendini ifade etme aşamasındaki gencin geçici bir süre yaşayabileceği bir tecrübedir

Bülûğ dönemiyle birlikte gençte ortaya çıkan kendini tanıma ve bütünleme ihtiyacı, beraberinde başkalarıyla diyalog şeklinde kurulan iletişim ortamında giderilmeye çalışılır. Çünkü diyalog, iletişimin en yüksek düzeyidir ve ancak tarafların birbirine karşılıklı değer verdiği, saygı duyduğu bir iletişim ortamı içinde gerçekleşir. Değişik sebeplerle motive olan dinî duygu ve düşüncelerin davranışlara dönüşme aşamasında benzer davranış kalıplarını içeren rol modelleri, kişiye büyük davranış kolaylığı sağlar ve dolaylı olarak eğitici bir fonksiyon görür

Yetişkinlik dönemi, gelişim özellikleri bakımından ilk yetişkinlik, orta yetişkinlik ve son yetişkinlik (yaşlılık) olmak üzere üç safhada incelenir.

İlk yetişkinlik, ergenlikte yaşanan dinî şüphe, kararsızlık ve çalkantıların görece durulmaya başladığı; dinî hayatta bir dengelenme, yeniden yapılanma, eski inanç ve alışkanlıkları gözden geçirip düzenleme yönünde gelişmeler yaşandığı bir dönemdir.

Yaşlanma döneminin en belirleyici özelliklerinden biri de, ölüm gerçeğinin pek çok vesile ile ve her an kendini gösterdiği, ölüme yaklaşmış olma korkusunun derinden yaşandığı bir dönem olmasıdır. Kontrolsüz seyrettiği zamanlarda kaygı ve depresyona neden olabilecek bu durum, ancak ölüm bilincinin kazanılması ile ortadan kaldırılabilir; ya da en azından hafifletilebilir. Bu açıdan yaşlanma döneminde gerçekleştirilen din eğitimi ve kazandırılan ölüm bilinci, yaşlıların hayatın son safhasına daha sakin ve daha serinkanlı ve daha teslimiyetle girmelerine imkân verir.

Çocukta ahlâk ve adalet duygularının gelişmesinde de anne baba tutumlarının büyük etkisi vardır.

“insanın dinî gelişimi için gerekli öz” anlamındaki fıtrat hali, çocuk konuşmaya başlayıncaya kadar devam eder. Bu da yaklaşık 2 yaş civarıdır.

Genellikle 2-6 yaşları arası ilk çocukluk dönemi olarak kabul edilir.

Dinî gelişimle ilgili yapılan araştırmalara göre, Türkiye’de çocuklar 7 yaşından itibaren inançla ilgili konularla yakından ilgilenmekte ve 10-12 yaşlarından itibaren de metafizik alana ilişkin sorular sormaktadırlar. (Yavuz, 1987; Yıldız, 2007).

Psikolojide “dinî uyanış” veya “dinî gelişim çağı” olarak tanımlanan çağ Bülûğ çağıdır.

Muhatap almak gençlerle etkili bir dinî iletişimin kurulabilmesi için iletişim ağını altüst eden davranışlardan ve ifadelerden birisi değildir.

Birçok kişi, sıradan dinî hayattan, dinî arzunun üstün olduğu davranışa doğru gelişim göstermekte veya geleneksel dinî hayattan, daha içten tasavvufî bir hayata geçiş yaptığı dönem Orta Yetişkinlik Dönemidir.

Dinle ilgili sorular ve şüphelerin yaygın olarak görüldüğü dönem Ergenlik Dönemidir.

Din eğitiminde İyi bir öğütçü yerine iyi bir dinleyici olunması gereken dönem Ergenlik Dönemidir

a

c

d

b

e