DEVLET BORÇLARI

Bilindiği gibi klasik iktisadi yaklaşımın temel varsayımları;
• Ekonomide tüm fiyatların sürekli tam esnek olduğu,
• Ekonomide gizli bir elin ekonominin hemen her zaman piyasayı temizleyecek (talep
ve arzı eşitleyecek) ve dolayısıyla etkin kaynak dağılımını sağlayacak şekilde tam
istihdamda faaliyette bulunacağı,
• İleri görüşlü kişilerin kendi yaşam döngülerine göre tüketim planlaması yaptıkları bugünkü gelirleri arttığında kişilerin bugünkü tüketimlerini artıracakları,
• Paranın ekonomik işlemlerde yalnızca bir örtü ve para talebinin faiz oranlarından bağımsız olduğu, bu nedenle para arzındaki artışın malların göreli fiyatlarını değiştirmeksizin fiyatlar genel düzeyini artıracağı,
• Faiz oranının, tasarrufu temsil eden fon arzı ve yatırımı temsil eden fon talebinin karşılaştığı ödünç verilebilir fonlar piyasasında belirlendiğidir.

Neoklasik yaklaşıma göre ekonomide kişiler belirli ölçüde ileri görüşlü ve rasyonel davranmaktadır. Bu yaklaşım üç temel varsayıma dayanmaktadır. Bunlardan birincisi, bir ekonomide bireylerin tüketiminin zamanlar arası bir optimizasyon sorunu olarak kabul edilmesidir. İkincisi, bireylerin yaşamlarının sınırlı olmasıdır. Üçüncüsü ise tüm zamanlarda piyasaların dengede olduğu varsayımıdır. Neoklasik yaklaşımda ifade edilen bu varsayımların her biri, bütçe açıklarının ve devlet borçlanmasının etkilerinin belirlenmesinde önemli rol oynamaktadır.

Keynesyen yaklaşımın temel varsayımları şu şekilde sıralanabilir:
• Ekonomi eksik istihdamda dengeye geldiği ve tam istihdamın istisnai bir durum olduğu,
• Fiyatların esnek değil yapışkan olduğu,
• Kişilerin ileri görüşlü olmadıkları,
• Kişilerin cari tüketimlerinin büyük oranda cari gelirlerine bağlı olduğu, faiz oranlarından etkilenmediği

Keynes’in ekonomik dalgalanmalara ilişkin temel düşünceleri, 1936 yılında yayımladığı “İstihdam, Faiz ve Paranın Genel Teorisi” adlı eserinde yer almaktadır.

Keynesyenler, klasik ve neoklasik iktisatçıların aksine ekonominin eksik istihdamda olduğunu belirtmektedirler.

Monetaristlere göre devlet borçlanması olağan bir kamu geliri değildir. Çünkü bütçe açıklarının kapatılması için borçlanmaya başvurulduğu durumda kısa dönemde ekonomide üretim artışı olabilecektir. Fakat borçların vadesi geldiğinde bu durum enflasyonist etki meydana getirecek ve para politikasının işleyişini olumsuz etkileyecektir.

Devletin kamu harcamalarındaki bir artışı borçlanma yoluyla finanse ettiği durumda artan faiz oranları nedeniyle özel yatırım harcamalarının azalmasına dışlama etkisi denilmektedir.

Borçlanmanın Ekonomik Etkilerini Belirleyen Faktörler

Bir ekonomide oluşturulan reel milli gelirin yıldan yıla artmasına ekonomik büyüme, bu artışın oransal büyüklüğüne de büyüme hızı denir.

Ekonomik kalkınma, ekonomik büyümeyi de içine alarak ekonominin nitelik ve nicelik açısından gelişmesidir.

Dış borçlanmanın eflastyonist/ dflastyonist etkileri Alınan borcun nasıl kullanıldığına, geri ödemenin ne şekilde yapıldığına ihracatın ve döviz gelirlerinin yapısına, ülkedeki döviz durumuna bağlıdır.

Devlet borçlanmasına karşı çıkan temel yaklaşım klasik iktisat düşüncesidir.

Klasik İktisadi Yaklaşımın Temel Varsayımları

Kamu açıklarının borçlanma veya vergilerle finanse edilmesi sonucu bu finansman şekillerinin etkilerinin denk olacağının varsayılması, literatürde daha önce D.Ricardo tarafından da öne sürüldüğü için Ricardocu denklik teoremi olarak adlandırılmaktadır

Neolasik Yaklaşımın Temel Varsayımları;

Neolasik yaklaşıma göre;

Keynesyen yaklaşımın temel varsayımları

Devletin kamu harcamalarındaki bir artışı borçlanma yoluyla finanse ettiği durumda artan faiz oranları nedeniyle özel yatırım harcamalarının azalmasına dışlama etkisi denilmektedir.

Borçlanmanın Ekonomik Etkilerini Belirleyen Faktörler

Dış borçlanmanın ekonomik etkileri