Destinasyon Pazarlama Örgütleri

Destinasyonların yönetilmesinde profesyonel örgütlenmelerin eksikliği o destinasyonda
uzun vadede aşağıdaki sorunları beraberinde getirebilir 
• Turizmin gelişmesi ve pazarlaması konusunda birbirinden kopuk yaklaşımlar,
• Bölgesel turizm işletmeleri arasında iş birliğinin eksikliği,
• Turizm endüstrisinin olanaklarının yetersiz kalması,
• Bölgesel kamu kuruluşlarının yetersiz desteği,
• Turizmi ilgilendiren önemli sorunlar, konular ve fırsatlar için girişimlerin başarısız kalması.

Destinasyonların imajını, markasını ve konumunu yöneten, pazarlayan ve yönlendiren profesyonel ve kuruluş şekline göre kâr amaçlı ya da kâr amacı gütmeyen kuruluşlara “Destinasyon Pazarlama Örgütleri (DPÖ)” adı verilmektedir.

Destinasyon Pazarlama Örgütü, faaliyet alanlarına göre yapıları incelendiğinde karşımıza farklı kategorilerde DPÖ’ler çıkmaktadır. Dünya Turizm Örgütü, DPÖ’leri genel anlamda yönetim şekli ve boyutuna göre aşağıdaki kategorilerden birine dâhil etmektedirler;
• Ulusal anlamda destinasyon yönetiminden ve pazarlamasından sorumlu ulusal turizm örgütleri ya da yönetimleri,
• Belirli bir coğrafi bölgenin turizminin yönetim ve pazarlamasından eyalet ya da bölgesel bazda sorumlu olan örgütler,
• Kent, kasaba veya daha küçük coğrafi alanların turizm yönetiminden ve pazarlamasından sorumlu kongre ve ziyaretçi büroları.

Destinasyon Pazarlama Örgütleri ile destinasyonlar, rakiplerinden kendilerini farklılaştırmak için daha esnek, hızlı ve yaratıcı çözümler sunabilme ve olası riskleri en aza indirebilme potansiyeline sahip bir yapı yaratmış olur.

Günümüzde sayıları 5000’i bulan Kongre ve Ziyaretçi Bürolarının ilki 1895 yılında Amerika’nın Detroit şehrinde kurulmuştur.

Bölgesel turizm örgütleri, turizmin yönetim ve pazarlamasını belirli bir coğrafi sınırlar içerisinde kalan bölgelerin çıkarları ve amaçları doğrultusunda yönetmeye çalışan örgütlerdir.

Ulusal Turizm Yönetimi'nin görev ve sorumlulukları arasında:
• Ülke imajı oluşturulması konusunda mutlak otoriteye sahip olmak,
• Ülke (destinasyon) için marka değeri belirlemek, farkındalığı artırmak, sunulan
mal ve hizmetler hakkında kalite garantisi vermek suretiyle yeni tüketicileri cezbetmek,
• Enformasyon hizmetlerinde standardizasyona giderek enformasyon dağıtım kalitesini
yükseltmek, enformasyonun hedefe doğru şekilde ulaştırılmasını sağlamak,
• Turistik mal ve hizmetlerin sürekli yenilenmesi konusunda Bilgi Teknolojisi (IT)
destekli ürün yönetimine yatırım yapmak,
• Yeni ürün geliştirilmesi ve pazarlanmasında özel sektörle iş birliği yapılarak pazarlamaya
doğrudan ve daha aktif katılımda bulunmak,
• Kamu kaynağının kullanımına ilişkin gereken şeffaflığı sağlamaktır.

Destinasyon Pazarlama Örgütü'nün bilinen örgüt modellerinden biri tamamen devlet destekli, diğeri kamu - özel sektör ortaklığı ve bir diğeri ise özel sektör ağırlıklı olmak üzere üç şekildedir.

Kamu ve Özel Sektör İş birliği (KÖSİ) kavramı, genel olarak kamudaki sabit sermaye (altyapı) yatırımlarının gerçekleştirilmesi, kamusal hizmetlerin sağlanması için kamu ve özel sektör arasındaki iş birliği uygulamalarını ifade etmektedir.

Kamu tarafından yönetilen Destinasyon Pazarlama Örgütleri bütün kamu yararını gözetmek durumundadır. Ülkesel boyutta Turizm Bakanlıkları, Bölgesel Müdürlükler ve İl Müdürlükleri bu örgütlere örnek gösterilebilir.

Kamu ve Özel Sektör İş birliği (KÖSİ) kavramı, genel olarak kamudaki sabit sermaye (altyapı) yatırımlarının gerçekleştirilmesi, kamusal hizmetlerin sağlanması için kamu ve özel sektör arasındaki iş birliği uygulamalarını ifade etmektedir.

DPÖ’lerin daha çok özel sektör tarafından yönlendirildiği bu modelde:
• Özgür pazar güçleri vardır.
• Destinasyon tutundurma girişimleri özel sektör öncülüğünde yapılmaktadır.
• Devlet koordinatör görevini üstlenmektedir.
• Gönüllü kalite güvence şemaları vardır,
• Turizm stratejilerinde devlet daha çok koordinatör rolündedir.
• Turizm vergisinin toplanması ve dağıtımında özel sektörün rolü vardır.
• Birçok turizm ürünü özel sektörün elindedir.

Değişen teknolojiye adapte olmak: Yetersiz insan ve finans kaynakları, Internet teknolojisi eski yöntemlerle yapılan pazarlamayı temsil etmemektedir, web sayfaları müşterilerin kendilerine has ihtiyaçları karşılayamamaktadır.
Yönetim beklentileri:  DPÖ’lerin yerel halktaki liderlik rolü,, Tüketici davranışındaki değişimlerin fark edilmesinde iletişimin daha etkin olması, Yerel halkla ilişkilerin planlama ihtiyacı
Destinasyon pazarlamasından destinasyon yönetimine geçiş:  DPÖ sorumluluklarının daha karmaşıklaşması, Planlama ve gelişim projelerinde daha çok yer almak, Büro yapılarının değişim ihtiyacı
Rekabetin yeni boyutlarına karşı koymak:  Diğer destinasyonlarla pazar payı için mücadele etme,
Kâr amacı güden destinasyon pazarlama örgütlerinin belirmesi, Diğer sektörlerle az olan fonlar için yarışa girmek, Yeni destinasyon yönetim düzeninde yaratıcı ortaklıkları fark etmek, Coğrafi sınırlar ötesinde olan ortaklıklar, Ortaklıklar kurmak için yetersiz teşvikler, Yaratıcı ortaklık fikirlerine ihtiyaç olması
Başarı için yeni performans ölçümleri bulmak: Sorumluğu gösterme ihtiyacını arttırmak, Doğru örnek edinmeler ve örnek edinme ortaklıkları bulmak, Sorumluluk ve pazarlama araçlarının değişmesi ama değerlendirmelerin hâlâ aynı geleneksel yöntemlerle yapılması

Ülkenin ulusal turizm örgütü Turespana, aynı zamanda, İspanya’nın yurt dışındaki turizm tanıtımından sorumlu özerk bir kuruluştur. Bölgesel yönetimler ve özel sektörle sürekli iletişim ve iş birliği içindedir. 2006 yılı toplam bütçesi 138,2 milyon Avro’dur. Yur dışında 31 turizm bürosu bulunmaktadır.

İtalya’nın resmî ulusal turizm örgütü olarak kabul edilen ENIT (Ente Nazionale Italiano per il Turismo) 1919 yılında kurulmuştur ve sektör kuruluşlarına pazar geliştirme ve talep yaratmada destek sağlamaktadır.

İngiltere turizm yönetiminden sorumlu örgüt olan Visit Britian, 2003 yılında kurulmuştur.

Türkiye’de destinasyon pazarlama ve tanıtım düzeyindeki çalışmalar Kültür ve Turizm
Bakanlığı tarafından yürütülmektedir.

Kültür ve Turizm Bakanlık'ı ile birlikte bazı kamu kurum ve kuruluşlar ile özel sektör, çeşitli sivil toplum örgütleri, hava yolu işletmeleri, tur operatörleri ve seyahat acentaları, üniversiteler ve yerel yönetimler de turizm yapısı içerisinde yer alan kuruluşlardır.

Özel Sektörün Öncü Olduğu Destinasyon Pazarlama Örgüt Modeli'ne  örnek olarak, ABD, Japonya ve son dönemleriyle Hollanda verilebilir.

Destinasyon Pazarlama Örgütleri’nin, boyutları anlamında yerel, bölgesel ve ulusal olarak ayrılmaları göz önüne alındığında, destinasyonun boyutuna göre destinasyonu yöneten, şekil veren, pazarlayan ve tüketenler arasında da doğal olarak farklılıklar olacaktır.