DESTİNASYON YÖNETİMİ - Deneme Sınavı - 13

Tarihi eserler

Ayrılmazlık

Kültür

Uzak destinasyonlar

Çoklu destinasyon

İkincil destinasyon

Yiyecek içecek işletmeleri

Destek hizmetler

Destinasyon pazarlaması

Destinasyon gelişimi planlaması

Jansen-Verbeke (1988) destinasyon kaynaklarını, bir destinasyonu ziyaret kararındaki önemlerine göre temel kaynaklar; çekicilikler, faaliyetler ve destinasyonun mevcut olanakları gibi temel karakteristiklerdir. Bu karakteristikler genellikle turistlerin bir destinasyonu ziyaret etmesinin temel nedenini oluşturmaktadır. Aynı zamanda kültürel olanaklar, fiziksel karakteristikler, spor-eğlence faaliyetleri ve sosyokültürel özellikleri de içermektedirler.

Jansen-Verbeke (1988) destinasyon kaynaklarını, bir destinasyonu ziyaret kararındaki önemlerine göre ek kaynaklar; ziyaretçiler tarafından kullanılan ulaşım ve turizm danışma büroları gibi yapıları kapsamaktadır. Başka bir ifadeyle ek kaynaklar; destekleyici hizmetlerden ve otel, restoran, havaalanlarına ve turistik faaliyetlere ziyaretçilerin kolay ulaşmasını sağlamaya yönelik destinasyon yönetiminden oluşmakta ve park imkânları, levha-işaret rehberleri, haritalar ve destinasyonun turistlere sunduğu imkânların ulaşılabilirliğini kolaylaştıran diğer hizmetleri içermektedir.

Temel kaynaklar, turistlerin destinasyonlara yönelik ziyaretlerinin temel nedenini oluşturmaktadır. Sosyokültürel Kaynaklar;

Godfrey ve Clarke (2003)’e göre, bir destinasyondaki turizm kaynaklarından ‘Etkinlikler’;

Godfrey ve Clarke (2003)’e göre, bir destinasyondaki turizm kaynaklarından ‘Doğal Kaynaklar’;

Bir destinasyondaki temel çekicilik unsurlarından ‘Kültürel Çekicilikler’; tarihî ve arkeolojik alanlar, mimari, müzeler, tiyatrolardan oluşmaktadır.

Page (1995)’in tipolojisine göre destinasyonlar yaşam alanlarının farklılıklarına göre aşağıdaki şekilde sınıflandırılmaktadır:

Literatürde destinasyonların sınıflandırılmasında farklı ölçütlerin baz alındığı sınıflandırmalara da rastlamak mümkündür. Bu sınıflandırmalar arasında en çok kabul görenlerden biri Mckercher (2001) tarafından yapılan destinasyon sınıflandırmasıdır. Bu sınıflandırmaya göre destinasyonlar ikiye ayrılmaktadır. “Ana (birincil) destinasyonlar” turistlerin ziyaret etmeleri için birincil motif olacak kadar çekici ve turistleri birkaç gün tatmin edebilecek kapasitede olan destinasyonlardır. Oysa “ikincil destinasyonlar”, birincil destinasyonun ziyareti esnasında ziyaret edilmesi gereken ilginç ve gerekli destinasyonlar olarak tanımlanmaktadır. Örneğin Bursa seyahati sırasında, Trilye ve Mudanya’nın kısa süreli olarak ziyaret edilmesi gibi.

Page (1995)’in tipolojisine göre destinasyonlar yaşam alanlarının farklılıklarına göre aşağıdaki şekilde sınıflandırılmaktadır:

Destinasyon kavramının “turistik istasyon”, “turist varış yeri”, “turistik mahal”, “yönelim” gibi farklı kavramlarla ifade edildiği görülmektedir.