DAVRANIŞ VE ÖĞRENME SORUNU OLAN ÇOCUKLARIN EĞİTİMİ - Deneme Sınavı - 10

Bu yararlar; (a) sorunu açık ve anlaşılır biçimde ortaya koyma, (b) bilimsel dayanaklı uygulamaların kullanımını kolaylaştırma, (c) ekip üyelerine, sorun davranışlara yeni ve farklı biçimlerde tepki vermeyi öğretme, (d) öğrencinin kendini yönetmesini sağlama, (e) planın uygulama güvenirliğinin yüksek olmasını sağlama ve (f) akranların sorun davranışa verecekleri uygun tepkileri kazandırma.

Doğru cevap B'dir.

Doğru cevap A seçeneğidir.

Doğru cevap C seçeneğidir.

Doğru cevap E seçeneğidir.

Doğru cevap D seçeneğidir.

Doğru cevap C seçeneğidir.

Doğru cevap A seçeneğidir.

Doğru cevap D seçeneğidir.

Doğru cevap A seçeneğidir.

Doğru cevap D seçeneğidir.

Doğru cevap C seçeneğidir.

Akran merkezli uygulamalarda öğretmen, öğretim ortamını düzenler ama öğretim ve öğrenme akranların birlikte gerçekleştirdiği deneyim ve etkileşimler sonucu oluşur.

Olumlu karşılıklı dayanışma: Tüm grup üyeleri ortak bir amaç için birlikte çalışır. Grubun başarısı için her grup üyesi, anahtar rol oynar ve grupta yer alan diğer öğrencileri destekleme sorumluluğunu paylaşır. Her bir grup üyesi belirlenen amaca ulaştığında grup başarılı olmuş sayılır.

Okulöncesi dönemde gelişim, tüm alanlarda (bilişsel, sosyal, duygusal, fiziksel ve dil) hızlıdır. Özellikle anaokulu döneminden itibaren dil ve bilişsel gelişime paralel olarak, çocuk sosyal gelişimde anlamlı kazanımlar elde etmeye ve sosyal becerilerde yetkinlik kazanmaya başlar. Yetişkin ve akranlar ile olumlu sosyal etkileşimler başlatma ve sürdürme, çocuğun ileride akademik ve sosyal yaşamını etkileyen en önemli değişkenlerden biri olarak görülmektedir. Normal gelişim gösteren çocuklar sosyal etkileşim başlatma ve sürdürmede doğal bir şekilde yetkinlik kazanabilirken, özel gereksinimli çocuklar bu becerileri edinmede ve sürdürmede yetişkin ve akran desteğine gereksinim duyabilmektedirler. Bu bağlamda, yetişkinler ve akranlar ile sosyal etkileşim kurma ve sürdürmede görülen sıkıntılar davranış ve öğrenme sorunu olan çocukların en temel sorunlarından birisidir. Bu nedenle, davranış ve öğrenme sorunu olan çocuklara uygun sosyal etkileşim başlatma ve sürdürme becerileri kazandırma öğretim programlarında öncelikli olarak yer verilmesi gereken konulardandır.

Snell ve Janey (2000)’e göre, bir dersi ya da bir etkinliği başarılı bir biçimde grupla akran öğretimi uygulaması biçiminde planlamak için aşağıda sıralanan basamakların yerine getirilmesi gerekir.

Birebir akran merkezli öğretim “Bir öğreten çocuğun (öğreten akran) diğer bir çocuğa (öğrenen akran) yardımcı olduğu, bir öğrencinin usta/öğreten, diğer öğrencinin çırak/öğrenen olduğu çalışma” olarak da tanımlanabilmektedir.

Özellikle 1980’li ve 1990’lı yıllarda yapılan çalışmalar, birebir akran merkezli öğretimin akademik, sosyal ve ekonomik kazanımlarına ilişkin bilimsel dayanak oluşturmuştur.

PALS Merkezinde Akranlar Arası Sosyal Etkileşimi Destekleyen Değişkenler (Tablo)

Starin ve Odom (1986), anaokulu ve ilköğretimin ilk kademeleri için öğreten akran seçilirken aşağıdaki durumların göz önüne alınması gerektiğini savunmaktadırlar:

Öğreten akranlar:

Rehberliğe dayalı uygulama yapma: Öğreten akran, öğrenen akran rolündeki öğretmenle uygulama alıştırmaları yapar. Öğretmen, öğreten akranın performansına ilişkin dönüt verir.