ÇOCUKLUK SOSYOLOJİSİ

Babil uygarlığı

Antik Çağ

Mantık-Fizik-Ahlak

Doğru vatandaş

Maffeo Vegio

Çocuk hakları

Sanayi iş kolunda 10 yaş altı çocukların çalışması

Yenidoğan

Her şeyin küçüğü

1824

Çocuk Hakları Sözleşmesi’nin birinci maddesine göre erken yaşta reşit olma durumu hariç, on sekiz yaşına kadar her insan çocuk kabul edilmektedir

XVIII. Yüzyıl ortalarında, Voltaire, Diderot ve Helvetius gibi aydınlanma düşünürleri, çocukluğu, “şeytanın üzerinden elini çekmediği, kötülüğe ve günaha sürekli bir eğilim değil, bir saflık dönemi” olarak sunmaya ve tanıtmaya çalışmışlardır

Yunan şehir devletlerinde tüm okulların temel felsefesi “doğru vatandaş” yetiştirmek üzerine kuruludur

Gymnasium: Yunan eğitim kurumlarının en erken biçimidir. Erkek çocuklarının beden eğitimi faaliyetlerinin yapıldığı bir nevi spor okulu olan yapılar daha sonra diğer eğitim dallarını da kapsayarak “okul” kimliği kazanmış ve Helenistik Dönemden itibaren okuma-yazma, güzel sanatlar ve spor eğitimini içeren ilköğretim kurumlarına dönüşmüştür.

Batı’da çocukluk algısındaki değişim XVI. ve XVII. Yüzyıllarda görülmeye başlamıştır. Çocukluk anlayışının ve yaşam tarzının değişmesi kendisini en çok da eğitim alanında belli etmiştir. Bu dönemde ayrı bir çocukluk kavramının ortaya çıkışı

Yunan site-devletlerinde insanlar, devletin ve toplumun menfaati için feda edilebilirdi. Bir bebek dünyaya geldiğinde, görevlendirilen heyet tarafından muayene edilirdi. Heyetin yaşama kabiliyetine sahip gördüğü gürbüz bebeklerin yaşamasına izin verilirken, heyetin yaşama kabiliyetinden mahrum gördüğü hastalıklı, cılız ve özürlü çocukların öldürülmesi uygun görülürdü.

Mezopotamya kültürü, çocuk davranışlarını yasalarla denetim altına alan ilk kültürdür

Sparta bir savaş devleti olması sebebi ile çocukların vücutlarını kuvvetlendirmeleri ve savaşa hazırlamaları için çıplak ayakla yürüme, soğuk vena sarınarak hareket ettirilmişlerdir Sparta’nın eğitim anlayışında yaşa dayalı bir hiyerarşi sistemi de mevcuttur. Hatta okullarda çocuklar, bilinçli olarak küçük kaos ortamlarına sokularak, nasıl bir yöntem ile sorunların üstesinden gelecekleri dahi takip edilmiştir. Yaşanan kaos ortamında gösterdikleri tepkiler neticesinde de çocukların güçlü mü yoksa zaaf sahibi mi olduğu belirlenmiş, buna bağlı olarak ceza ya da ödül verilmiştir. Sparta’daki eğitim sisteminin bir parçası da çocukların hırsızlık yapmasıdır.

Antik Çağ’da erkek çocuklarının eğitimine öncelik veriliyordu ve baba, erkek çocuğunun eğitiminde tek söz sahibi olan kişidir.

Ortaçağ’da bugün bildiğimiz anlamda bir çocukluğun olmadığı görülmektedir. Yetişkinlerin dilinde çocuğu anlatacak ayrı ifadeler dahi mevcut değildir. Çocuğun 7 yaşına gelmesine kadar süren bir bebeklik dönemi mevcuttur. Çocuklar bu yaştan itibaren yetişkinlerin dünyasına girebilmişlerdir. Ortaçağ Batısında günümüzdeki mânâsıyla çocuk ve çocukluk terimlerine rastlanmamaktadır.