ÇOCUKLUK SOSYOLOJİSİ - Deneme Sınavı - 6

Çocuk Hakları Sözleşmesi’nin birinci maddesine göre erken yaşta reşit olma durumu hariç, on sekiz yaşına kadar her insan çocuk kabul edilmektedir

XVIII. Yüzyıl ortalarında, Voltaire, Diderot ve Helvetius gibi aydınlanma düşünürleri, çocukluğu, “şeytanın üzerinden elini çekmediği, kötülüğe ve günaha sürekli bir eğilim değil, bir saflık dönemi” olarak sunmaya ve tanıtmaya çalışmışlardır

Yunan şehir devletlerinde tüm okulların temel felsefesi “doğru vatandaş” yetiştirmek üzerine kuruludur

Gymnasium: Yunan eğitim kurumlarının en erken biçimidir. Erkek çocuklarının beden eğitimi faaliyetlerinin yapıldığı bir nevi spor okulu olan yapılar daha sonra diğer eğitim dallarını da kapsayarak “okul” kimliği kazanmış ve Helenistik Dönemden itibaren okuma-yazma, güzel sanatlar ve spor eğitimini içeren ilköğretim kurumlarına dönüşmüştür.

Batı’da çocukluk algısındaki değişim XVI. ve XVII. Yüzyıllarda görülmeye başlamıştır. Çocukluk anlayışının ve yaşam tarzının değişmesi kendisini en çok da eğitim alanında belli etmiştir. Bu dönemde ayrı bir çocukluk kavramının ortaya çıkışı

Yunan site-devletlerinde insanlar, devletin ve toplumun menfaati için feda edilebilirdi. Bir bebek dünyaya geldiğinde, görevlendirilen heyet tarafından muayene edilirdi. Heyetin yaşama kabiliyetine sahip gördüğü gürbüz bebeklerin yaşamasına izin verilirken, heyetin yaşama kabiliyetinden mahrum gördüğü hastalıklı, cılız ve özürlü çocukların öldürülmesi uygun görülürdü.

Mezopotamya kültürü, çocuk davranışlarını yasalarla denetim altına alan ilk kültürdür

Sparta bir savaş devleti olması sebebi ile çocukların vücutlarını kuvvetlendirmeleri ve savaşa hazırlamaları için çıplak ayakla yürüme, soğuk vena sarınarak hareket ettirilmişlerdir Sparta’nın eğitim anlayışında yaşa dayalı bir hiyerarşi sistemi de mevcuttur. Hatta okullarda çocuklar, bilinçli olarak küçük kaos ortamlarına sokularak, nasıl bir yöntem ile sorunların üstesinden gelecekleri dahi takip edilmiştir. Yaşanan kaos ortamında gösterdikleri tepkiler neticesinde de çocukların güçlü mü yoksa zaaf sahibi mi olduğu belirlenmiş, buna bağlı olarak ceza ya da ödül verilmiştir. Sparta’daki eğitim sisteminin bir parçası da çocukların hırsızlık yapmasıdır.

Antik Çağ’da erkek çocuklarının eğitimine öncelik veriliyordu ve baba, erkek çocuğunun eğitiminde tek söz sahibi olan kişidir.

Ortaçağ’da bugün bildiğimiz anlamda bir çocukluğun olmadığı görülmektedir. Yetişkinlerin dilinde çocuğu anlatacak ayrı ifadeler dahi mevcut değildir. Çocuğun 7 yaşına gelmesine kadar süren bir bebeklik dönemi mevcuttur. Çocuklar bu yaştan itibaren yetişkinlerin dünyasına girebilmişlerdir. Ortaçağ Batısında günümüzdeki mânâsıyla çocuk ve çocukluk terimlerine rastlanmamaktadır.

Rousseau’ya göre de “Çocuk vahşi bir çiçektir.” Çocuğun alacağı eğitim onun doğal gelişimini bozmayacak şekilde verilmelidir. Çünkü, eğitim çocuk açısından bir tür eksiltme sürecidir ve yetişkinlikte yapılan hatalar, burada yapılan hatalarla özdeştir.

Çocukluk tarihi çalışmalarının öncüsü sayılan Aires’e göre 1600’lere kadar ayrı bir çocukluk kavramı yoktu. Ortaçağda çocukların temel ihtiyaçları giderilse de özel bir ilgiyle korunmazlardı. Çünkü çocuğu yetişkinlerden ayıran özellikler bilinmezdi. Bu nedenle çocukların kendilerine özgü giysileri, besinleri, oyunları, oyuncakları yoktu.

Çocukluk, İslamiyette geniş ve ayrıntılı olarak alınan bir konudur. İslam geleneğinde çocukların kurban edilmesi söz konusu değildir. İslam öncesi Araplardaki bu tür uygulamalar da İslam tarafından kaldırılmıştır.

İslamiyet’ten önceki Türk toplumu incelendiğinde çocuklar için kullanılan çok sayıda sıfat ortaya çıkmaktadır. Ailenin son çocuğunu belirtmek adına “aştal ogul” denilmektedir.

Dünyada ilk çocuk mahkemesi ABD’de 1878’de; Avrupa’daki ilk çocuk mahkemesi ise İngiltere’de 1905’te kurulmuştur. Portekiz’de 1911’de, Japonya’da 1923’te, Yunanistan’da 1939’da kuruldu. Türkiye ise bu konudaki çalışmalarına 1945’te başlamış, ancak ilk çocuk mahkemesi 1987’de kurulabilmiştir.

Modern çocukluk imgesi, Rönesans, Reform, Aydınlanma, romantizm, kapitalizmin doğuşu, sanayileşme süreçleriyle birlikte oluşmuştur.

Çocuk, henüz fiziksel ve akli melekelerini tam anlamı ile kazanmamış, kendi kararlarını alabilme noktasında yetisiz, evrimsel sürecini tamamlamamış, bu anlayışla bağımsız bir varoluşa sahip olmayan, sürekli değişim ve gelişim
gösterebilen, eğitilebilen bir varlık olarak tanımlanabilir. Doğru yanıt e seçeneğidir.

Aristo, insan hayatında çocukluk dönemini bir “felaket” olarak değerlendirmiştir. Bunun sebebini de “çocukluğu” insan yaşamının en tehlikeye açık, zorlukların, hastalıkların, kazaların yaşandığı dönem olmasından kaynaklandığını ifade etmiştir. Doğru yanıt A seçeneğidir.

Yine Eski Mısır Krallığında kraliyet aileleri arasında siyasi anlamda evlilikler teşvik edilmiş, yapılan çocukların devletler arasında dostluk ilişkilerinin kurulmasında,
işbirliğinin geliştirilmesinde bir araç olarak kullanıldığı anlaşılmıştır. (Erdemir-Erdemir, 2012: 655). Doğru yanıt b seçeneğidir.

Aristoteles’e göre, M.Ö.4. Yüzyıl ortalarında Yunan eğitim sistemi iki temel üzerine kurgulanmıştır. Bunun ilki mental eğitim diğeri de fiziksel
eğitimdir (Davidson, 1902: 6-7). 

Doğru yanıt c seçeneğidir.