ÇOCUK VE OYUN

Montessori, bahçenin içeriden dışarıya doğrudan erişilebilir (open
access) olması gerektiğini öne süren ilk kişidir

Almanya’da ilk anaokulunun kurucusu olan ve erken çocukluk eğitiminde anaokullarının babası olarak görülen Friedrich Froebel’dir

Özgürlüğün sorumluluğu beraberinde getirdiğine inanan Isaacs, özgürlüğün aynı zamanda çocukların kendi güvenliklerini sağlama becerilerini desteklediğini ileri sürmüştür

İç mekânda oynanan oyunlar gibi dış mekânda oynanan oyunlar da mikro ve makro ölçüde sosyal etkileşim gerektirir

İdeal bir dış mekânın bileşenleri:
• Yeterli Alan
• Güvenlik
• Zeminde Çeşitlilik
• Serbest Parçalar
• Organizasyon
• Gizemli Yerler
• Materyal Depoları
• Kıyafet Rafları

Johnson, Christie, ve Wardle'e göre öğretmenin oyunda üstlenebileceği roller: İleyici, Sahne yöneticisi, Oyun arkadaşı, Oyun lideri

Johnson, Christie, ve Wardle'e göre öğretmenin oyunda üstlenmemesi gereken roller: Katılmayan yönetici, Yeniden yönlendirendir.

"Skogsmulle", Frohm tarafından ortaya konulmuş ve doğayı temsil eden bir karakterdir

Erken çocukluk döneminin, hayatın diğer dönemlerine kıyasla kayda değer bir şekilde
farklı olduğu görüşünün kabul edilmesi ile bu dönemde çocukların gelecek yaşamlarına
temel oluşturacak bilgi ve becerileri kazandırmak amacıyla eğitilmesi gündeme gelmiştir.

Çocukluğunda zamanının çoğunu dışarıda ve doğada keşif yaparak geçiren Friedrich Froebel, kendi kurduğu anaokulunda da çocuklara hem içerde hem dışarıda oyun oynayarak ve keşfederek geçirecekleri olanaklar tanımıştır. Bu doğrultuda, çocuğun doğayla uyum ve etkileşimini desteklemek amacıyla her çocuğa kendi bitkilerini yetiştirip gelişimini gözlemleyebileceği küçük bir bahçe alanı vermiştir. Bunların yanı sıra, çocukların ve öğretmenlerin doğayı keşfedebileceği alanlara sık sık yürüyüşler düzenlenmesini teşvik etmiştir

Toplumların uğradığı değişim dış mekân oyunlarına verilen önemin azalmasına ve dış
mekân oyun alanlarının kalitesinin düşmesine neden olmuştur.

Dışarıda alınan temiz havanın çocukların dikkat sürelerini artırırken, dış mekân oyunları sırasında doğal bir şekilde faydalanılan güneş ışığının da çocukların kemiklerinin
gelişimine ve büyümelerine katkı sağladığı vurgulanmaktadır.  Örneğin Danimarka’da yapılan bir çalışmada, günlük eğitim akışının önemli bir kısmını dış mekân oyunlarına ayıran ve çocuklara çeşitli dış mekân etkinlikleri sunan anaokullarına devam eden çocuklarla, günlük eğitim akışında dış mekân oyunlarına çok az ya da hiç yer vermeyen anaokullarına devam eden çocuklar karşılaştırılmış ve ilk grupta yer alan çocukların daha iyi dikkat süresi, yaratıcılık ve fiziksel gelişim ve kontrol becerisine sahip oldukları sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca bu çalışma, ilk grupta yer alan çocukların daha az enfeksiyon ve alerjik reaksiyon yaşadıklarını ortaya koymuştur.

Dış mekânın diğer bir avantajı ise, sınıf ortamına kıyasla daha geniş bir alana sahip
olmasından kaynaklanmaktadır. Dış mekânın bir diğer avantajı ise durağanlıktan uzak, sürekli değişime açık bir yapıya sahip olmasından kaynaklanmaktadır. Sıcaklık, hava koşulları ve mevsimler ve bu bileşenlerdeki değişimler dış mekânı sürekli değişen dinamik bir ortam yapmaktadır. Bu durum çocuklar için oldukça ilgi çekicidir. Bu geniş alan, çocuklara ciddi bir hareket özgürlüğü sağlamaktadır. Ayrıca, fiziksel anlamda daha geniş bir alana sahip olması nedeniyle, dış mekân, iç mekânda bulunması oldukça güç olan ve çocukların büyük motor becerilerini destekleyen büyük donanım ve materyalleri içermektedir. Öte yandan  mevsimlerin geçişini ve süreçte yaşanan değişimi bizzat yaparak yaşayarak öğrenme imkânı sağlamaktadır.

Yapılan çalışmalarda ortaya koyulan ve sıklıkla vurgulan ideal bir dış mekânın bileşenler; Yeterli Alan, Güvenlik, Zeminde Çeşitlilik, Serbest Parçalar, Dış Mekânın Organizasyonu, Gizemli Yerler, Materyal ve Donanımlar ve Materyal Depoları ve Kıyafet Raflarıdır.

National Association for the Education of Young Children ([NAEYC], 2007)
tarafından ortaya koyulmuş ‘Fiziksel Öğrenme Ortamları İçin Standart Akreditasyon Kriterleri’ uluslararası anlamda geçerliliğini koruyan bir rehber niteliğindedir. Bu kriterler arasında, okul dış mekânı için en uygun alandan bahsedilirken bir çocuk için en az 75 metrekarelik bir alanın olması gerektiği vurgulanmaktadır.

Dış mekânın farklı yüzeyler içermesi sadece güvenlik açısından değil aynı zamanda dış
mekânın farklı oyun türlerine yer vermesi açısından da önemlidir. Örneğin, sert bir zeminde çocuklar bisiklete binme, araba sürme gibi oyunlar oynayabilirken, çim bir zeminde rahatlıkla koşma, zıplama, emekleme ya da yerde yuvarlanma gibi hareketleri içeren oyunları oynayabilir, aynı zamanda kum bir zemin de pek çok yaratıcı oyuna ev sahipliği yapabilir.  Mekânın barındırdığı materyal ve donanımın çeşitliliği kadar niteliği de önemsenmektedir. Çünkü daha önce de belirtildiği gibi dış mekânda bulunan her şey çocuğun oyun davranışını, oyun süresini ve çocuklar arasındaki etkileşimi doğrudan etkilemektedir. Bu bağlamda, yapılan araştırmalarda dış mekânın mümkün olduğunca doğal materyal içermesi ve doğa ile iç içe olması, toksik madde içeren materyal ve donanımların kesinlikle yer almaması önemsenmektedir.

Çocukların dışarıda geçirdiği zamanın giderek azalması, doğa ile etkileşiminin çok sınırlı hâle gelmesi ve dolayısıyla günün çoğunu binaların içinde geçirmelerine ilişkin çeşitli nedenler öne sürülmektedir. Yapılan çalışmalar doğrultusunda ileri sürülen nedenlerin başında ise evde teknoloji kullanımının artması, şehirleşme ve bu şehirleşmeye bağlı olarak ailelerin güvenlik kaygıları gelmektedir.

Oyun yoluyla öğrenme ve öğrenirken keyif alma Orman Okulları’nın temel hedefleri
arasındadır.