ÇOCUK VE OYUN

Şema: Birbiri ile ilişkili bilgi birimleri. Uyaranları anlamlı kılmak için kullandığımız bir referans çerçevesi.

Özümseme (Özümleme/ Asimilasyon): Kişinin dış gerçeği var olan şemasında değişiklik yapmadan kendi perspektifi çerçevesinde algılaması. Bir diğer deyişle dış dünyanın mevcut şemalarımızla yorumlanması. Kişinin mevcut şemalarında bir değişiklik olmaz.

Vygotsky, oyunun, gelişimin en temel kaynağı olduğunu vurgular.

NCTM’nin okul öncesi standartlarında yer alan beş ana öğe şunlardır:
1. Sayılar ve işlemler
2. Geometri
3. Ölçme
4. Cebir ve örüntüler
5. Veri analizi

Parça birleştirme (4 yaş): Şekilleri döndürme, ters çevirme gibi manipülasyonları henüz yapamadıkları için şekilleri bütün olarak görüp şekiller arasındaki ya da şeklin parçaları arasındaki ilişkileri sınırlı miktarda algılayabilirler. Bu nedenle de yeni şekil oluştururken her bir şekil tek bir parçayı temsil eder. Örneğin, bir insan şekli yapmaya çalışan bu seviyedeki bir çocuk kol için bir tane dörtgen, kafa için gene tek bir şekil kullanma yoluna gidecektir

Desen birimi oluşturma (7 yaş): Şekilleri bir araya getirerek bir desen birimi oluşturabilirler.

Ölçmenin öğrenilmesinde temel olan kavramlar şunlardır:
Bölünme. Nesneyi zihinde eşit birimlere bölme.
a. Birim tekrarı
b. Geçişlilik
c. Korunum
d. Yığılma uzaklığı
e. Sayıyla bağlantısı

Bilimsel bilgi sadece içerik değil aynı zamanda tutum ve süreç bilgileri de içerir. Genel olarak bilimsel bilgi üç grupta kategorize edilir (Brunton ve Thornton, 2010):
• Kavramsal bilgi.
• Tutuma ilişkin bilgi: Bilimsel araştırma ve inceleme için gerekli tutumlar ve mizaç.
• Süreç bilgisi: Bilimsel beceriler

Etkili bir öğrenme için gerekli olan mizaç özellikleri şunlardır:
• Bağımsızlık: Kendi kendine yetme, organize olma ve kendi kendini yönetme becerisi
• Yaratıcılık: Hayal gücünü kullanma, spontane ve yenilikçi olma
• Kendi kendini motive edebilme: Çalışmalarına yoğunlaşabilme
• Dayanıklılık: Engeller karşısında yılmayıp üstesinden gelmeye çalışma ve başarılı olana kadar pes etmeme.

Bilimsel süreçler şu şekilde sıralanabilir:
• Gözlem yapma: Bütün duyuları kullanarak veri toplama.
• Sınıflama: Nesne, yaşantı ve fikirleri anlamlı bir şekilde gruplama.
• Sorular oluşturma: Öğrenilmek isteneni belirleme.
• Hipotez oluşturma: Gözlemlerini ya da bir durumun neden gerçekleşmiş olabileceğini açıklamak için mevcut bilgileri kullanma.
• Tahminde bulunma: Bir hipoteze dayalı olarak, ne olacağını tahmin etme.
• Araştırmayı planlama ve uygulama: Kaynakları toparlama, neyin ölçüleceğini ve nasıl kayıt yapılacağını belirleme, ölçme, veri toplama.
• Bilgiyi yorumlama: Örüntü ve ilişkileri bulmaya çalışma, verilerin ne gösterdiğini belirleme.
• İletişim: Bilgiyi paylaşma ve tartışma.

Ekleme-çıkarma becerisi sayılar ve işlemelr alanı içerisindedir.