ÇOCUK VE DRAMA

Sınıf ortamı dışında, alternatif bir mekanda drama çalışması yaparken, dış mekanla ilgili öngörülebilir dört özelliğe dikkat etmek gerekir:
• Katılımcıların güvenliği
• Katılımcıların yaratacağı veya dış mekandan gelen gürültü
• Mekandaki kişilerin dış seyirciyi oluşturması
• Alanın kontrolsüz genişliği

20. yüzyılın ünlü eğitim reformcusu John Dewey, pek çok kuramını “deneyim” kavramı üzerinden tanımlamaktadır.

Müzede drama çalışmaları için iki seçenek vardır. Birincisi okulun kendi içinde barındırdığı okul müzeleridir. Müzede drama çalışmaları için ikinci seçenek ise okul dışındaki müzelerdir

1881’de var olan Müze-i Hümayun’un (İmparatorluk Müzesi şu anki İstanbul
Arkeoloji Müzelerinin temelidir) halka açılması ile asıl müzecilik tarihi başlamıştır.

Müze kavramının tanımı 2007 yılında Uluslararası Müzeler Konseyi (ICOM)
tarafından yenilenmiştir.

Drama liderinin müzede yer alan bir dönem veya eserden yola çıkarak yapacağı drama çalışmasının çocuk açısında pek çok katkısı vardır. Örneğin gözlem yapma, olaylara geniş bir perspektiften bakma, hayal gücünü geliştirme ve kendi yaşantısı ile eser arasında bir bağ kurabilme, kültürel, sosyal, tarihi, antropolojik değerleri fark etme, ekip çalışması içinde kendi duygularını ifade edip müzenin
verdiği mesajı algılama gibi.

Dewey, deneyim kelimesi yerine kültür kavramını kullanmayı da tartışmıştır.

En önemli konu, sınıf dışına çıkartılan çocukların güvenliğidir.  Mekanın, mekana gelen çocukların güvenliği eğitimden önce geleceği için, öncelikle çocuklar için güvenli bir ortam sağlanmalıdır.

Drama, verimli ve rahat bir çalışma için temelde boş bir alan ihtiyacı duyar; eğer yeterli alan yoksa bu durum drama planlamasını değiştirebilir.

Müzede drama uygulamalarında tek bir odak üzerinden gidilmekte bir bölüm hatta bir eserle sınırlı tutulması tercih edilmektedir. Çalışmanın belli bir amaç dahilinde olmadığı sürece tüm müzeye yayılmasına gerek duyulmamaktadır.

İlkokuldan başlayıp üniversite amfilerine kadar devam eden eğitim-öğretim sürecinde, öğretmenin sınıfına gelerek klasik bir yöntemle konusunu tanıtıp dersine başlaması öğrenen kişide ilgi ve merak oluşturmaktan uzaklaşmaktadır. Bu nedenle sınıf içinde farklı yöntemlere yönelmekle birlikte, derslerin sınıf dışına taşınması fikri bir çözüm önerisi olarak verilmektedir. Doğru cevap D'dir.

İlgi ve merak duygusunun oluşturulmasında sınıf dışındaki alternatif mekânlar kullanılabilir. Drama için pek çok yer çalışma ortamı olabilir, çünkü dramanın temel bileşenlerini “lider, katılımcı ve oturum planı” olarak belirleyebiliriz. Doğru cevap B'dir.

McCaslin'in personelle işbirliği olarak isimlendirdiği konu çalışma öncesinde ve sonrasında veya çalışma süresince nelerin gerekliği olduğunu öğrenmek, çalışma ile ilgili varsa öğretmene düşen görev ve sorumlulukları bilmek, çocukların özellikleri ve hazırbulunuşlukları hakkında karşılıklı olarak bilgi alışverişinde bulunmak gibi konuları kapsamaktadır. Doğru cevap E'dir.

Sınıf ortamı dışında, alternatif bir mekânda drama çalışması yaparken, dış mekânla ilgili öngörülebilir dört özelliğe dikkat etmek gerekir:

• Katılımcıların güvenliği

• Katılımcıların yaratacağıveya dış mekândan gelen gürültü

• Mekândakikişilerin dış seyirciyi oluşturması

• Alanın kontrolsüzgenişliği

Eğer drama ortamının gerçekleşeceği mekânda bir eğitimci yoksa  liderin sorumluluğu artmaktadır. Bu noktada yapılması gerekenlerden ilki, mekânda çalışabilmek için gerekli kurum ve kuruluşlardan izin almaktır. Ancak izin dışmekan özellikleri ile ilgili değildir. Doğru cevap C'dir.

Çalışılacak grubun özellikleri: Katılımcıların gelişim özellikleri, sosyoekonomik düzeyleri, hazırbulunuşluklarının, deneyimleri, gibi özellikleri herhangi bir drama çalışmasını etkileyeceği gibi, alternatif mekânda yapılacak drama oturumunu da etkileyecektir. Bu nedenle çalışılacak grup özellikle çocuk veya genç grubu ise tanınması ve özelliklerin bilinmesi gerekir. Çocukların özellikle müze, galeri veya kütüphane gibi mekânlara dair deneyimleri yoksa veya kısıtlıysa, buralarda gerçekleşecek drama oturumlarından önce hazırlık çalışmaları veya mekânlara yapılacak ön ziyaretler gerekebilir.

Mekânla katılımcı arasında iletişim sağlamak (Adıgüzel, 2013): Farklı bir mekânda çalışıldığı için katılımcının mekânı tanıması ve özelliklerini anlaması için fırsat vermek gerekir. Yaş grubu küçüldükçe mekânı tanımaya dair çalışmaların biraz daha uzun tutulması gerekebilir. Dokunma, koklama, inceleme, tatma gibi algı çalışmalarının yanı sıra, mekânın onlarda bıraktığ

Kütüphaneler, müzeler, fabrikalar, sanat galerileri, çocuk parkları, meydanlar, huzurevleri, hastane, laboratuvar, sağlık ocağı, postane, banka, bir süpermarketin içi, antrepolar, pek çok meslek erbabı- nın atölyesi örneğin marangozhaneler, terzi dükkânları gibi mekânlar drama çalışmasının yapılabileceği alanlardır.

İyi bir drama liderinin, grup oluşturabilecek drama katılımcısının ve doğru yapılandırılmış bir planın olduğu pek çok mekânı drama için kullanabilir. Fakat, mekân seçimi gelişigüzel değil amaçlara yönelik olmalıdır. Bu nedenle sınıf dışında çalışacak bir liderin öncelikle kendine şu soruyu sorması gerekir: “Ben neden sınıf dışında drama yapıyorum? Drama dersini sınıf dışına taşımak bana ve katılımcılara ne kazandıracaktır?” Bu soruların cevabı drama çalışmasının hedeerini belirleyecektir

Doğada drama: Doğal yaşama karşı duyarlılık sağlama, çevreyi tanıma ve koruma, doğal yaşamın parçası olarak insanı algılama, doğanın insan yaşamındaki önemini kavrama, fazla enerjiden kurtulma gibi amaçlarla doğada yapılan drama çalışmalarıdır. Bunların dışında, okul binaları ve bahçeleri, çocukların kendi yaşantılarındaki bir mekâna farklı bir perspektien bakabilmeleri için dramada kullanılabilir. Ayrıca, yetkin bir drama lideri ve iyi bir planlama ile fabrikalar, sanat galerileri, çocuk parkları, meydanlar, huzurevleri, hastane, laboratuvar, sağlık ocağı, postane, banka, bir süpermarketin içi, antrepolar, pek çok meslek erbabının atölyesi örneğin marangozhaneler, terzi dükkanları gibi m