ÇOCUK VE DRAMA - Deneme Sınavı - 11

Drama çocukların gelişimini pek çok yönden destekler. Özelikle bilişsel, sosyal-duygusal,psikomotor ve fiziksel gelişim,dil gelişimi alanlarında önemli katkılar sunar.

Psikodrama eğitimleri üç aşamada yürütmektedir. Bunlar 1) Hazırlık Aşaması,
2) Temel Aşama, ) Üst Aşamadır.

Sanki imiş gibi anlamına gelen ''-mış gibi'' yapmak bir rol üstlenmenin ve rolü oynamanın temel süreçlerinden biri olduğu için dramanın olmazsa olmazlarındandır. Çocukların sembolik düşünme ve üst düzey zihinsel işlemleri yapmalarını sağlayan doğal ve etkin öğrenme durumları “-mış gibi” yapmaktır. Çocukların erken yaşlardan itibaren “-mış gibi” yapma ile gerçeği ayırt edebilme konusunda kendilerine has yetenekleri bulunmaktadır. “-Mış gibi” yapma çocuğun düşünsel süreçleri kullanarak sanki öyleşmiş gibi yapmasını gerektirir. Aristo bu yeteneği “metaxis” olarak Vygotsy ise “ikili etki” durumu olarak ifade
etmektedir (Adıgüzel, 2012 Adıgüzel, 2011 Güven, 200).

Drama çocukların gelişimini pek çok yönden destekler.
Özelikle bilişsel, sosyal-duygusal, psikomotor ve fiziksel gelişim,
dil gelişimi alanlarında önemli katkılar sunar.

Drama sözcüğünün eski yunandaki karşılığı Bir şey yapmadır.

İnsanın yapacağı seçimler ya    da diğer insanlarla yaşayacağı çatışma durumları, arada oluşan en az düzeyde bir etkileşim, her türlü dolaysız, doğrudan ilişki, etki tepki alışverişi dramatik durumu ifade eder.

Torrance, yaratıcılığı problemlere ve eksikliklere karşı     duyarlı olma, bunları belirleme, çözümler arama tahminler yapma ve hipotezler kurma ya da hipotezleri değiştirme, çözüm yollarından birini seçme ve deneme, yeniden deneme, daha sonra da sonuçları ortaya koyma olarak tanımlamaktadır.

Üst düzey bilişsel beceriler arasında rol oynama yer almaz.

Eğitimde dramada temel kavramlar sahneleme yer almaz.

Drama etkinlikleri çocuklara yaparak yaşayarak öğrenme olanağı sunan, çocukların aktif oldukları ve sanal bir gerçek dünyanın yaratıldığı bir süreçtir. Bu durum yaşantılara dayalı öğrenme modelini tanımlar.

Drama sürecinde katılımcılar kendi düşüncelerinin,          duygularının   ve  bedenlerinin   farkına  varırlar. Kendi    özelliklerinin  farkına  varan  birey başkalarına da o gözle bakar ve onları da tanımaya başlar. Bu durum etkileşim yoluyla öğrenme  modeli içinde yer alır.

Drama için "Problem çözme becerisini geliştirir." denebilir.

Çocuklar, diğer katılımcıların söylediklerini dinleyerek, diğerlerinin fikirlerine saygı duymayı, araya girmekten kaçınmayı ve iş birliği içinde bir etkinlik planlamayı        öğrenirler. Bu durum dil gelişimi  açıklanır.

Belirli bir amaca yönelik olan ya da olmayan, kurallı ya da kuralsız gerçekleştirilen fakat her durumda çocuğun isteyerek ve hoşlanarak yer aldığı, fiziksel, bilişsel, dil, duygusal ve sosyal gelişiminin temeli olan gerçek hayatın bir parçası ve çocuk için   en etkin öğrenme süreci oyunla açıklanır.

Eğitimde drama programını kapsamlı bir şekilde telaffuz eden ilk kişi ise okul müdürlüğü yapan Henry Caldwell Cook olmuştur.

Bir sıralama yapılmak istenirse Harriet Finlay-Johnson’dan sonra Henry Caldwell Cook; 1950’lerde Peter Slade; 1960’larda Brian Way ve 1970’lerde Dorothy Heatcote ile öğrencisi sayılan Gavin Bolton’dır.

IV-II-III-I doğru cevaptır. 

Mektep Temsillerinin Usul-i Tedrisi'nde ilk defa doğaçlama oyunculuk kavramından söz edilmiştir :1915

İlkokul programında dramatik gösteriler dersler için bir öğretim ve ifade aracı olarak ele alınmıştır. : 1926

Oluşum Tiyatrosu ve Drama Atölyesi kurulmuştur.: 1988

YÖK Sınıf Öğretmenliği ve Okul Öncesi Öğretmenliği programlarında drama derslerinin zorunlu ders olmasını kararlaştırmıştır. : 1997

Türk Dil uzmanı olan Emin Özdemir Pamukpınar Köy Enstitüsü, Gazi Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü’nden mezun oldu. Emin Özdemir’in 1965’te yayınladığı “Uygulamalı Dramatizasyon” isimli bir kitapçığın sınıfta dramatizasyon bölümünde “hangi türlüsü olursa olsun dramatizasyonun temel gereği eğlendirerek öğretmektir” sözleri yer almaktadır. Bu kitap kılavuz özelliği taşımaktadır. İçeriğinde çocuklara yönelik parmak oyunu, sözsüz dramatizasyon, (metinden) bağımsız dramatizasyon, (metne) bağlı dramatizasyon, kukla oyunu gibi drama türleri sıralanmıştır. Özdemir bu dramatizasyon türlerini açıklayarak, içerik özelliklerini anlatmaya, uygulanabilmesi için ipucu vermeye çalışmıştır.

Peter Slade, Johnson gibi çocukların mutlu olmalarının her şeyin önünde olduğunu ve çocukların kendine ait bir dünyası olduğunu ve yetişkin dünyasından farklı özellikler taşıdığını, oyunun kendini ifade edebilmesini sağlayan dillerinden biri olduğunu ve oyunun çoçukları yetişkinlerden ayıran özelliklerden biri olduğunu savunmaktadır. “Çocuk Draması” kuramında çocukların mutluluğunu, özgürlüğünü en üst sıraya koyarak vurgulamıştır. Slade, dramanın erken yaşlarda başladığını, bebeklerin anlamsız ve sürekli birbirini takip eden davranışlarının (ses çıkarması, el hareketleri, baş hareketleri gibi) dramatik etkinliklerinin oyun kaynaklı ve dramatik oluşlarının ilk denemeleri olduğunu ve bu etkinliklerle yeni becerileri kazanma yoluyla kendine özgü bir drama süreci oluşturduğunu bunun da kendine özgü özellikleri olan bir sanat formu olduğunu vurgulamıştır.

Brian Way bir okul dersinden ibaret olmayan dramanın insan yaşamının her noktasında var olduğunu ifade etmiştir ve dramayı yaşamın uygulaması olarak tanımlamıştır. Dramının insanların bireysel gelişimiyle ilgili olduğunu belirtmiştir. Yaratıcı drama anlayışı genel olarak “Kişiliğin Yedi Boyutu” olarak adlandırılan çembersel gelişim modelinden yola çıkarak, bu çember üzerindeki yedi noktanın aşamalı ve uzun süreli yaratıcı drama uygulamalarıyla geliştirilmesi temeline dayanmaktadır.