ÇEVRE SORUNLARI VE POLİTİKALARI

Soruda verilen esasların hepsi böyle bir politika uyarınca işlev kazanır.

Çevre hukukunun amacı; insan faaliyetleri ile çevrenin bozulmasını önlemek, bozulan çevrenin eski haline getirilmesini sağlamak ve çevrenin geliştirilmesi için insan faaliyetlerini sınırlamak ya da engellemektir. Kamu düzenini sağlamak çevre hukukunun amaçlarından biri değildir.

Çevre hukukunun temel nitelikleri şu şekilde sıralanabilir;
Devingenlik
Disiplinler arası olma
Karma hukuk dalı olma
Geniş kapsamlılık
Sınırlayıcılık

Çevre hukukunun en önemli niteliği esnek ve devingen olma özelliğidir. Bilimsel gelişmeler, toplumsal değişim ve gereksinimler doğrultusunda, çevre ve insan ilişkilerini düzenleme iddiası taşıyan çevre hukukunda, hem bu değişimlerin çözümlenmesi hem de hukuk düzenine uyarlanması söz konusudur. Bu niteliği gereği, çevre hukukunun yeni gelişmelere ve değişimlere açık, esnek bir yapıda olması gerekir.

Konusu çevre ve insan olan çevre hukuku, bütün canlı ve cansız ögelerin arasındaki ilişkileri tanımlamaya çalışır. Bu özellik, çevre hukukunu diğer hukuk dallarından daha geniş kapsamlı kılan temel bir özelliktir.

Uluslararası alanda, çevre hakkının dile getirildiği ilk toplantı 1972 yılındaki Birleşmiş Milletler Çevre ve İnsan Konferansı olmuştur.

Günümüzde bu çalışmalar kısa adı UNEP olan “Çevre için Birleşmiş Milletler Programı” kurumu tarafından yürütülmektedir.

1982 Anayasasının, “Sağlık Hizmetleri ve Çevrenin Korunması” başlığı ile 56. maddesinde düzenlenen Çevre Hakkı, “Sosyal ve Ekonomik Haklar ve Ödevler” bölümünde yer almıştır.

1972’de İsveç’in Stockholm kentinde düzenlenen Birleşmiş Milletler Çevre ve İnsan Konferansı’nın sonunda, çevre sorunları ve çevrenin korunması konusunda çok önemli bir bildiri yayınlanmıştır.

Doğal varlıkların korunması, çevre kirliliğinin oluşmadan önlenmesine dayanan bir çevre politikası, bu politikayı doğru bir şekilde uygulayacak çevre yönetimi ile mümkündür.

Şehirlerdeki suç oranını düşürmek çevre hukukunun amaçlarından biri olamaz.

Çevre hukukunun sınırlayıcı niteliğinden dolayı yerleşme ve seyahat haklarına kısıtlamalar getirilebilmektedir.

İnsan hakları biliminin ölçütü insan onurudur.

Karel Vasak’a göre dayanışma hakları üçüncü kuşak haklar olarak sınıflandırılmaktadır.

1789 İnsan ve Yurttaş Hakları Bildirisinde sadece köleler tüm haklardan yoksun bırakılmıştır.

1789 İnsan ve Yurttaş Hakları Bildirisinde işçiler siyasal hakların kapsamı dışında bırakılmıştır.

Sosyal eşitsizliğin belirgin olarak yaşandığı toplumlarda ikinci kuşak haklar yanında birinci kuşak haklardan da yararlanmanın yolları tıkanabilir. Bu durum insan haklarının bütünsellik niteliğinin bir sonucudur.

Yaşama hakkı üçüncü nesil haklar içinde yer almamaktadır.

Birleşmiş Milletler Çevre ve İnsan Konferansı 1972 yılında Stockholm’de yapılmıştır.

1982 anayasasında çevre hakkı 56. Maddeyle düzenlenmiştir.