ÇEVRE SAĞLIĞI VE GÜVENLİĞİ

Çevre, canlı ve cansız varlıkların birbirleriyle etkileşim içinde bulunduğu mikro ve makro sistemlerin tamamını ifade etmektedir.

İnsanlar yalnızca yaşamsal aktivitelerini sağlayabileceği bir çevrede yaşayabilirler. Bu yüzden insanlar içerisinde su, hava, toprak gibi doğal kaynakları barındıran dünyada yaşamlarını sürdürürler. İnsanlık dünyadaki varlığının başlangıcından itibaren bu kaynaklardan mümkün olduğunca yararlanmıştır. Teknolojinin gelişmesiyle birlikte endüstrileşmenin oluşması ve nüfusun artması kaynakların bilinçsizce tüketilerek tahrip edilmesine neden olmuştur.

Çevre hukuku çevreye ilişkin değerlerin korunması amacıyla çevresel değerlerin hukuksal güvencelere bağlanmasını gerekli kılmıştır

Ancak çevre hakkı ve çevrenin korunmasını esas alan 2872 sayılı Çevre Kanunu 11.08.1983 tarihinde Resmî Gazete’de yayımlanmıştır.

Kanun, Bakanlar Kurulu veya Milletvekilleri tarafından teklif edilen, anayasaya göre hazırlanan yazılı hukuk kurallarıdır.

Sürdürülebilir kalkınma, bugünkü ve gelecek kuşakların, sağlıklı bir çevrede yaşamasını gü­vence altına alan çevresel, ekonomik ve sosyal hedefler arasında denge kurulması esasına dayalı kalkınma ve gelişmeyi tanımlamaktadır.

Çevresel Etki Değerlendirmesi (ÇED) gerçekleştirilmesi planlanan projelerin çevrede, çev­re sağlığı ve güvenliğinde oluşturabileceği olumlu veya olumsuz etkilerinin belirlenerek olumsuz yön­deki etkilerin önlenebilmesi ya da çevreye zarar ver­meyecek biçimde gerçekleştirilebilmesi için gerekli önlemlerin belirlendiği bir sistemdir.

Su Kirliliği Kontrolü Yönetmeliği ülkemizin yeraltı ve yüzey­sel su kaynaklarının korunması ve en iyi biçimde kullanılması için gerekli hukuki ve teknik esasları belirlemektedir.

Ülkemizde hava kirliliği ile ilgili ilk doğrudan düzenleme 1930 yılında çıkarılan Umumi Hıfzıssıhha Kanunu’dur

Çevresel güvenlik ifadesi çeşitli ilkelerden meydana gelmektedir ve bu

ilkeler şu biçimdedir:

sağlanılması,….

Küresel düzeyde oluşan çevre sorunlarının önlenmesi için çeşitli toplantılar ve konferanslar düzenlenmiştir. Bu çalışmalardan ilki 1913 yılında Bern’de yapılan konferanstır ve bu konferansı 1923 yılında Paris ve Londra’da gerçekleştirilen konferanslar izlemiştir.

Ülkemizde çevre hakkının korunması 1982 yılındaki Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nda yer almıştır. Ancak çevre hakkı ve çevrenin korunmasını esas alan 2872 sayılı Çevre Kanunu 11.08.1983 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanmıştır.

Belediye Kanunu, Maden Kanunu, Çevre Kanunu ve Türk Ceza Kanunu Tablo 2.1 Çevre Sağlığı ve Korumayla İlgili Yürürlükteki Kanunlarda belirtilmiştir. 1489 Umumi Hıfzıssıhha Kanunu bunlardan birisi değildir.

Sular Hakkında Kanun 1926 yılında olup diğerlerinden eskidir.

Çevre Planlanması İle İlgili Yönetmelikler; Çevresel Etki Değerlendirmesi Yönetmeliği, Çevre Düzeni Planlarına Dair Yönetmelik ve Stratejik Çevresel Değerlendirme Yönetmeliğidir. Bakınız Tablo 2.2.

Atık Yağların Kontrolü Yönetmeliği Atık Yönetimi ile İlgili Yönetmelikler arasındadır. Diğer seçeneklerin hepsi Su ve Toprak Yönetimi ile İlgili Yönetmeliklerdir.

Ülkemizde hava kirliliği ile ilgili ilk doğrudan düzenleme 1930 yılında çıkarılan Umumi Hıfzıssıhha Kanunu’dur.

Benzin ve Motorin Türlerinin Çevresel Etkilerine Dair Yönetmelik Hava Yönetimi ile İlgili Yönetmelikler arasındadır. Bakınız Tablo 2.4.

Gemilerden Atık Alınması ve Atıkların Kontrolü Yönetmeliği hem Atık Yönetimi ile İlgili Yönetmelikler hem de Deniz ve Kıyı Yönetimi ile İlgili Yönetmelikler başlığı altında değerlendirilir.

Yüzme Suyu Kalitesinin Yönetimine Dair Yönetmeliği hem Su ve Toprak Yönetimi ile İlgili Yönetmelikler hem de Deniz ve Kıyı Yönetimi ile İlgili Yönetmelikler başlığı altında değerlendirilir.